Եթե բրեժնեւյան տարիներին «պալատական» գեղանկարիչ էր համարվում Դմիտրի Նալբանդյանը, ապա նույն «պատվին» էր արժանացել նաեւ մեր մյուս հայրենակիցըՙ Վլադիմիր Մուսայելյանը, ճիշտ է, այս անգամ որպես առաջնորդի անձնական լուսանկարիչՙ 13-ամյա ստաժով:
Եթե հիշում եք, կոմունիստական առաջնորդները «հողեղեն» անձնավորություններ չէին. մենք նրանց տեսնում էինք միայն պաշտոնական իրավիճակներում: Իսկ ահա Ռուսաստանի պետական պատմական թանգարանում բացված ցուցահանդեսն անչափ հետաքրքրական ու շահեկան է հենց այն առումով, որ Մուսայելյանն իր հերոսին ներկայացնում է նաեւ որպես... մարդուՙ կենցաղում, ընտանիքում, որսի ժամանակ եւ այլն: Այդ լուսանկարները, հայտնի պատճառներով, այն ժամանակ չէին կարող հրապարակվել, սակայն Մուսայելյանը դրանք զամբյուղ չի գցել: Եվ ճիշտ է արել: Համենայն դեպս, գոնե այսօր կարող ենք տեսնել, որ «թանկագին» Լեոնիդ Իլյիչն էլ է կենցաղային իրավիճակներում հուզվել, հրճվել, զարմացել, ոգեւորվել եւ այլն:
ՌՈՒԲԵՆ ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆ, Մոսկվա