ԱՂՋԻԿ ՏԱԼՈՒ ՄԱՍԻՆ ՀՈՎԻԿ ԱՖՅԱՆ Երկու շատ կարեւոր հարց կա. առաջինը` ի՞նչ են ասում ձեր մասին, երբ աղջիկ եք ունենում, եւ երկրորդը` ի՞նչ եք երեք անգամ կրկնում եկեղեցում, երբ ամուսնանում եք: Օրինակ, երբ ես ամուսնացա կրկնեցիՙ Տեր եմ, երեք անգամ: Իսկ երբ աղջիկ ունեցա, իմ մասին ասում էինՙ աղջիկ է ունեցել, ու ամեն անգամ երբ ես աղջկաս ներկայացնում եմ որեւէ մեկին, ասում եմՙ աղջիկս է: Ս-ն վերջին բառի վերջում շատ կարեւոր է, ս-ն պատկանելիություն է, ասենքՙ հայրենիք-ը ուրիշ բան է, հայրենիք-ս` այլ: Հայրենիք-ը կարող է լինել Նորվեգիան, հայրենիք-ս էլի կարող է լինել Նորվեգիան, եթե միայն այդ բառն ասում է նորվեգացին: Նույնը «Տեր եմ» բառերն են: Տեր եմ-ը հենց ս-ն է, այսինքնՙ երբ ես կնոջս ծանոթացնում եմ որեւէ մեկին, ասում եմՙ կին-ս է: Ս-ն կարեւոր տառ է, շատ բան փոխող, բացահայտող: Բառավերջի ս-ն տեր եմ-ն է: Տեր եմ-ը, սակայն, չի նշանակում ստրուկի առկայություն: Օրինակ, երբ հայ դիրքապահ զինվորը հենակետում կանգնած նայում է հետ եւ ասումՙ հայրենիք-ս, չի նշանակում, որ հայրենիքը նրա ստրուկն է, բայց նշանակում է, որ նա հայրենիքի տերն է: Նույնը վերաբերում է կնոջն ու դստերը (նաեւ որդուն, բայց դա ուրիշ պատմություն է): Այսինքն, երբ քաղաքացի Պողոս Պետրոսյանը ասում էՙ կին-ս եւ աղջիկ-ս, նշանակում է, որ նա իր կնոջ եւ դստեր տերն է, բայց չի նշանակում, որ վերջիններս նրա ստրուկներն են եւ հերթափոխով տաք ջուր են բերում, որ պապան ոտքերը լվա: Հիմա, երբ օրինակ մեկն ուզում է վերցնել քո հայրենիքըՙ երկու ճանապարհ ունի. կամ քեզ հայտնում է իր պահանջը եւ դու բավարարում ես այն, կամ էլ քեզ հայտնում է (երբեմն չի հայտնում) իր պահանջը, դու չես համաձայնվում եւ նա փորձում է խլել: Հասկանալի է, որ եթե տվել ես, ուրեմն այդ հայրենիքը քո հայրենիքն էլ չէր, կամ էլ չէ եւ խոսելու բան էլ չկա, իսկ եթե չես տալիս եւ պայքարում ես այն խլել ցանկացողների դեմ, նշանակում էՙ ապացուցում ես, որ դու քո հայրենիքի տերն ես: Այսինքն հայրենիքդ ուզողները այն քեզնից են ստանում, դու ես տալիս, կամ դու ես պայքարում, որ հայրենիքդ մնա քոնը: Նույնը աղջիկն է: Նրան ուզողները քո տուն են գալիս եւ հայտնում իրենց ցանկությունը: Դու կամ տալիս ես, ինչը բնական է, կամ չես տալիս, եթե անգամ աղջիկդ ցանկանում է հեռանալ: Եթե տալիս ես, ուրեմն գտնում ես, որ նա, ում տալիս ես, արժանի է, որպեսզի աղջկադ անվանիՙ կին-ս, եւ եկեղեցում կանգնի կողքն ու ասիՙ Տեր եմ (աղջկադ): Եթե չես տալիս, ուրեմն կամ թքած ունես աղջկադ ցանկությունների վրա առհասարակ, կամ գտնում ես, որ աղջիկդ սխալվում է, քանի որ նա, ով ուզում է, արժանի չէ... Թե ի՞նչ է լինում հետո, քրեագետների եւ ոստիկանների պարզելիքն է, ինչպես հիմա է մոդա ասելՙ մասնագետների գործը, կարեւորն այս պարագայում այն է, որ աղջկադ ցանկացած ուզող, անգամ նա, ում ամբողջ կյանքում ճանաչել ես, անգամ նա, ով, վստահ ես, սիրում է աղջկադ, անգամ Պուտինը, աղջկադ ձեռքը քեզնից է խնդրում, որովհետեւ դու ես քո աղջկա տերը: Դա չի նշանակում, որ աղջիկդ մարդ չէ եւ սեփական ցանկություններն ու իրավունքները չունի, եւ չի կարող բացառապես սեփական ցանկությամբ հեռանալ տնիցդ, դա նշանակում է, որ աղջկադ ձեռքը քեզնից են խնդրում, եթե անգամ բոլորը ամեն հարցում համաձայնվել են: ՊՆ մամուլի խոսնակ Արծրուն Հովհաննիսյանը հայտարարել է, թե բոլոր նրանց, ովքեր բանակում չեն ծառայել, պետք է աղջիկ չտալ: Ըստ որոշ շատ լուրջ մարդկանց, Արծրունն իր այս հայտարարությամբ աղջիկներին վիրավորել է, հո, գյուղնախարարի ասածՙ կարտոֆիլ չե՞ն, որ տաս կամ չտաս: Ես ստույգ չգիտեմ, թե ի՞նչ է մտածել հարգելի Արծրունն այս միտքը հենց այսկերպ ասելով, բայց ես վստահ եմ, որ եթե միայն բանակում ծառայածներին աղջիկ տանք, մոտ ապագայում իշխանության վերնախավում միայն չամուսնացածներ կլինեն: Խնդիրը սա է, ոչ թե տալ բառի հանդեպ ֆեմինիստական մոտեցումները: Ամոթ է, աղջիկներ, ամոթ է, որ չնայած մեծացել եք, բայց չգիտեք, որ ինչ-որ մեկին սիրելը արդեն իսկ նրանը դառնալն է: |
