ՈՒՂԱՐԿԵԼ ՀԵՂԻՆԱԿԻՆ

Եթե կա անհրաժեշտություն ստանալ պատասխան խմբագրությունից, ապա խնդրում ենք հաղորդագրության մեջ նշել նաև Ձեր էլ.հասցեն։

Մարզական

ՅՈՒՐԱ ՄՈՎՍԻՍՅԱՆ. «ՄԻ ՔԱՆԻ ՇԱԲԱԹԻՑ 100 ՏՈԿՈՍՈՎ ՊԱՏՐԱՍՏ ԿԼԻՆԵՄ»

Յուրա Մովսիսյանը գոլով նշանավորեց նորամուտը Մոսկվայի «Սպարտակի» կազմում: Արաբական Միացյալ Էմիրություններում ուսումնամարզական հավաք անցկացնող «Սպարտակը» ստուգողական խաղում 2-0 հաշվով հաղթեց տեղի «Ալ Դաֆրային»: 62-րդ րոպեին փոխարինման դուրս գալով, Յուրա Մովսիսյանը 19 րոպե անց տուգանային հրապարակի մատույցներից կատարած դիպուկ հարվածով կրկնապատկեց հաշիվը: Խաղավերջում Յուրան կարող էր նաեւ իր 2-րդ գոլը խփել, սակայն հաջող խաղաց մրցակցի դարպասապահըՙ հետ մղելով գնդակը:

«Ալ Դաֆրայի» հետ խաղից հետո Յուրա Մովսիսյանը հարցազրույց է տվել «Սպարտակի» պաշտոնական կայքին:

- Յուրա, շնորհավորում եմ հաջող նորամուտի առթիվ: «Սպարտակի» կազմում առաջին իսկ խաղում, թեկուզ եւ ընկերական, քեզ հաջողվեց գոլի հեղինակ դառնալ: Ինչպե՞ս կգնահատես խաղը:

- Իհարկե, շատ երջանիկ եմ, որ վնասվածքից հետո կրկին վերադարձա խաղադաշտ եւ արդեն կարող եմ խաղալ: Ինձ համար առավել կարեւորը ոչ թե խփածս գոլն է, այլ թիմի տարած հաղթանակը «չոր» հաշվով:

- Ամեն դեպքում, խաղադաշտ դուրս գալով, դու կես ժամ շատ հաջող խաղացիր:

- Կարող էի նաեւ 2-րդ գոլը խփել: 2-3 լավ պահ ունեցա: Սակայն սկզբի համար մեկ գոլն է բավարար է:

- Ե՞րբ կկարողանաս ամբողջ 90 րոպեն խաղադաշտում անցկացնել:

- Դա որոշ ժամանակ կպահանջի: Լիարժեք մարզումները սկսել եմ ընդամենը 10 օր առաջ: Իսկ մինչ այդ 4 ամիս չեմ մարզվել: Ներկայումս բացի ամենօրյա մարզումներից նաեւ բուժման կուրս եմ անցնում: Կարծում եմ, որ մի քանի շաբաթից արդեն 100 տոկոսով պատրաստ կլինեմ:

- «Սպարտակում» խփած առաջին գոլն ո՞ւմ կնվիրես:

- Առաջին գոլը, նույնիսկ ոչ պաշտոնական խաղում, անկասկած շատ կարեւոր է: Մանավանդ որ «Սպարտակում» խաղալիս ինձ համար ոչ մի հանդիպում էլ ընկերական բնույթ չի կրում: Այդ գոլը կարող է օգնել ինձ վերադարձնելու վստահությունս: Ուստի այսօրվա խփած գոլը ցանկանում եմ նվիրել բոլոր նրանց, ովքեր հավատում եւ աջակցում էին ինձ, երբ վնասվածք ունեի եւ որոշեցի տեղափոխվել «Սպարտակ»:

- Ինչո՞ւ «Սպարտակում» ընտրեցիր 12 համարի մարզաշապիկը:

- Որովհետեւ կուռքսՙ Թյերի Անրին այդ համարի մարզաշապիկ է կրում: Իսկ ազգային հավաքականում հանդես եմ գալիս 14 համարի մարզաշապիկով: Այդ համարով եւս Անրին խաղացել է: Ինձ դուր եկող մյուս համարներն արդեն զբաղված էին, ուստի ընտրեցի իմ սիրած ֆուտբոլիստի համարը:

- Իսկ ինչո՞ւ ես սիրում Անրիին:

- Պարզապես նա աշխարհում լավագույններից մեկն է: Անրին յուրօրինակ խաղաոճ ու էներգետիկա ունի եւ նրա գործողություններին հետեւելը մշտապես հետաքրքրական է: Երբ Անրիին տեսնում ես խաղադաշտում, իրական բավականություն ես ստանում ֆուտբոլից: Նրա նվաճումներն ու խփած գոլերն ինձ գրավել են դեռեւս մանկուց:

- Իսկ եթե ձեռքով գոլ խփես, խաղից հետո կխոստովանե՞ս:

- Այո: Այդ կերպ գոլ խփել եմ: Սակայն եթե դու ձեռքով ես խաղացել ու մրցավարը չի սուլել, ապա պարտավոր ես գրավել դարպասը եւ օգուտ տալ թիմիդ: Իհարկե, պետք է ազնիվ լինել, բայց եթե մրցավարը գոլն արձանագրել է, ուրեմն վերջ:

- Ի՞նչն է քեզ դուր գալիս Ռուսաստանում, որը չկա ԱՄՆ-ում:

- Լեզու սովորելու հնարավորությունը: Մանկուց ցանկացել եմ ռուսերեն խոսել: Ռուսերենն ինձ միշտ դուր է եկել:

- Ընտանիքում հայերե՞ն ես խոսում, թե՞ անգլերեն:

- Միայն հայերեն: Եվ ոչ միայն ես, այլեւ ամբողջ ընտանիքս: Վստահ եմ, որ երեխաներս էլ հայերեն կխոսեն:

- Քեզանից բացի, «Սպարտակում» կա՞ մեկը, որ հայերեն գիտի:

- Ոչ մեկը չգիտի: Որոշ ֆուտբոլիստներ հայերեն ընդամենը մի քանի բառ գիտեն: Փոխարենը «Սպարտակում» ժամանակին մի քանի հայ ֆուտբոլիստներ են հանդես եկել, ինչը շատ կարեւոր է:

- Գիտե՞ս, որ ծնվել ես «Սպարտակի» չեմպիոնության տարում:

- Հիմա արդեն գիտեմ: Կարծում եմ, որ դա լավ նշան է:

https://www.archive.azg.am/AM/2013020625

© AZG Daily, 2008