Մեկ դերասանի համար Նորա Արմանիի գրած «Բազմոցի վրա» պիեսի դերակատարը հենց ինքն է։ Փարիզի «Աշխարհ» թերթը տեղեկացնում է, որ թատերախաղի բեմադրությունն իրականացրել է Ֆրանսուա Կերգուլեն։
Հենց սկզբում բջջային հեռախոսի զանգ է լսվում։ Նորա Արմանին պատասխանում է, ապա խոսքն ընդհատում։ Նա նկատում է, որ դահլիճում հանդիսականներ կան։ Ներկայացումն սկսվում է, բայց հանդիսականը սկսում է մտածելՙ այս կարճ նախաբանն արդյոք ներկայացման մի մա՞սն է։
Դերասանուհին խաղում է իր կյանքը։ Եգիպտոսից ԱՄՆ եւ Ֆրանսիա, պատմում է իր համար կարեւոր անձանցՙ տատի, իմպրեսարիոյի, մտերիմ տղամարդկանց մասին։ Պատմելու ընթացքում նրանք հայտնվում են լույսի տակ, ապա միանում հուշերի շարանին։ Հանդիսականը հայտնվում է ուրիշ վայրերում եւ ժամանակներում. ջարդեր անատոլիական անապատներում, տուն, այգի...
Պատումի հմայքը կապված է Նորա Արմանիի ստեղծած կենսականության եւ աշխուժության հետ։ Իր անձին եւ շրջապատի մարդկանց նա նայում է թեթեւորեն, հումորով։ Հանդիսականի գլխում հարցեր են ծագում, բայց միաժամանակ նա դառնում է իրադարձությունների մասնակիցը։
Ներկայացման հաջողության մյուս պատճառը հանդիսականի անորոշ վիճակն է. նա կասկածում էՙ արդյոք սա թատերախա՞ղ է, թե՞ իրականություն։ «Բազմոցի վրա» պիեսը տարբեր տեղերում ներկայացվելիս հարմարեցվում է կոնկրետ պայմաններին եւ մերձավորություն ստեղծում դերասանուհու եւ հանդիսականների միջեւ։
Պ. Ք.