Վենետիկի հանձնաժողովի եզրակացության երկրորդ կետով հանձնարարվում է, որ «վերջնական տեքստի քննարկումները Հայաստանի ընդդիմադիր ուժերի եւ քաղաքացիական հասարակության հետ պետք է անցկացվեն բաց ու թափանցիկ», եւ ամենակարեւորը` «ամենալայն քաղաքական կոնսենսուս պետք է գտնել»:
Հնարավո՞ր է ընդդիմության եւ իշխանությունների համագործակցություն, եթե ընդդիմությունն իբրեւ համագործակցության նախապայման առաջարկում է պատժել նախորդ ընտրությունների ընտրակեղծիքների հեղինակներին:
Ընդդիմության մի հատվածի այս պահանջին ու տրամաբանությանը վճռականորեն համաձայն չէ Տիգրան Թորոսյանը: «Ընտրախախտումների պատճառները վերացնելու համար նախ անհրաժեշտ է իրականացնել այն փոփոխությունները, որոնք առաջարկվում են սահմանադրական բարեփոխումների նախագծով: Ողջ աշխարհում հստակեցումներ են գնում, թե որ երկիրն է գնում դեպի ժողովրդավարություն, որը` ավտորիտարիզմ: Եվ արմատական փոփոխությունների իրականացման համար Հայաստանը կարճ ժամանակ ունի, ընդամենը 2-3 տարի:
Ավելին, որոշ ժամանակ անց, կարծում եմ, մենք լսելու ենք` զգուշացեք, դռները փակվում են: Մենք պետք է հասցնենք մինչեւ դռները փակվելը, որպեսզի դռան հետեւում չմնանք»:
Տիգրան Թորոսյանի գնահատմամբ, եթե ընդդիմությունը չմասնակցի երկրի թիվ 1 քաղաքական խնդրի լուծումներին, դա նրա համար քաղաքական ինքնասպանություն կլինի: Եվ անհասկանալի` ե՛ւ ներսի, ե՛ւ դրսի համար:
Կ. Դ.