RSS | FACEBOOK | NLA
ԳԼԽԱՎՈՐ | ՄՇԱԿՈՒՅԹ | ԸՆՏՐԱՆԻ | ՈՐՈՆՈՒՄ | ԱՐԽԻՎ | ԹԵՄԱ | ՀԵՂԻՆԱԿՆԵՐ
#012, 2019-03-29 > #013, 2019-04-05 > #014, 2019-04-12 > #015, 2019-04-19 > #016, 2019-04-26

«ԱԶԳ» ՕՐԱԹԵՐԹ #14, 12-04-2019



ՈՒԿՐԱԻՆԱ ԵՎ ՆԱՏՕ

Տեղադրվել է` 2019-04-11 23:16:22 (GMT +04:00)


Ընթերցված է` 1513, Տպվել է` 140, Ուղարկվել է էլ.փոստով` 0

ՀՐԵԱԿԱՆ ԹԱԿԱՐԴ

ՌՈՒԲԵՆ ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆ, Մոսկվա

Բնական է, որ ռուսաստանյան լրատվամիջոցները եզակի ակտիվությամբ ու շահագրգռորեն են քննարկում Ուկրաինայում ծավալված նախագահական ընտրությունների ընթացքը. չափից դուրս կարեւորվում է «բուֆերային» Նեզալեժնայայի նշանակությունը Ռուսաստան-Արեւմուտք հարաբերություններում: Բոլոր կարեւորագույն քաղաքական հաղորդումների ու հրապարակումների էական հատվածը հենց ուկրաինական թեման է:

Սակայն բազում մեկնաբանությունների մեջ իմաստ կունենար ներկայացնել մեկը, որն ինչքան էկզոտիկ է, նույնքան էլ գաղտնախորհուրդ ու մտորումային: Խոսքը վերաբերում է հրեաների դերակատարմանը այդ իրադարձություններում: Եվ, անկեղծ ասած, ամեն անգամ հիրավի ապշում ես, թե ինչքան մասշտաբային ու կենսունակ է մարդկային այս ցեղը համաշխարհային մակարդակով:

Յանուկովիչի անկումից եւ, ըստ ռուսական վարկածի, պետական հեղաշրջումից հետո Ուկրաինան թեւակոխեց ծայրահեղ նացիոնալիզմի, ինքնահաստատման արյունահեղ մայդանների,անզուսպ ռուսատյացության, հուսառատ եվրասիրության, ուկրաինական ազգի նորովի վերածնման հախուռն մի շրջան: Եվ թվում էր, ահա, լույս աշխարհ կգան առնվազն նոր Բանդերաներ կամ Շուխեւիչներ որպես ուկրաինական ցեղի մաքրամաքրության հաստատման ռահվիրաներ (ի դեպ, այս կարգի «հայրենասերները» խիստ դաժան են գտնվել հրեաների նկատմամբ): Բայց ինչ ստացվեց իրականում: Ուկրաինանպաստ փոթորկուն մաքառումների արդյունքում պետության ղեկավար դարձավ ոչ թե ոմն մի ուկրաինացի նացիոնալիստ, այլ... հրեա օլիգարխ Վալցմանըՙ նույն ինքը Պորոշենկոն: Դժվար է ասելՙ պատմության հեգնա՞նք էր սա, թ՞ե նախապես ծրագրված սցենար: Եվ ինչ շահեց ռուսական լծից վերջնականապես ազատագրվածՙ բոցավառված ուկրաինական ժողովուրդը. կորցրեց Ղրիմը, փաստացիՙ Դոնբասը, էկոնոմիկան հայտնվեց խոր ճգնաժամի մեջ, մոտ 10 միլիոն ուկրաինացիներ արտագաղթեցին «ատելի» Ռուսաստան եւ եվրոպական ոչ առաջին կարգի երկրներ եւ այլն: Իսկ Վալցմանը ութնապատկեց իր անձնական հարստությունը: Թքած ուներ նա ե՛ւ ուկրաինական պետության, ե՛ւ նրա ժողովրդի վրա:

Իսկ ի՜նչ է տեղի ունենում այս օրերին: Ուկրաինական ժողովուրդը ընտրությունների գնաց մեկ մտադրությամբՙ արտահայտել իր ատելությունը Վալցմանիՙ Պորոշենկոյի նկատմամբ: Բայց կրկին ինչ ստացվեցՙ ընտրությունների եզրափակիչ փուլ մտան... երկու հրեաներՙ նույն Վալցմանը եւ Վլադիմիր Զելենսկին: Իսրայելական լրատվամիջոցներից ռուսական մամուլ թափանցած քաղվածքներում միայն խոր բավարարվածության տրամադրություններ են արտահայտվածՙ դե, երկուսն էլ «մերն» են: Եվ թե ինչ կտա ուկրաինական ժողովրդին զտարյուն հրեա Զելենսկինՙ դեռ մեծ հարց է: Ավելորդ չի լինի նշել, որ պետության ղեկավարի հավանական թեկնածուի թիկունքին կանգնած է «ժամանակավորապես» Իսրայելում բնակվող «ուկրաինացի» միլիարդատեր օլիգարխ Կոլոմոյսկին:

Չարախնդու՞մ են ռուսները: Ոչ այնքան, քանզի սրտի ցավով խոստովանում են, որ անցյալ դարի 17-ին եւ 90-ականներին իրենք էլ են հայտնվել հրեական թակարդում, եւ այսօր էլ հնարավոր չէ չնկատել Պուտինի ամենայնս բարեհաճ վերաբերմունքը հրեաների նկատմամբ:

Հարց կառաջանաՙ որեւէ կապ ունի՞ այս ամենը Հայաստանի հետ: Անմիջականորենՙ ոչ մի, ինչպես ասում են, նրանց դարդն էլ մեզ չեն տվել: Սակայն եթե ուշադիր համեմատենք, ապա կտեսնենք, որ անկախ Հայաստանի որոշ ղեկավարներ գործել են նույնքան պարաշենկոյակերպՙ նախ հոգացել են սեփական գրպանի մասին, նոր միայնՙ մնացածի: Հետո ինչ, որ սրանք ազգությամբ հայ են: Ոճը նույնն է: Եռաբլուրում, օրինակ, Սերժ Սարգսյանը չպատասխանեց լրագրողների ոչ մի հարցի, ավելին, նրանց անվանեց հիվանդներ, որոնց հետ չի ուզում գործ ունենալ: Նույնքան կարելի է չկասկածել, թե ովքեր են ավելի շատ ատել իրենց որոշ ղեկավարներին, ուկրաինացինե՞րը, թե՞ հայերը:

Սակայն նորից դառնանք հրեաներին: Հայ մի լրագրողուհու հետ նորերս ունեցած հարցազրույցում իսրայելցի ճանաչված քաղաքագետ, հասարակական գործիչ Ավիգդոր Էսկինը հայտարարեց, որ «հինավուրց» հայերը շատ բան ունեն սովորելու հրեաներից, մասնավորապես իրենց երկիրը զարգացնելու, հզորացնելու, բնակչության քանակն ավելացնելու ասպարեզում (վեց հարյուր հազարից նրանք այսօր հասել են 7 միլիոնի): Եվ իհարկե հնարավոր չէր, որ չհնչեր թույլի դիրքից «ավանդական» դարձած հարցըՙ ի՞նչու հրեաները չեն ճանաչում Հայոց ցեղասպանությունը: Ժամանակին Հայաստան ու Արցախ այցելած Էսկինը արդեն «տառապել էր» այդ «անհարկի» հարցապահանջներից: Հայերդ պիտի շնորհակալ լինեք, որ հայերի ցեղասպանությունը միջազգային ճանաչման է արժանացել չորս հայտնի հրեա գործիչների շնորհիվՙ անսեթեւեթ հավելում է նա: Իսրայելում անշուշտ բոլորը գիտեն, որ հայերը ենթարկվել են զանգվածային ոչնչացման, սակայն ի՜նչ իմաստ ունի այդ հարցը քննարկել Քնեսեթում, որտեղ նաեւ... արաբներ կան:

Իրոք սեփական շահերի պաշտպանության հարցերում մենք սովորելու շատ բան ունենք հրեաներից: Հայաստանը պատրաստվում է դեսպանատուն բացել Իսրայելում, եւ հայոց դեսպանից ամենայն իմաստնություն կպահանջվի աշխարհի թերեւս ամենաբարդ հանրության հետ փոխհարաբերություններում:

Հ. Գ. Ի՞նչու է Թրամփը հրեասերՙ ճանաչեց Երուսաղեմը, Գոլանի բարձունքները եւ այլն: Որ փեսա՞ն է հրեա եւ հարազատ աղջի՞կն է հրեություն ընդունել: Սրանք մանրուքներ են: Ռուսաստանում տարածված վարկածներից մեկը հետեւյալն է. ամերիկացի հրեաները ավանդաբար հակված են դեպի դեմոկրատական կուսակցությունը: Սիրաշահելով հրեաներին, ԱՄՆ-ի նախագահը փորձում է նրանց գրավել հանրապետականների կողմը: Շուտով կսկսվի նախագահական նոր ընտրարշավը եւ Թրամփին խիստ օգտակար կլիներ հրեաների հատկապես ֆինանսական ու լրատվական հզոր ուժը: Նաեւ, սրամտում են ռուսները, հրեամոլ Հոլիվուդը:

Պետք է ուժեղ լինել:

 
 

«ԱԶԳ» ՕՐԱԹԵՐԹ #14, 12-04-2019

Հայկական էկեկտրոնային գրքերի և աուդիոգրքերի ամենամեծ թվային գրադարան

ԱԶԳ-Ը ԱՌԱՋԱՐԿՈՒՄ Է ԳՐԱՀՐԱՏԱՐԱԿՉԱԿԱՆ ԾԱՌԱՅՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

ԱԶԴԱԳԻՐ