Լոռու մարզպետարանում տեղի ունեցավ մարզի ավագների խորհրդի հերթական նիստը, որը նվիրված էր Դեբեդ գետում ձկների թունավորումից հետո Վանաձորի քիմգործարանի շուրջ ստեղծված լարվածությանը: «Հասկանում ենք, որ էկոլոգիայի մասին պետք է մտածել, ասաց խորհրդի նախագահ Հայկ Օհանյանը, սակայն միաժամանակ պետք է հստակ պատկերացնելՙ 13 տարի հետո վերագործարկված գործարանը կարող է նաեւ արտանետումներ ունենալ: Խնդիրն այն է, որ միջոցներ ձեռնարկվեն վնասները կանխելու համար, եւ կարողանանք խուսափել անհարկի շահարկումներից»:
«Բոլոր փաստաթղթերով թույլտվություն կա, որ գործարկման ժամանակ կարելի է արտանետում կատարել: Բայց հաշվի առնելով էկոլոգիական եւ այլ խնդիրներ, գործարանը քայլ առ քայլ է կատարում այդ գործընթացը. Այո, դժբախտաբար, հոկտեմբերի 31-ին թույլատրելի նորմայից ավելի արտանետում է եղել: Բայց այստեղ մի խնդիր կա, որը լուծման կարիք ունի. 2000 թ. սեպտեմբերի 28-ին նույն գետում ձկների զանգվածային ոչնչացում նկատվեց: Երեւույթը կրկնվեց նաեւ 2001 թ. փետրվարի 2-ին: Նախորդ երկու դեպքերում գործարանը չէր աշխատում, արտադրություն չկար: Պատճառը նենգամիտ ձկնագողությո՞ւնն է, թե՞ այլ բան. Այս փաստերը հուշում են, որ կողքից այլ «օգնող» էլ կա», ասաց մարզպետ Հ. Քոչինյանը:
Մարզպետը հավաստիացրեց, որ ե՚ւ գործարանի ղեկավարությունը, ե՚ւ բնապահպանության նախարարությունը, ե՚ւ մարզպետարանը փորձում են ամեն կերպ լուծել էկոլոգիական խնդիրները. ստեղծվել է հատուկ հանձնաժողով, որն արտադրական պրոցեսը մշտապես պահելու է հսկողության տակ: Համապատասխան ուսումնասիրություններ, չափումներ են կատարվում: Միաժամանակ նա տեղեկացրեց, որ աշխատանքներ են տարվում վերականգնելու պարարտանյութերի արտադրությունը, որը կներառի ամոնիակի ավելորդ քանակությունը: Պահանջվում է 5-6 մլն դոլարի ներդրում: Տարեկան կթողարկվեն 50 հազար տոննա ազոտական պարարտանյութ եւ 20 հազար տոննա սելիտրաՙ այլ նպատակների համար: Այսօր Հայաստանը Վրաստանից ներկրում է շուրջ 45 հազար տոննա ազոտական պարարտանյութ, որի կարիքն այլեւս չի լինի:
«Այս պայմաններում թշնամական վերաբերմունքը գործարանի նկատմամբ ուղղակի անթույլատրելի է: Ինձ լուրեր են հասնում, որ այն մարդիկ, ովքեր 88 թ. ձեռքերը շփում էին, թե գործարան են փակել, հիմա նորից սկսել են շփել ձեռքերը: Գործարանները փակելը չէ՞ր պատճառը, որ շատերը բռնեցին արտագաղթի ճանապարհը: Հավաստիացնում եմՙ մարդկանց, շրջապատի համար մեծ վտանգ ներկայացնող արտադրություններ չեն լինելու: Այսօր մարդիկ աշխատանքի կարիք ունեն: Եկեք օգնենք, ո՚չ թե խանգարենք: Հասցված վնասի չափը (2 մլն դրամ) գործարանը պատրաստ է հատուցելու, ասաց Հ. Քոչինյանը: Որոշ ուժերի ուղղակի ձեռնտու չէ, որ տնտեսությունը, թեկուզ չնչին քայլերով, առաջ է գնում»:
Միասնական կարծիք հայտնվեց, որ փաստն անհարկի շահարկողներին պետք է նաեւ հակահարված տալ:
ՄԱՆՎԵԼ ՄԻԿՈՅԱՆ