ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՍՐՏՈՒՄ ՀԱՐՎԱԾԵԼ ԵՆ ՀԱՅՈՒԹՅԱՆ ՍՐՏԻՆ` «ԵՌԱԲԼՈՒՐԻՆ» Գեւորգ ԳՅՈՒԼՈՒՄՅԱՆ Օրերս «Եռաբլուր» զինվորական պանթեոնում կրկին աղտոտ ձեռք է հպվել Ապրիլյան պատերազմի զոհերից երկուսի` Արմենակ Ուրֆանյանի եւ Ռոբերտ Աբաջյանի շիրմաքարերին: Նմանատիպ մի դեպք էլ եղել էր մեկ տարի առաջ, երբ նույն կամ նման աղտոտ ձեռքը հպվել էր տղաներից արդեն շատերի շիրմաքարերին: Ես կտրականապես դեմ են այն մտքին, թե շիրմաքարերը պղծել են: Ո՛չ, երիցս ո՛չ: Որեւէ մեկն այս աշխարհում չի կարող պղծել մեր հերոսների շիրաքարերը: Այս պարագայում պղծվողը հենց պայմանական պղծողն է, ով իր ոչնչությամբ դուրս է եկել անհաղթահերլի ուժերի դեմ: Ուստի` մոռանանք այն միտքը, թե ինչ-որ չինքնահաստատված դավաճան կամ սուլթանական հայրենասիրությամբ տառապող մի թուրք կարող է պղծել մեր ազգի հերոսների շիրիմները, եւ դառնանք խնդրի մյուս կողմին: Ինձ համար անհասկանալի է նաեւ այն տեսակետը, ըստ որի` ազգությամբ հայը (կասկածում եմ, որ մաքրարյուն հայ է) չէր կարող նման բան անել: Իհարկե, դժվար է հավատալ նման բանի, բայց գոնե Հայոց ցեղասպանության բազմահատոր վկայությունները պետք է մեր մեջ սպանած լինեին դավաճան հայի անհետացման մասին սին գաղափարները: Այո՛, դա կարող էր արած լիներ հենց մեկը, ով հայ է կոչվում ձեւով, բայց բովանդակությամբՙ թուրք: Չէ՞ որ մեր մեծերից Նալբանդյանը հստակ զատորոշում էր ձեւային ու բովանդակային մարդուն` գրելով` «Ազգը ձեւն է, ազգությունը` բովանդակությունը»: Ուստի դուրս գանք ոչինչ չտվող մտորումների դաշտից ու փորձենք հասկանալ` ի՞նչն է պատճառը, որ Հայաստանի սրտում` Երեւանում, հարվածում են հայության սրտին` Եռաբլուրին, որտեղ թաղված հազարավոր երազների վախճանով ձեռք ենք բերել մեր ամենակատարյալ երազը` անկախությունը: Ինչպե՞ս է ստացվել, որ ՀՀ ՊՆ պահպանության տակ գտնվող սրբավայրում շնագայլերը փորձում են իրենց հետքերով աղտոտել առյուծների պանթեոնը: Հայաստանում մի շարք բարձրաստիճան պաշտոնյաներ թիկնազոր ունեն: Հայաստանում խանութները, ավտոկայանատեղիները, բանկերը, գրավատաները, դպրոցներն ու համալսարանները եւ էլի հարյուրավոր օբյեկտներ շուրջօրյա հսկողության տակ են գտնվում, բայց ահա, ամոթ, ամոթ մեզ, որ «Եռաբլուրը» չի հսկվում, ավելի կոնկրետ` պատշաճ չի հսկվում: 19.22 հա տարածք ունեցող պանթեոնը, որքան հայտնի է, հսկվում է մեկ, լավագույն դեպքում երկու հոգու կողմից: Երկու հոգին ֆիզիկապես ուղղակի իվիճակի չեն նման հսկայական տարածք հսկելու, մանավանդ, որ տարածքն կտրտված է, ծառապատ, եւ մի կետից ամբողջը տեսանելի չէ: Լուրջ հսկողության կարիք կա, որը պետք է իրականացվի գոնե տասը հոգու կողմից: Ասենք` ի՞նչն է խանգարում, որ Պաշտպանության նախարարությունը, որի պահպանության ներքո է գտնվում պանթեոնը, կազմակերպի այդ շուրջօրյա վերահսկողությունը` ներգրավելով պատվոպահակային ծառայությանը: Խնդիրը հրատապ լուծման կարիք ունի, եւ ՊՆ-ը օր առաջ պետք է գործի դնի իր ուժերը: Որքան էլ ոմանք ինչ-որ զգացմունքային փաստերով պնդեն, թե «Եռաբլուրը» հսկողության կարիք չունի, պետք է նկատենք, որ արդեն երկու անգամ տեղի ունեցած դեպքը խոսում է այն մասին, որ տեղում լուրջ հսկողության կարիք կա: Հսկողություն ո՛չ միայն մարդկային ուժով, այլեւ` տեսահսկող սարքերով: |
