Արարատյան հայրապետական թեմի «Երիտասարդական» միությունը երեկ հանդիպում էր կազմակերպել «Հղիության արհեստական ընդհատում. սպանությո՞ւն, թե՛ հարկադրված արարք» թեմայով: Միության երիտասարդների հետ նշյալ թեմայի շուրջ զրուցեցին Վարազդատ սարկավագ Քոչարյանը, մանկաբարձ-գինեկոլոգ Անդրանիկ Ավանյանը եւ էնդոկրինոլոգ Լուսինե Նավասարդյանը:
Հանդիպման ժամանակ հղիության արհեստական ընդհատումը հիմնականում որակվեց սպանություն, մեղք, որը, սակայն, ունենալով շատ պատճառներ եւ հանգամանքներ` երբեմն դառնում է անխուսափելի եւ հասկանալի: Մանկաբարձ-գինեկոլոգ Անդրանիկ Ավանյանը, որն արդեն երկու տարի չի զբաղվում հղիության արհեստական ընդհատմամբ, հարցին բժշկական, եկեղեցական, սոցիալական կողմերից էլ նայելու դեպքում ընդգծեց այն համոզումը, որ հղիության նմանատիպ ընդհատումը, միեւնույն է, սպանություն է: Էնդոկրինոլոգ Լուսինե Նավասարդյանը եւս, դեմ լինելով պտղի կյանքի ընդհատմանը, նշեց, սակայն, որ կան հանգամանքներ, երբ կարելի է կնոջ նման քայլը հասկանալ: «Օրինակ, երբ խոսքը վերաբերում է մոր կամ երեխայի կյանքի ընտրությանը, պարզ է, որ աբորտն անխուսափելի է դառնում», ընդգծեց էնդոկրինոլոգը:
Վարազդատ սարկավագ Քոչարյանն էլ նկատեց, որ ամեն պարագայում կյանքի ընդհատումը մեղք է համարվում:
Լուսինե Նավասարդյանն ընդգծեց, որ հղիության արհեստական ընդհատումը կնոջ վրա ազդում է ոչ միայն ֆիզիոլոգիական, այլեւ հոգեբանական առումով, ուստի ճիշտ կլինի ժամանակ առ ժամանակ դիմել բժիշկների խորհուրդներին, կանխավ ծրագրել սեռական կյանքը, որից հայ կանայք հիմնականում խուսափում են:
ԳՈՀԱՐ ԳԵՎՈՐԳՅԱՆ