Կյանքում միշտ էլ բաժանումի ու հրաժեշտի պահը լռության խորհուրդ ունի, բայց մինչ այդ կա մտորումի մի վայրկյան, ընդամենը մի ակնթարթ, որը մեկընդմիշտ մնում է մարդու հիշողության մեջ: Այդպիսին է գարնանային ավանդական տոնըՙ դպրոցական հրաժեշտի հուզումնալից պահը, որը կրում է «Վերջին զանգ» անվանումը:
Երեւանի 202 միջն. դպրոցների 11 հազար աշակերտների համար մայիսի 26-ին հնչեց վերջին զանգը, այդ թվում նաեւ Վահան Թեքեյանի անունը կրող կրթօջախի համար, որ 47-րդ անգամ կյանքի նոր ուղի ճանապարհեց 64 շրջանավարտների: Վաղ առավոտից կրթօջախում տիրում էր ուրախ եռուզեռ ու տոնական տրամադրություն: 64 շրջանավարտներ հուզումով ու սրտի թրթիռով սպասում էին հանդիսությանը, որը բացեց ու բարեմաղթանքի խոսքեր հղեց ուսումնական մասի վարիչ Սուսաննա Աբրահամյանը: Քիչ անց բեմը տրամադրվեց 10-րդցիներին: Նրանք կարծես խոսքերը մեկ արած, հուզումով ու ջերմությամբ խորին շնորհակալություն էին հայտնում իրենց կրթած հարազատ ուսուցիչներին: Շրջանավարտներն իրենց ելույթները եւ շնորհակալությունները համեմել էին նուրբ հումորով, երգով ու ասմունքով: Հուզիչ էր նաեւ կրթօջախի տնօրենուհի Անահիտ Խալաթյանի բարեմաղթանքի խոսքը. «Հեռու վանեք ձեզանից բարկությունն ու նախանձը, ագահությունն ու ծուլությունը, որպեսզի ողջերի մեջ մեռած հոգիներ չլինեք: Ապրեք այնպես, որ ձեր մայրերի աչքերում արցունքը չծովանա, դրանք շատ թանկ են: Ապրեք այնպես, որ ոչ մի հայր վշտից չկքի: Չէ՞ որ մեր ընտանիքների սյուներն են նրանք»:
Թեքեյանցիներին այդ օրն անակնկալ էր Լոս Անջելեսիցՙ ԹՄՄ Արշակ Տիգրանյանի վարժարանի ավարտական դասարանի 20 աշակերտների եւ նրանց ուսուցչուհի ու խմբի պատասխանատու օր. Լորա Գույումջյանի այցն ու մասնակցությունը վերջին զանգի հանդիսությանը: Միջոցառմանը ներկա էին նաեւ Թեքեյան մշակութային միության վարչության անդամները, Մալաթիա-Սեբաստիա թաղապետարանի գլխավոր խորհրդական Հ. Պապոյանը, հյուրեր, դպրոցի հովանավորներ, ծնողներ:
Վերջին զանգի զիլ հնչելուց հետո շրջանավարտները շտապեցին Հանրապետության հրապարակՙ հատուկ տոնակատարության, այդպես հայտարարելով նոր կյանքի մուտքը, ինքնուրույն կյանքի սկիզբը:
ՄԱՐԻԵՏԱ ՄԱԿԱՐՅԱՆ