Հարցազրույց ԼՂՀ նախագահի թեկնածու Բակո Սահակյանի հետ
- Պարոն Սահակյան, խորհրդարանական բոլոր կուսակցությունները հայտարարել են նախագահական ընտրություններում ձեր թեկնածությունը պաշտպանելու մասին: Դա նշանակում է, որ նախագահ ընտրվելու դեպքում ունենալու եք խորհրդարանի լայն աջակցությունը, ինչը ցանկալի պատեհություն է նախագահի անկաշկանդ գործունեության համար: Այդուհանդերձ, հաշվի առնելով քաղաքական այդ ուժերի գաղափարական տարբեր ուղղվածությունները, որոշ սկզբունքային հարցերում հետագայում դժվարություններ չե՞ն առաջանա:
- Խորհրդարանի եւ հանրապետության նախագահի հարաբերությունների ամբողջ համալիրը կանոնակարգվում է սահմանադրությամբ, որը ներառում է նաեւ զսպման եւ հավասարակշռման մեխանիզմներ: Այստեղ խնդիրներ չեն կարող ծագել մեկի կամ մյուսի կամային որոշումներով: Իսկ թե ի՞նչ դիրքորոշում կունենան խորհրդարանական կուսակցությունները նոր նախագահի ընտրությունից հետո, ցույց կտա ժամանակը: Ես, համենայն դեպս, արտառոց զարգացումներ չեմ կանխատեսում, եթե քվեարկության արդյունքները արդարացնեն մեր հույսերը:
- Ուժային կառույցից ընտրված նախագահը հաճախ կոշտ քաղաքականության կողմնակից է լինում: Ձեր պարագայում եւս առիթ կունենա՞նք նույնը ասելու, թե՞ կարող եք պնդել հակառակը:
- Նախագահի քաղաքականությունը չի կարելի պայմանավորել նրա նախկին գործունեության բնույթով կամ մարդկային բնավորության հատկանիշներով: Նախագահը, որպես պետության բարձրագույն պաշտոնատար անձ, ունի սահմանադրությամբ ամրագրված լիազորություններ: Սուբյեկտիվ գործոնը այստեղ որեւէ դերակատարություն չունի:
- Նախընտրական շրջանում տեղական եւ հայաստանյան որոշ հասարակական-քաղաքական շերտերի ու լրատվամիջոցների կողմից ձեր հասցեին նաեւ ոչ կոռեկտ, եթե այսպես մեղմ արտահայտվենք, որակումներ են հնչում, որոնց անձամբ դուք շատ զուսպ եք վերաբերվում: Կարո՞ղ ենք ենթադրել, որ նախագահ ընտրվելու դեպքում երկրում այլակարծության ու ազատախոհության դրսեւորումներին միշտ հանդուրժողական եք վերաբերվելու: Ի՞նչ տեղ եք տալիս խոսքի ազատությանը:
- Նախՙ ոչ կոռեկտ որակումները չեմ ուզում փոխադարձել, քանի որ դրանք ինքնին բնութագրում են այդ շրջանակների ու լրատվամիջոցների ե՛ւ մասնագիտական, ե՛ւ բարոյական, ե՛ւ քաղաքացիական «որակը», բայց ստիպված եմ նաեւ ճշտել, որ այդ ամենը ոչ մի կապ չունի այլակարծության կամ ազատախոհության հետ: Դա շարքային զազրախոսություն է եւ ոչ ավելի: Իսկ ընդհանրապես, ես ողջունում եմ այլակարծության եւ ազատախոհության ամեն մի դրսեւորում, եթե ձեւակերպված է եւ ունի հասարակական գոնե նվազագույն պահանջվածություն: Մեր երկրում ոմանք, դժբախտաբար, սեփական շեղվածությունը փորձում են ամեն գնով ներգրել հասարակական մտածողությանը: Ուրախ եմ, որ հասարակությունը իր գերակշիռ մեծամասնությամբ որեւէ խաբկանքի չի տրվում, բայց, ամեն դեպքում, յուրաքանչյուր ոք իր կարծիքն արտահայտելիս ազատ է, եւ նրա այդ իրավունքը պիտի հարգվի:
- Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման անվերջ ձգձգումը, որ գլխավորապես Ադրբեջանի մեղքով է տեղի ունենում, շահեկան, թե՞ վնասակար է ԼՂՀ-ի համար: Ինչպիսի՞ն եք տեսնում կարգավորման հեռանկարը, եթե շոշափելի ապագայում Ղարաբաղը չդառնա բանակցային կողմ:
- Կարծում եմՙ ճիշտ չէր լինի հուսալ, որ բանակցային գործընթացում ղարաբաղյան կողմի ընդգրկվածությունը մեզ արագորեն մոտեցնելու է հանգուցալուծման: Մենք խնդիրը հասկանում ենք այնպես, որ առանց բանակցություններում ղարաբաղյան կողմի մասնակցության որեւէ հարցի լուծումը անիրատեսական է, բայց, կրկնում եմ, սա չի նշանակում, որ եթե վաղը ԼՂՀ-ն դառնա լիաֆորմատ բանակցությունների իրավահավասար կողմ, ապա ամեն ինչ հարթվելու է: Իսկ կարգավորման ձգձգումը շահեկան չէ կողմերից ոչ մեկի, այդ թվում եւ առաջին հերթինՙ հենց Ադրբեջանի համար: Եվ կարելի է միայն ափսոսալ, որ մեր ընդդիմախոսներն այս հարցում այլ պատկերացում ունեն:
- Սոցիալական բեւեռացում, ժողովրդագրական տեղապտույտ, կադրային ճահճացում... Սրանք, ցավոք, իրողություններ են, եւ որոնց առնչությամբ որոշ մտահոգություններ կան նաեւ ձեր նախընտրական ծրագրում: Եթե նախագահ ընտրվեք, ո՞ր լուծումներից կսկսեք:
- Գույները բավական խտացված են: Իմ նախընտրական ծրագրում նման շեշտադրումներ չկան: Գոյություն ունի մեր պետական, քաղաքական, տնտեսական, սոցիալական, հոգեւոր-մշակութային կյանքում թարմություն մտցնելու անհրաժեշտություն: Եվ այստեղ դժվար է հատուկ առաջնահերթություններ ընդգծել: Խնդիրը պահանջում է համալիր մոտեցում, եւ մենք այդպես էլ ծրագրել ենք:
- Դատելով տեղեկատվական հոսքերիցՙ քարոզչությունն իրականացնում եք խիստ ծանրաբեռնված ժամանակացույցով, բնակավայր առ բնակավայր: Ժողովրդի հետ առդեմ շփումները փոխե՞լ են ձեր նախնական ընկալումները նրանց իրական հոգսերի մասին:
- Կոնցեպտուալ առումովՙ ոչ, քանի որ իմ նախընտրական ծրագիրը մշակվել է լուրջ ուսումնասիրությունների հիման վրա, ուսումնասիրություններ, որոնք հաջորդել են փորձագիտական մակարդակով անցկացված բազմաթիվ վերլուծությունների: Կան, իհարկե, նրբություններ, որոնք ավելի են հստակվում մարդկանց հետ ուղղակի շփումներից իմ ստացած տպավորությունների համատեքստում, բայց դրանք ծրագրային սրբագրումների անհրաժեշտություն առայժմ չեն հարուցել: Կարծում եմ, չեն էլ հարուցելու:
- ՀՀ-ն եւ ԼՂՀ-ն փաստացի գտնվում են նույն իրավատնտեսական դաշտում: Կա սերտ համագործակցություն երկու հայկական պետությունների կենսական բոլոր կառույցների միջեւ: Ո՞ր ուղղություններում եք տեսնում համագործակցությունն առավել ակտիվացնելու անհրաժեշտությունը, թե՞ բավարար եք համարում Հայաստանի Հանրապետության հետ սերտացման այսօրվա մակարդակը:
- Երեւի թե արժեր փաստել, որ ԼՂՀ-ն ՀՀ հետ գտնվում է նույն իրավատնտեսական, սոցիալական եւ հոգեւոր-մշակութային դաշտում: Ձեր ընդգծումը եւ այն, ինչ ասվեց, տարբեր են: Ես չէի ցանկանա տեսնել առավել ակտիվ համագործակցության որեւէ առանձին բնագավառ, քանի որ դա կհակասեր մեր հարաբերությունների որակին, դրանց ներկա մակարդակին եւ հեռանկարին: Անհնար է պատկերացնել, որ գալու է մի պահ, երբ ասելու ենք, որ, ահա, ՀՀ-ԼՂՀ ինտեգրումը ավարտված է: Դա, անկեղծ ասեմ, խնդրի պարզունակ ընկալում է, եւ ես չէի ցանկանա, որ այն արծարծվեր: Մենք պարտավոր ենք ամեն օր, ամեն ժամ գտնել հարաբերությունների, ինտեգրման, փոխլրացման ասպարեզներ եւ դրանք մարմնավորելու հնարավորություններ, քանի որ միասին պիտի դիմակայենք այն մարտահրավերներին, որ 21-րդ դարն է առաջադրում հայ ժողովրդին:
Հարցազրույցը վարեց ԿԻՄ ԳԱԲՐԻԵԼՅԱՆԸ, Ստեփանակերտ