Ամեն առավոտ, ժամը 9-ից սկսած, կենտրոնական փոստի շենքի (Սարյան 22) մուտքն ու աստիճանները գրավվում ենՙ մոդայիկ բառովՙ դիլերների, իրականումՙ վերավաճառողների բազմության եւ նրանց հաճախորդների կողմից: Առաջինները վաճառում, իսկ մյուսները գնում են «Արմենտելի» բջջային իզի քարտեր: Իսկական սեւ շուկա, որտեղ վերավաճառողներն իրար ձեռքից փախցնում են հաճախորդներին: Իզի քարտերը վերջիններին առաջարկվում են 20-70 հազար դրամով, նայածՙ համարի «թույնության» աստիճանի: Իրար գլխի հավաքված եւ անգամ գետնին շարված հարյուրավոր իզիները վաճառվում են իսկույն, տեղը զիջելով պարկում մնացածներին: Եվ սաՙ հակառակ «Արմենտելի» բազմիցս արած պնդումներին, թե, իբր, վերավաճառողների նկատմամբ խիստ հսկողություն է սահմանված եւ, իբր, միայն հատուկ հայտեր ներկայացրածներին է տրվելու իզի քարտ:
Եվ իրոք, «Արմենտելի» ինչի՞ն է պետք հսկողություն սահմանել: Բջջային կապի տենդը շարունակվում է երկրում, հայերը, մանավանդ երիտասարդները, անմիտ ու սնափառ ազգ են, մոդայիկ երեւալու համար կարող են քարտերն իրական արժեքից 10 անգամ ավելիով գնել, որպեսզի հետ չմնան ուրիշներից, «նախանձից տրաքացնել» ուրիշներին: Մինչդեռ «Արմենտելը» կարող է, առանց էական ներդրումների եւ հաղորդիչ կայանների ու սարքավորումների համալրման, պարզապես 158 մլն դրամ տուգանք վճարելով պետությանը, կողոպտել սպառողներինՙ օգտվելով նրանց դատարկամտությունից:
Այնինչ 3-4 ամիս է, որ բջջային ոչ մի տեսակի կապ չկա եւ բջջային հեռախոսը շատերն օգտագործում են լավագույն դեպքում որպես ծոցատետր, ժամացույց, իսկ համապատասխան հանձնաժողովի նախագահըՙ մեխ մեխելու «չաքուջ»...
Մ. Մ.