«ԱԶԳ» ՕՐԱԹԵՐԹ

ՀԱՆԴՈՒՐԺՈՂԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆՆ ՈՒ ՀԱՄԵՐԱՇԽՈՒԹՅՈՒՆԸ ՀԻՄՆԱԿԱՆ ՊԱՅՄԱՆ ԵՆ

«Ազգի» հարցերին պատասխանում է Արցախի «Ազատ հայրենիք» կուսակցության նախագահ, գործարար Արայիկ Հարությունյանը

- Պարոն Հարությունյան, ինչպիսի՞ն կգնահատեիք այսօր ԼՂՀ քաղաքական դաշտը: Այն տեսակետն է շրջանառվում, թե կուսակցությունները երկրում տեղի ունեցող հասարակական-քաղաքական գործընթացներում վճռորոշ դերակատարություն չունեն:

- Եթե քաղաքացիական հասարակությունը երկրում դեռեւս ձեւավորված չէ, չի կարելի խոսել քաղաքական դաշտի կայացվածության մասին: Այս առումով կարող ենք ընդամենը փաստել, որ քաղաքական դաշտը Արցախում կայացման փուլում է: Իսկ կայացման տեմպերը, իմ գնահատմամբ, բավարար են:

Համաձայն չեմ այն պնդմանը, թե ԼՂՀ կուսակցությունները երկրի հասարակական-քաղաքական գործընթացներում վճռորոշ դերակատարություն չունեն: Իբրեւ դրա վառ ապացույց կարող եմ նշել վերջին խորհրդարանական ընտրությունները. ԱԺ-ում 4 կուսակցությունների ներկայությունը մի՞թե դա չի վկայում: Բացի այդ, առաջիկա նախագահական ընտրությունների նախաշեմին կուսակցությունները դարձյալ ընդգծել են իրենց հիմնական դերակատարությունըՙ հանդես գալով միասնական թեկնածուին պաշտպանելու հայտարարությամբ: Ի դեպ, Ղարաբաղում քաղաքական նման երեւույթ առաջին անգամ է արձանագրվում:

- Արցախի նման փոքր երկրում կուսակցությունների առատությանն ինչպե՞ս եք վերաբերվում: Դուք կողմնակի՞ց եք մեկ առանձին կուսակցության լիակատար առաջատարությանը:

- Կողմնակից չեմ մեկ կուսակցության առաջատարությանը: Իսկ կուսակցությունների առատությունը ժամանակավոր է: Իրավիճակը դարձյալ ուզում եմ կապել քաղաքացիական հասարակության ձեւավորման գործընթացին: Երեւի մի քանի տարի հետո ունենալու ենք սակավաթիվ, բայց գործունյա կուսակցություններ: Ներկա փուլում խնդրին պիտի նայել գործընթացի առանձնահատկությունների դիտանկյունից:

- Իսկ ինչպե՞ս կբացատրեիք այն փաստը, որ ԼՂՀ խորհրդարանում լինելով երկրորդ քաղաքական ուժըՙ «Ազատ հայրենիքը» ներկայացված չէ կառավարությունում:

- Այդ ճանապարհը ինքներս ենք ընտրել: Եթե մեր կուսակցությունն ընդգրկվեր կառավարությունում, պիտի ունենար նաեւ հնարավորություններ իրագործելու իր ծրագրերը, սակայն մեր ծրագրերը թե՛ նախընտրական շրջանում, թե՛ ընտրությունների ժամանակ եւ թե՛ դրանից հետո բավականին տարբերվում էին առաջատար` Արցախի ժողովրդավարական կուսակցության տեսակետներից ու ծրագրային դրույթներից, այդ թվումՙ առաջնահերթությունների առումով: Ուստի մենք ձեռնպահ մնացինք երկրի կառավարման գործընթացին մասնակցելուց:

- Այսօր Ղարաբաղում շատերը մեծ հույսեր են կապում առաջիկա նախագահական ընտրությունների հետ: Անկախ նրանց ակնկալիքներիցՙ գտնո՞ւմ եք, որ, իրոք, եկել է երկրում արմատական բարեփոխումներ իրականացնելու ժամանակը:

- Ես չեմ ընդունում «արմատական բարեփոխումներ» հասկացությունը: Արմատականությունը ենթադրում է առաջին հերթին հասարակարգի փոփոխություն: Մենք արդեն ժողովրդով ընտրել ենք այն հասարակարգը, որում էլ ապրում ենք: Քաղաքացիական հասարակություն ենք կառուցում, ի՞նչը պիտի արմատապես փոխենք: Այլ բան է բոլոր ոլորտներում լուրջ բարեփոխումներ իրականացնելը: Դրան ոչ միայն կողմնակից ենք, այլեւ պայքարում ենք դրա համար: Այսօր ԼՂՀ-ում այդպիսի միջավայր ձեւավորելն անհրաժեշտություն է դարձել: Ակնկալում ենք, որ նախագահական ընտրություններից հետո հնարավորություն կստեղծվի սոցիալ-տնտեսական բարեփոխումներ իրականացնելու:

- Ի՞նչ կասեիք քաղաքական հանդուրժողականության մասին: Ձեր կարծիքով այդ մթնոլորտը ԼՂՀ-ում կա՞:

- Իմ համոզմամբ` նորմալ մթնոլորտ է: Առկա է երկրի ապագայի նկատմամբ ընդհանուր մտահոգություն: Լինում են, իհարկե, նաեւ ոչ ճիշտ քայլեր, մոտեցումներ... Դրանք ժամանակի ընթացքում լուծվող խնդիրներ են, չպիտի ծայրահեղացնել: Քաղաքական հարցերի լուծման համար Արցախում հանդուրժողականությունն ու համերաշխությունը անհրաժեշտ եւ հիմնական պայման են:

- Ինչպես արդեն նշեցիք, խորհրդարանական կուսակցությունները հայտարարել են ԼՂՀ նախագահի մեկ թեկնածուի, տվյալ դեպքումՙ Բակո Սահակյանին ընտրություններում սատարելու մասին: Դա նշանակո՞ւմ է, որ այդ բոլոր քաղաքական ուժերն էլ երկրի ապագայի հանդեպ պատասխանատվության հավասար մասնաբաժին են ստանձնել:

- Եթե քաղաքական ուժերը գործում են որպես երկրում քաղաքական միավորներ, անկախ խորհրդարանում նրանց ընդգրկվածության աստիճանից, ապա դրանով իսկ նրանք պատասխանատվություն են ստանձնում երկրի ապագայի հանդեպ: Ինչ վերաբերում է միասնական թեկնածուին, տվյալ դեպքում մենք համատեղ հայտարարությամբ հանդես գալովՙ առաջին հերթին հաշվի ենք առել նախընտրած թեկնածուի գաղափարներն ու ծրագրերը եւ համախմբվել ենք դրանց շուրջը: Եթե այդ թեկնածուն Բակո Սահակյանը չլիներ, հազիվ թե դրսեւորվեր քաղաքական ուժերի նման համախմբվածություն:

- Ձեր կարծիքը ղարաբաղյան հակամարտության բանակցային վերջին զարգացումների վերաբերյալ: Կոնկրետՙ ձեր կուսակցության մոտեցումը հնարավոր փոխզիջումների մասին:

- Մեր կուսակցության դիրքորոշումն այն է, որ ամեն մի փոխզիջման գնահատականը պետք է տա ժողովուրդը: Այսօր մենք ունենք սահմանդրությամբ ամրագրված տարածքներ, որոնք նաեւ ազատագրված տարածքներն են, եւ ինչ փոխզիջում էլ լինի, բանակցություններով քաղաքական ինչ կարգավիճակ էլ առաջարկվի ԼՂՀ-ինՙ համապարփակ քննարկումներից հետո ժողովուրդը դրան գնահատական պիտի տա միայն ու միայն հանրաքվեի միջոցով:

- Բացի քաղաքական գործունեությունից, Դուք նաեւ հաջողակ բիզնեսմեն եք Արցախում: Այս երկուսն ինչպե՞ս եք կարողանում համատեղել: Եվ առհասարակ, ԼՂՀ-ում փոքր, միջին եւ խոշոր բիզնեսի զարգացման համար առկա պայմանները կարելի՞ է բավարար համարել:

- Իմ գործունեության սկզբնական փուլը տնտեսական էր, հիմնականում զբաղվում էի բիզնեսով: Հետագայում, խորանալով բիզնեսի մեջ, հանգեցի այն համոզմունքին, որ եթե ուզում ենք ունենալ նորմալ ժողովրդավարական երկիր, պիտի ստեղծենք քաղաքացիական հասարակություն, որտեղ ընդհանուր տնտեսական զարգացումը պետք է իրապես խթանվի: Այդ մտահոգություններով մտա քաղաքականության մեջ: Ինչ մնում է Ղարաբաղում նորմալ բիզնես ծավալելու պայմաններին, ապա չէի ասի, թե դրանք բավարարող են. կան օբյեկտիվ պատճառներ, ասենքՙ շրջափակումը, տրանսպորտային խոչընդոտները: Կան նաեւ սուբյեկտիվ խանգարող հանգամանքներ, որոնք վերացնելու համար առաջիկայում կփորձենք հետեւողական պայքար տանել: Կարեւոր չէ, թե ով եւ ինչ չափով է զբաղվում բիզնեսովՙ ԼՂՀ-ում բիզնեսի խոչընդոտներ չպիտի լինեն:

Հարցազրույցըՙ ԿԻՄ ԳԱԲՐԻԵԼՅԱՆԻ