Ինչպես սպասելի էր, իմ «Թելեթոնը թողեք «Հայաստան» հիմնադրամին» վերնագրով գրությունը («Ազգ», 1 հունիս 2006 թ.) արձագանք գտավ նաեւ սփյուռքում: Մեր խմբագրությունը բողոքի եւ հակաճառությունների մի շարք նամակներ ստացավ Մ. Նահանգներից: Իր քաղաքավար տոնի եւ գրագետ շարադրանքի համար առանձնացվում եւ ստորեւ տպագրվում է այդ նամակներից մեկը նույնությամբ, միայն կետադրական շտկումներով: Ինչպես իմ նախորդ` «Ազգ»-ի 3 հունիսի համարում տպագրված անդրադարձում էի գրել, չեմ ցանկանում հանգամանորեն պատասխանել իմ ընդդիմախոսներին: Ուզում եմ միայն ասել, որ մնում եմ իմ կարծիքին: Իսկ ինչ վերաբերում է «Հայաստան» հիմնադրամին, կրկնում եմ խոստումսՙ դրան անդրադառնալ ավելի ուշ: Մինչ այդ, միայն մեկ առաջարկ իմ ընդդիմախոսներին` փորձեք, անկախ ձեր կուսակցական պատկանելիությունից եւ պատվախնդրությունից, թեկուզ դուք ձեզ համար վերլուծել-դասդասել Հայ դատի առաջնահերթությունները. ներկա հանգրվանում կա՞ ավելի առաջնահերթ խնդիր քան Արցախի վերաշինությունն ու վերաբնակեցումն է:
Հ. Ա.
Յարգելի՛ Պրն. Աւետիքեան
Մեծ հաճոյքով կը հետեւիմ հայաստանեան օրաթերթերուն, որոնց շարքին հաճոյքով կը կարդամ նաեւ «Ազգ» օրաթերթի համացանցային տարբերակը, ուր յունիս 1, 2006 թուակիր 100-րդ թիւին մէջ կարդացի ձեր ստորագրութիւնը կրող «Թելեթոնը թողեք «Հայաստան» հիմնադրամին» գրութիւնը, ուր կ՚անդրադառնաք ընթացիկ տարուան մայիս 21-ին Միացեալ Նահանգներու Հայ դատի յանձնախումբին կազմակերպած թելեթոնին եւ հանգանակուած գումարին:
Ձեր ստորագրութիւնը կրող գրութեան պիտի չանդրադառնայի, եթէ ան ըլլար պարզ, հարազատ եւ անաչառ լրատուութիւն մը առ ի գիտութիւն թերթի ընթերցողներուն: Այլակարծութեան սիրոյն (այլակարծութիւնը ամէն անհատի իրաւունքն է) շատ հաւանաբար հասկացողութեամբ մօտենայի նաեւ ձեր գրութեան եզրափակիչ պարբերութեան, ուր դուք առաջ կը քաշէք այն տրամաբանութիւնը, թէ «ՀՅԴ-ի այս նոր նախաձեռնությունը կարող էր բոլորովին այլ անուն եւ հանգանակութեան այլ ձեւեր որդեգրել»: Սակայն ձեր գրութիւնը իր բովանդակութեամբ եւ կարգ մը տողերու մէջ ցոլացող հեգնական ոճով, կ՛անցնի հարազատ լրատուութեան, անկեղծ դիտորդի եւ սրտցաւ (ինչպէս դուք կը փորձէք ներկայանալ պատճառաբանելով, որ թելեթոնը կրնայ պատճառ դառնալ, որ աւելի նուազ գումարներ հանգանակուին «Հայաստան» հիմնադրամի թելեթոնին) վերլուծողի սահմանները եւ ընթերցողին կը ներկայացնէ տեսակէտներ, որոնց ոչ կարիքը կը զգացուի, ոչ ալ շարժառիթը գոյութիւն ունի: Պատահածը, թելեթոնը, Հայ դատի աշխատանքներու ծիրին մէջ եւ այդ աշխատանքները ամրապնդելու նպատակին համար կազմակերպուած հանգանակութիւն մըն է, որ փաստօրէն պսակուած է մեծ յաջողութեամբ եւ որպէս այդպիսին պէտք է ուրախութեան զգացում առթէ ամէն հայու սրտին մէջ, որովհետեւ Հայ դատը հայ ժողովուրդի դատն է, Հայ Դատի ճամբուն արձանագրուած յաջողութիւններէն շահողը հայ ժողովուրդն է եւ չպէտք է ընթերցողի մտքին մէջ շփոթ յառաջացնել յառաջ քաշելով «ՀՅԴաշնակցությունը, որը բոլորիցս լավ գիտի իր, ներողութիւն, հայ ժողովրդի շահերը» եւ «Դաշնակցությունը գիտի, որը բնավ չի փայլել իրեն հարկատու սփիւռքահայերին հաշվետվություն ներկայացնելու ջանքով» անտեղի արտայայտութիւններ: Թելեթոնի յաջողութիւնը փաստեց, որ սփիւռքահայ հսկայ զանգուածի մը մտքին մէջ շփոթ չկայ ՀՅԴաշնակցութեան եւ հայ ժողովուրդի շահերուն միջեւ եւ որ ՀՅԴաշնակցութիւնը հաշուետուութեան հարցեր չունի լուծելիք, ինչպէս ձեր գրութիւնը կը փորձէ թելադրել:
Ձեր մտորումներուն մէջ դուք ոչ միայն ՀՅԴաշնակցութիւնը սխալած կը տեսնէք, այլեւ սխալածներու շարքին կը դասէք նաեւ «Հայլուրը» եւ Հայաստանի արտգործնախարարն ու դեսպանը պարզ այն պատճառին համար, որ անոնք հասկնալով եւ ըմբռնելով Հայ դատի աշխատանքներու ամրապնդման կարեւորութիւնը, ջատագով հանդիսացած են ՀՅԴաշնակցութեան նախաձեռնութեան: Աւելին, դուք ի տարբերութիւն ՀՅԴաշնակցութեան, «Հայլուր»-ին, Հայաստանի արտգործնախարարին, դեսպանին եւ տասնեակ հազարներու, թելեթոնի ետին ի զուր կը փորձէք գտնել կազմակերպուած եւ "ուղղակի հարված համահայկական եւ համապետական այդ կառոյցին («Հայաստան» հիմնադրամին):
Ինչպէս նամակիս սկիզբը կը յիշէի, այլակարծութեան սիրոյն կրնայ ըլլալ, որ հասկնայի ՀՅԴաշնակցութեան նախաձեռնութիւնը տարբեր անունով կոչելու եւ տարբեր ձեւեր որդեգրելու ձեր տեսակէտը: Սակայն եթէ ձեր նպատակը միայն ու միայն այդ ըլլար, այդ պարագային պէտք պիտի չըլլար ՀՅԴաշնակցութեան «սփիւռքահայերին հաշվետվությունը» կասկածի տակ առնելու, «իր (ՀՅԴ) ու հայ ժողովուրդի շահերը» շփօթելու, «Հայլուր»-ը իր «անունով հանրային, ձեւով խառը ու բովանդակությամբ դաշնակցականամէտ» պիտակելու, եւ վերջապէս Հայաստանի արտգործնախարարի ու դեսպանի պետական տրամաբանութիւնը հարցականի տակ առնելու ձեր ճիգերուն: Ձեր ընթերցողներուն մեծ բարիք ու ծառայութիւն մատուցած պիտի ըլլայիք եւ "«Ազգ»" օրաթերթի վարկը բարձր պահած, եթէՙ ձեր մօտեցումներուն մէջ ըլլայիք անկեղծ եւ անաչառ: Անկեղծութեան ու անաչառութեան բացակայութեան, ձեր մտորումները առնուազն խանդ կը բուրեն:
Յարգանքներովՙ ՄՈՒՐԱՏ ՄԱՆՈՒԿԵԱՆ, Ուոթըրթաուն, Մեսեչուսէց, Յունիս 2, 2006