Մանկական երգերի, խաղերի, նկարների միջոցով երեկ ուսանողական այգին վերածվել էր հսկայական խաղահրապարակի, ուր բազմաթիվ փոքրիկներ եկել էին իրենց տոնը նշելու եւ պահանջելու` պահպանել «Ուսանողական այգին»: Թեպետ քիչ այն կողմ չէր դադարում շինարարությունը, սակայն դա չխանգարեց, որ այգում տոնը ստացվեր: Հունիսի մեկը Ուսանողական այգում նշելը պատահական չէր: Այգում կատարվել են ծառահատումներ եւ այնտեղ կառուցում են երկու սրճարան:
«Երեխաներն էլ իրավունք ունեն ապրելու մաքուր էկոլոգիական քաղաքում: «Ուսանողական այգին» բետոնացնելով խախտում են նրանց իրավունքները: Այգին երեխաներինն է, եւ նրանք եկել են իրենց լեզվով բացատրելու, թե ինչպես են սիրում բնությունը: Սրանով ոչ միայն փորձում ենք գրավել քաղաքապետարանի ուշադրությունը, որ դադարեցնեն սրճարանների շինարարությունը, այլեւ երեխաներին մանուկ հասակից սովորեցնում սիրել բնությունը», նկատում է «Մենք ենք այս քաղաքի տերը» նախաձեռնության անդամ Արեւիկ Ավետիսյանը :
Նա մեծերին հիշեցնում է մանուկների սիրելի Փոքրիկ Իշխանին, որ ամեն կերպ պահպանում էր իր վարդը, իր բնությունը, մինչդեռ մարդիկ փորձում են իրենց հրաշք մոլորակը ոչնչացնել:
Առավոտվանից բազմաթիվ բարեմաղթանքներ ու նվերներ ստացած 11-ամյա Գայանե Հակոբյանը միացել է իր ավագ ընկերներին` պահանջելով դադարեցնել շինարարությունն ու չքանդել այգին: Իր պահանջը նա արտահայտում է նկարով: «Տոպրակի մեջ երկիր մոլորակն է, որ պինդ պահում է մարդկային ձեռքը, փորձում պաշտպանել բնությունը, իսկ տոպրակից դուրս շինարարությունն է, կացիններ, բետոններ, որոնցից պետք է ազատվել», ներկայացնում է Գայանեն:
«Կարծես երեխաները այգում փորձում են պաշտպանվել մեծերից, որովհետեւ մեծերը նրանց զրկում են մաքուր եւ առողջ միջավայրից, վերացնում կանաչ տարածքները, աղտոտում օդը, ջուրը: Նրանք այսօր եկել են «Ուսանողական այգի» եւ կոչերով, ուղերձներով, խնդրանքներով ու պահանջներով փորձում են դարձի բերել եւ ուղղել սխալ ճանապարհ ընկած նավի ուղղությունը: Բետոնապատվում է այն վայրը, որ պետք է խորհրդանշի կենդանություն: Այգին բնություն է, կենդանություն, բայց մենք այն շրջապատում ենք արհեստական, բետոնե սրճարաններով», նկատեց հասարակական գործունեություն ծավալող Մարիամ Սուխուդյանը :
«Եթե բնություն չլինի, թթվածին էլ չի լինի: Բնությունը հարկավոր է մարդկանց, որ պաշտպանեն իրենց երկիրը, որ իրենց քաղաքն ու բակը գեղեցիկ լինի: Ամեն մարդ պետք է գոնե մեկ ծառ տնկի, որպեսզի գեղեցկացնի աշխարհը: Եթե Հայաստանում ամեն մեկը մի ծառ տնկի, Հայաստանը կկանաչապատվի եւ կգեղեցկանա: Ես արդեն տնկել եմ իմ ծառն ու եկել եմ այստեղ պահպանելու բնությունը»: Սա էլ 11-ամյա Արմենի համոզմունքն է:
Միջոցառման մասնակից բնապահպան Կարինե Դանիելյանն էլ ցավով արձանագրում է, որ շարունակում ենք կորցնել հասարակության համար նախատեսված կանաչ տարածքները: «Ուսանողական այգու հետ կապվածը ոչ միայն էկոլոգիական, այլեւ բարոյական խնդիր է: Եթե այստեղ դրված է Վիկտոր Համբարձումյանի արձանը, ապա այգին պետք է մեզ համար լիներ սրբավայր: Ցավալի է այս` սրճարանային իրողությունը, բայց ուրախ եմ, որ երիտասարդները էստաֆետը վերցրել են եւ խնդիրը շատ ավելի ակտիվ են բարձրացնում, քան մենք»:
«Մեր երեխաներից խլում են կանաչ մի այգի, որ պատկանում է իրենց: Ահա թե ինչի համար են այս երեխաները պայքարում: Սա իրենց հողն է եւ այն տվել են ինչ-որ մեկին, ով մեծ գումարներ է վճարել: Եվ տվել են անօրինական կերպով, այգին հանրային սեփականություն է, որեւէ մեկը վաճառելու եւ ծառերը կտրելու իրավունք չունի», ասաց «Էկոլուր»-ի տնօրեն Ինգա Զարաֆյանը :
«Ուսանողական այգու» խնդիրը բարձրաձայնվում է շուրջ երկու ամիս, սակայն խնդիրը որեւէ կերպ չի լուծվում: Հունիսին հանրային խորհրդում տեղի կունենան քննարկումներ մայրաքաղաքի էկոլոգիական խնդիրների լուծման վերաբերյալ, որտեղ կքննարկվի նաեւ այգու հարցը:
ՀԱՍՄԻԿ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ