Յարգելի «Ազգ» օրաթերթի խմբագրութիւն,
Կարդացի «Ո՞ւմ օգտին է քվեարկել Նաիրի Հունանյանը» յօդուածը, եւ պէտք է ասելՙ մի քիչ ցնցուեցի։
Քաղաքակիրթ երկրներում որեւէ անձի քուէարկութեան հրապարակումն առանց անձի թոյլատրութեան օրինազանցութիւն է համարւում, եւ հրապարակողը ենթարկւում է տուգանքի եւ մինչեւ իսկ ազատազրկման։ Հայաստանն ընտրել է քաղաքակիրթ երկրների ուղին եւ փորձում է հասնել այդ մակարդակին, ինչպիսին են Գերմանիան, Ֆրանսիան... Պէտք է ասել, որ մամուլը մեծ դեր է կատարում այդ ընթացքն արագացնելու կամ դանդաղեցնելու մէջ։
Պարզ է, որ Նայիրի Յունանեանը դաւաճանել է երկրին եւ իրեն սպասում է պատիժ որպէս Հայրենիքի դաւաճանի, սակայն դա չի նշանակում հրապարակել իր քուէարկութիւնը եւ խախտել անձնական տուեալների պահպանման օրէնքը։
Անչափ սթափեցուցիչ եւ միտումնաւոր եմ համարում այն նախադասութիւնը, որ Նայիրի Յունանեանը եւ Արամ Կարապետեանը մի ժամանակ պատկանել են ՀՅԴաշնակցութեանը։ Այս նախադասութիւնը որեւէ կապ չունի յօդուածի խորագրին, իմ եզրակացութեամբՙ «Ազգ» օրաթերթը փորձում է վարկաբեկել ՀՅԴաշնակցութեանը հաւասարեցնելով այդ կուսակցութիւնը երկրի դաւաճանի եւ ոչ մէկ հեղինակութիւն ունեցող թեկնածուի հետ, ինչպիսին է Արամ Կարապետեանը։ Արդեօք ճի՞շտ կը համարէք «Ազգ» օրաթերթի հեղինակութիւնը հաւասարեցնել Մուրադ Բոջոլեանի հետ, քանի որ նա ժամանակին թղթակցել է «Ազգ» օրաթերթին, բնականաբար ոչ...
ՎԱՐՈՒԺԱՆ ԲԱԲԱԽԱՆԵԱՆ, Գերմանիա, 27 փետրուար 2003 թ.