ՈՂԲԻ ԵՎ ՏՈՆԻ ՀՐԱՊԱՐԱԿԸ ՀԱՍՄԻԿ ԱՎԵՏԻՍՅԱՆ Որդի կորցրած մոր կերպարը չի վերագտնում ապրելու իմաստը, իսկ հասարակությունը ամեն բացվող օրվա հետ հեռանում է պատերազմի անդառնալի հետեւանքներն իրենց մաշկի վրա կրող ընտանիքներից: Պատերազմից 8 ամիս անց զինվորների անթաղ մարմինները դիահերձարանից դիահերձարան են տանում:Հայրենիքի համար զոհված տղաների մարմիններն ու մասունքները նկուղում պոլիէթիլային սպիտակ տոպրակների մեջՙ իրար վրա լցված են թողնում սեփական հայրենիքում: Պատերազմի դժոխքի միջով անցած, պատերազմի հետեւանքներն իրենց վրա կրող ընտանիքներով կառավարությունը գեթ մի անգամ չի հետաքրքրվում, իմանալու ո՞ղջ են արդյոք, թե՞ ցավից մահացել են : Փոխարենը տոնախմբություն երկրի գլխավոր հրապարակում, երբ երկու օր առաջ նոր շիրիմներ են հայտնվել ու դեռ պիտի հայտնվեն Եռաբլուրում: Աբովյանի դիահերձարանում կանոնների խախտմամբ պահվող զինվորների մարմինների մասին տեղեկությունը նոր էր հրապարակվել, երբ կառավարությունը ֆեյսբուքյան էջով տեղեկացրեց, որ հունիսի 1-ին երեխաների պաշտպանության օրը բացօթյա մեծ համերգ է լինելու եւ բոլորին հանրապետության հրապարակ հրավիրեց, չնայած նրան, որ հազար ու մի այլընտրանք կար երեխաներին երջանկացնելու, առանց որդեկորույս ծնողներին ցավ պատճառելու: Հրապարակում խրախճանքի ու խանդավառության հետ մեկտեղ, զոհված հոր նկարը շապիկինՙ աղջկա կերպարն էր, որը լուռ նայում էր հավաքվածների աչքերին:Գիտե՞ք կոնֆետի մի հատիկն իր բերանը գցող, մյուսըՙ հոր շիրմին դնող երեխան չի կարող համերգից ուրախանալ, նրանք ժպտում էին, երբ հայրիկը կոնֆետներով տուն էր գալիս: «Տղաներիս խոստացել էի զբոսանքի տանել, որ գոնե մի պահ կտրվեն լարված իրավիճակից, թոթափվեն, բայց չստացվեց: Առավոտյան արթնացել են ու կտրականապես հրաժարվել` ընդդիմանալով, թե առանց հայրիկի ի՞նչ ատրակցիոն. «Ոչ մի տեղ էլ չենք գնում, մեզ մեր հայրիկի մոտ տար»,- արտասուքը խեղդելով ասում է 44-օրյա պատերազմում նահատակված հերոս ազատամարտիկ Մխիթար Առուշանյանի այրինՙ Կարինեն, որի ընտանիքը տեղահանվել է Քարին Տակ գյուղից եւ Ստեփանակերտում ժամանակավոր ապաստան գտել: Շատ փոքրիկներ մայրիկների թեւերից կախված քայլում են թախծոտ, մտամոլոր, չքացած ժպիտով,միթե այս ամենի հետ հաշտվել, համակերպվել կարող ենք, միթե «պարգեւենք ժպիտ բալիկներին» կարգախոսով տոնախմբությունը ամոքելու է նրանց վերքը: Այն զգացումը, որը դուրս է բոլոր երեխաների հասողությունից: | 
