«ԱԶԳ» ՕՐԱԹԵՐԹ

ՀԱՐՑԵՐ ՎԱՐՉԱՊԵՏԻՆ

Ռուբեն Հայրապետյան, Մոսկվա

Սառույցը հալվո՞ւմ է

Ինտերնետում ծանոթանալով հայոց վարչապետի հետ «Ազգի» գլխավոր խմբագրի հարցազրույցի առաջ բերած արձագանքներին (կարեւոր չէ` դատապարտիչ, թե՞ հավանություն տվող), գալիս ես մի հետեւության` բովանդակ հայ ժողովուրդը եւ համայն սփյուռքը ցնցված են Հայաստանի բարձրագույն ղեկավարներից մեկի, այսպես ասած, բնավարի, զգացմունքային զրույցից: Սա թերեւս առաջին դեպքն է, երբ նման մակարդակի պետական այրը փորձում է պարզապես խոսել իր ժողովրդի հետ, որի կարոտն այդքան զգում է: Պեղել այդ երկխոսության բովանդակությունն անիմաստ է քանզի այնտեղ չկան երկրի զարգացման լուրջ մեխանիզմների վերաբերյալ պրոֆեսիոնալ մեկնաբանություններ կամ վերլուծություններ /դրախտ կամ դժոխք ուղարկելով` տնտեսություն չես կառուցի/: Եւ չի էլ կարելի դատափետել Ավետիքյանին, թե նա սիրաշահել է պաշտոնյային: Ոչ, Ավետիքյանը միշտ էլ գրում է, որ Հայաստանի ղեկավարության եւ ժողովրդի միջեւ գոյացել է խուլ անջրպետ, որ բացակայում է հենց սրտամոտ զրույցը, երբ ժողովրդի ճիչը դարձել է սոսկ ձայն բարբառո հանապատի: Կարող եք կասկածել, օրինակ, որ Ռուսաստանում Պուտինի ժողովրդականությունն արտակարգ բարձր է նաեւ այն բանի շնորհիվ, որ նա հաճախ է խոսում իր «հպատակների» հետ ամենամատչելի լեզվով: Ավետիքյանը ոչ թե կուլ է գնացել վարչապետին (նույնիսկ «շփոթվել» է), ինչպես պնդում են որոշ ընթերցողներ, այլ պարզապես տուրք է տվել զգացմունքներին, ինչը միանգամայն բացատրելի ու ըմբռնելի` դարձել է կամուրջ երկու «սուբյեկտների» միջեւ:

Հայաստանի բարձրագույն ղեկավարներն, իրոք, մարդկանց աչքին դարձել են դեմոն, չասենք դիվային, ինչպես բացատրում է բառարանը: Ոչ` անմատչելի, անզգայուն, անհաղորդ, ինքնասեր, ինքնիշխան, ինքնա (մի քիչ շատ ստացվեց,բայց ոչինչ): մինչդեռ պարզվում է, որ նրանք նորմալ էակ են` ընդունակ «զրից» անելու մարդկանց հետ: Եթե գահին հավակնող անձն իրեն թույլ տա ժամանակ առ ժամանակ կիսել մտքերն ու խոհերը, ապա դրանից շատ կշահի: Եթե, իհարկե, այդ ելույթները չվերածվեն սոսկ նախընտրական զեղումների:

Կարինե Արզումանյան, 2007-20-09 17:48:54

Ես բնակվում եմ այսպես կոչված իրացման գոտում` ք. Երեւան, Խանջյան նրբանցք, թիվ 10 հասցեի շենքում, որը բնակիչներով տիրապետում ենք ավելի քան 75 տարի: Ինչ-որ ժամանակից սկսած մեր շենքը համապատասխան ատյաններում սկսեց անվանվել 1 հարկանի բազմաբնակարան շենք (թեեւ ասեմ, որ մեր շենքն իրենից ներկայացնում է առանձին-առանձին մուտքերով եւ ընդհանուր պատերից ուրիշ ոչ մի ընդհանուր բան իրար հետ չունեցող 7 բնակելի տուն:

Ձեր աջակցությամբ քաղաքապետարանը ստեղծեց միջգերատեսչական հանձնաժողով` տարածքի բնակիչների սեփականության իրավունքները վերականգնելու նպատակով, որի համար հայտնում եմ իմ շնորհակալությունը:

Սակայն, քաղաքապետարանի կողմից մեր շենքի սեփականության իրավունքը լրիվությամբ չի վերականգնվել, քանի որ շենքի դիմացն ընկած հողատարածքի /մեծ մասն այգի/ նկատմամբ քաղաքապետարանը չի ցանկանում ճանաչել սեփականության մեր իրավունքներըՙ պատճառաբանելով, որ շենքը բազմաբնակարան է եւ ավելին քան շենքի տակի հողն է գումարած մետր ու կես, բազմաբնակարան շենքի սեփականատերերին չի հասնում: Հաշվի չի առնվում նաեւ այն հանգամանքը, որ մեր բնակիչները արդեն քանի տասնյակ տարիներ բարեխիղճ տիրապետում են այդ հողը, տնկել են ծառեր, ծաղիկներ եւ աճեցնում են բանջարեղեն:

Հայտնում եմ նաեւ, որ սկսած 2002 թվականից, մենք բազմիցս դիմել ենք անշարժ գույքի կադաստր` այդ հողամասի նկատմամբ սեփականության մեր իրավունքը ճանաչելու համար եւ ստացել մերժումներՙ օտարման գոտի լինելու պատճառաբանությամբ:

Տեղազննությունից ակնհայտ է նաեւ, որ տվյալ տարածքը չի կարող պատկանել այլ անձանց` բացի մեր շենքի բնակիչներից, քանի որ այն պարսպապատված 3 կողմերից քարե բարձր պարիսպով, իսկ 4-րդ կողմում մեր բնակելի տներն են: Այսինքն այդ հողակտորը փակ է բոլոր կողմերից:

Խնդրում ենք Ձեր աջակցությունը մեր սեփականության ոտնահարված իրավունքներն վերականգնելու համար:

Կարինե Արզումանյան

ք. Երեւան, Խանջյան նրբանք, տուն 10

Սարի Թաղի բժիշկների եւ բնակիչների կողմից, Երեւան, 2007-20-09 17:46:22 Հարգելի պարոն վարչապետ

Անդրանիկ Մարգարյանի անձնական հետեւողական եւ բարեգութ աշխատանքի շնորհիվ 1949-ից չվերանորոգված Սարի Թաղի պոլիկլինիկան վերանորոգման հնարավորություն ստացավ: Հատկացվեց բավականաչափ գումար: Սակայն այսօր աշխատանքների ավարտման նախաշեմին, շինարարների ասելով «ճիշտ նախահաշիվ չի կազմվել, որի հետեւանքով վերանորոգումը հնարավոր չի եղել լիարժեք իրականացնել» (օրինակ, բժշկի կաբինետի կեսը մանրահատակ է, կեսըՙ երեսապատման սալիկ, ընդհանրապես չի նախատեսված ջեռուցման համակարգի հարցը եւ այլն): Դժվար է հասկանալ, դա ոչ ճիշտ նախահաշվի՞, թե՞ չարաշահումների հետեւանք է:

Պարոն վարչապետ, բազմիցս Ձեր ելույթներում Դուք նշել եք, որ շարունակելու եք նախորդ կառավարության սկսած աշխատանքները եւ ենթադրում ենք` նաեւ պարոն Ա. Մարգարյանի սկսած բարի գործերը:

Խնդրում ենք անմիջական Ձեր միջամտությունը այս հարցում, որպեսզի հնարավոր լինի որակյալ եւ վերջնական վերանորոգված պոլիկլինիկա ունենալ: Շատ ուրախ կլինեինք, եթե կարողանայիք գույքի հարցում օգնել:

Հակոբ Ճարոյան, Երեւան

Առաջարկություն

Պարոն վարչապետ, հիմք ընդունելով այն փաստը, որ Դուք ի պաշտոնե հանդիսանում եք դեռեւս 2004թ. հունիսին ՀՀ Նախագահի հրամանագրով ստեղծված «Կոռուպցիայի դեմ պայքարի խորհրդի» նախագահը եւ եզրակացնելով, որ Դուք ցանկանում եք, որպեսզի հանրապետությունում գործի ՀՀ Սահմանադրությունը, լինի օրենքի գերակայություն, բոլորը hավասար լինեն օրենքի առաջ եւ քրեական պատասխանատվության ենթարկվեն իրենց կատարած հանցագործությունների համար, առաջարկում եմ.

Հրավիրեք կոռուպցիայի դեմ պայքարի խորհրդի նիստ, այդ նիստին հրավիրեք ՀՀ գլխավոր դատախազին, Լոռու մարզի նախկին մարզպետ Հենրիկ Քոչինյանին, Լոռու մարզի Ճոճկան գյուղի գյուղապետ Վարուժան Թամազյանին եւ ինձ, ինչպես նաեւ հանձնարարեք, որ տվյալ նիստին ՀՀ Լոռու մարզի դատախազությունը ներկայացնի թիվ 55200200 քրեական գործի նյութերը. ես նշված անձանց ներկայությամբ, քրեական գործի նյութերի հիման վրա կապացուցեմ, որ դեռեւս 1998թ.-ին «Լալվար-Ճոճկան» ջրատարի կառուցման ժամանակ Հենրիկ Քոչինյանն ու Վարուժան Թամազյանը պաշտոնական դիրքը չարաշահելու եւ կեղծ փաստաթղթեր պատրաստելու միջոցով ՀՀ բյուջեից յուրացրել են ավելի քան 50.000.000 (հիսուն միլիոն) ՀՀ դրամ եւ բյուջեին պատճառել են ավելի քան 60.000.000 (վաթսուն միլիոն) ՀՀ դրամի վնաս, իսկ ՀՀ Գլխավոր դատախազությունում չեն ցանկանում իմ հայտարարություններին (նաեւ Ձեզ հասցեագրված եւ Ձեր աշխատակազմի կողմից ՀՀ գլխավոր դատախազությանը վերահասցեագրված) ընթացք տալ, Հ. Քոչինյանին ու Վ. Թամազյանին քրեական պատասխանատվության ենթարկել, որովհետեւ գիտակցում են, որ այդ դեպքում նաեւ կբացահայտվի, որ դեռեւս 2000 թվականին նշված յուրացման փաստի առթիվ Լոռու մարզի դատախազության կողմից քրեական է գործ հարուցվել, որը սակայն կարճվել է հանցագործներից կաշառք վերցնելուց հետո::

Հակոբ Ճարոյան

ՀՀ, Լոռու մարզ, ք.Ալավերդի,

Սայաթ-Նովա 7/24

հեռ /093/ 56-21-14

Հարց.

Պարոն վարչապետ,

2007 թվականի սեպտեմբերի 19-ին «Ազգ»-ում տպագրված «2007 թվականի մայիսի 18-ից Հայաստանի Հանրապետությունում դատական իշխանություն գոյություն չունի - իրավաբանորեն, ՀՀ-ում գործում է արտակարգ դատարան» մեկնաբանության մեջ ապացուցել եմ, որ 2007 թվականի մայիսի 18-ից ՀՀ-ում գործող դատարանների կարգավիճակը սահմանված չեն օրենքով, եւ նշված վիճակը տեւելու է մինչեւ 2008 թվականի հունվարի 1-ը: Այսինքն` եթե մինչեւ 2008 թվականի հունվարի 1-ը ՀՀ գործող օրենսդրության մեջ որեւէ փոփոխություն չկատարվի, ապա 2007 թվականի մայիսի 18-ից մինչեւ 2008 թվականի հունվարի 1-ը ՀՀ դատարանների կողմից կայացված բոլոր ակտերը ապօրինի են:

Ի՞նչ է մտածում ՀՀ կառավարությունը նշված իրավիճակից դուրս գալու ուղղությամբ:

Հակոբ Ճարոյան

ՀՀ, Լոռու մարզ, ք.Ալավերդի,

Սայաթ -Նովա 7/24

հեռ /093/ 56-21-14

Արտաշես, Երեւան, 2007-20-09 11:18:03

Բարեւ Ձեզ

1.Դուք ղեկավարում եք մի կուսակցություն, որը ամենուրեք ամենակարողն է (ՀՀ տարածքում): Ինչպե՞ս եք պատրաստվում ազատվել Ձեր կուսակցության ներսում գտնվող թերզարգացած մարդկանցից, որոնք ի դեպ կանգնած են Ձեր կողքին:

2.Ձեր կարծիքով բացի ընտրությունների ժամանակ ձայն բերելուց ուրիշ ի՞նչ կարող են անել Ժողովրդի համար Սյունիքի եւ Կոտայքի մարզպետները:

3.Դուք մասնակցում եիք գեներալ Մանվելի թոռան խաղահրապարակի բացմանը(խուսքս ձիարշավարանի մասին է): Մի՞թե երկրի վարչապետը, այն ել այս քաոսային երկրում այդքան պարապ է:

4.Վերջերս մամուլում կարդացի Գեղարքունիքի մարզի Վահան գյուղի պատմությունը` կապված գեներալ Բաղմանյանի հետ եւ իմացա, որ գյուղի բնակիչները նամակով դիմել են Ձեզ:

Ուզում եմ իմանալ` ի՞նչ եք պատասխանել գյուղի բնակիչներին եւ ինչպե՞ս եք վարվել Բաղմանյանի հետ:

Շնորհակալություն: Ակնկալում եմ լիարժեք պատասխաններ:

Սոնա Արշունեցի sona_arshuneci@yahoo.fr, 2007-20-09 01:21:33

Հարգարժան պարոն վարճապետ

Նախ իմ խորին շնորհակալություն եմ ուզում հայտնել "ԱԶԳ"-ին, որն ընթերցողին հերթական անգամ հնարավորություն է տալիս անմիջական կապ հաստատել մեր պետական այրերի հետ: Հարգելի վարչապետ, Ձեզ եմ ուղարկում իմ այն նամակը, որը ես հասցեագրել էի Հ-1-ի նախագահ Ալեքսան Հարությունյանին, երբ նա "ԱԶԳ"-ի կայքէջի հյուրն էր, բայց նամակս ցավոք արձագանք չունեցավ: Հույսով ու հավատով նույն նամակը հասցեագրում եմ ձեզ, կարծում եմ անտարբեր չեք լինի սփյուռքում հայտնված մեր հայրենակիցների (խոսքս մատաղ սերնդի մասին է) հայապահպանման, ուծացման վտանգից փրկելու, Մեսրոպյան լեզուն յուրացնելու, տառաճանաչ դառնալու առումով...

Երկար տարիներ ապրելով Եվրոպայում (ժամանակավոր), ուսումնասիրելով հայապահպանման դժվարությունները, հայկական դպրոցների բացակայությունը, հույժ կարեւոր եմ համարում աճող սերնդի հայապահպանման հարցը։ Այսօր, երբ անկախությունից ի վեր շատ ընտանիքներ կամա, թե ակամա հայտնվեցին սփյուռքում, ինչու՞ հմուտ, բանիմաց մանկավարժների չհրավիրել, որպեսզի գոնե շաբաթական 2 օր` շաբաթ եւ կիրակի 1 ժամյա դասընթացներ անցկացվեն հեռուստացույցով, որ սփյուռքում աճող սերունդը գոնե տառաճանաչ դառնա, հայերեն գրել- կարդալ կարողանա:

Հաճախ ենք արտահայտվում, որ ազգին որպես ազգ պահողը լեզուն է, հայ գիրը: Մեր մայրենին այսօր մեռնում է, սփյուռքում, օտար լեզուն հաղթական մտնում է հայ ընտանիք: Խոսքերս կուզեի ընդունեիք որպես ահազանգ ու հրավիրեիք հմուտ մասնագետներ, որոնք օգտվելով այսօրվա զարգացած հեռուստատեսության հնարավորություններից, կկարողանան գեղարվեստորեն ու դյուրին մատուցել մեր մայրենին, որպեսզի Մեսրոպյան լեզուն հավերժ գոյատեւի` որտեղ էլ ապրելիս լինենք: Հարկ է, որ հաճախ հնչի եթերում մեր մեծերի հայրենասիրական պոեզիան` ասմունքողների կատարմամբ, հնչեն ֆիդայական երգեր, ցուցադրվեն հայկական ֆիլմեր..., որ օտար ափերում ապրող մանուկը հայ մեծանա, չձուլվի: Սփյուռքում ապրող համարյա ամեն հայ ընտանիք օգտվում է Հ1- ի հաղորդումներից, ինչու՞ չօգտագործել այս հնարավորությունը: Սովետական տարիներին լավ հիշում եմ, որ հեռուստատեսությամբ անգլերենի, ֆրանսերենի դասընթացներ էին անցկացվում, հիմա հերթը հայերենինն է:

Սա է հայապահպան այն բանալին, որ հայ երեխան հայ կմնա, թեկուզ աշխարհի որ ծագում էլ հայտնված լինի:

Ես համոզված եմ, որ նամակս կարժանանա Ձեր ուշադրությանն ու գործուն աջակցությունը:

ՀԱՐԳԱՆՔՆԵՐՈՎ` ՍՈՆԱ ԱՐՇՈՒՆԵՑԻ , ԲՐՅՈՒՍԵԼ

Արսեն, Երեւան, 2007-19-09 20:54:34

Ի՞նչ ծրագրեր կան «Լազերային տեխնիկա» միավորման եւ «Արմենիկումի վերաբերյալ:

Արթուր Ղազարյան, Հայաստան, Երեւան, 2007-19-09 00:18:20

Հարգելի պարոն վարչապետ

Ուրախալի է, որ դուք պատասխանեցիք "Ազգ" թերթի խմբագրի հարցերին, սակայն ավելի լավ կլինի, որ համաձայնեք պատասխանել նաեւ հասարակության կողմից անմիջապես տրվող հարցերին, այլ ոչ թե ֆիլտրված, միջնորդավորված:

1. Ես, որպես ՀՀ քաղաքացի ունեմ իմ իրավունքները եւ պարտականությունները, ինչպես նաեւ Դուք: Ես գիտեմ, որ վերջերս մարդու իրավունքների եւ ժողովրդավարության մասին Դուք արտասահմանյան լրատվամիջոցներին տրված պատասխաններում, ժողովրդավարությունից ավելի գերակա եք համարել ժողովրդի «կուշտ» լինելը: Բայց, օրինակ, դուք եղել եք եւ ՊՆ, եւ անվտանգության, ներքին գործերի նախարար: Բոլոր այդ ոլորտներում պարզ է որ դեմոկրատիայի նշույլ չի եղել եւ չի էլ կարող լինել` ոլորտով պայմանավորված: Դուք Ձեզ ժողովրդավար համարում ե՞ք:

2. Դուք շատ վաղուցվանից գտնվում եք քաղաքական ասպարեզում եւ գոնե ես չեմ հիշում մինչեւ վերջերս, որ Դուք այդքան «ժողովրդական մասսաների» հետ շփվեք: Ձեզ հաճախ հիմա կարելի է տեսնել մեկ վտարված բնակիչների շրջապատում, մեկ տաքսիստների, մեկ Համալսարանի խորհրդի հարցերով մտահոգ, մեկ շախմատիստների շարքում: Բայց ինչի՞ համար է այս ամենը: Եթե նախագահական ընտրություններում հաղթելու համար, ապա սա արդեն անկեղծ չի լինի: Իմիջի փոփոխությունը սարսափելի կտրուկ է եւ ոչ բնական:

Օրինակ 2003-ին Ռ.Քոչարյանի եւ կանխավ անկապ մի թեկնածուի` Դեմիրճյան կրտսերի դեպքում շատ շատերը ընտրեցին Քոչարյանին միայն նրա համար, որ Դեմիրճյան- կրտսերին ընտրել չէին կարող, իրենց գոնե հարգելով: Այս պատմությունը կարող է եւ մյուս տարի կրկնվել: Ինչո՞ւ եք այդքան ջանքեր գործադրում:

3. Իմ կարծիքով` մեզ պետք չէ ամեն տեղ հասնող եւ ամեն ինչ ինքնուրույն կատարող նախագահ: Այդ տեմպում յուրաքանչյուր մարդ արագ կհոգնի եւ շարքից դուրս կգա: Ձեզ պետք է ուժեղ եւ խելոք թիմ: Բայց պարոն վարչապետ, կներեք, Ձեր կողքին տեսնելով սափրագլուխ Աշոտյանին եւ պաշտոնասեր ( ի դեպ` բանակում չծառայած!) Խաչիկյան Վազգենին, ես չէի ցանկանա, որ մեր նախագահի շրջապատում լինեն այդ "տեսակի" մարդիկ: Ինչո՞ւ այդքան հանդուրժեցիք Վարդան Այվազյանին, Սերգո Երիցյանին, Լոքյանին:

Մի ծիծաղաշարժ դեպք նախկին շիննախարարի, իսկ այսօր արդեն բնապահպանության նախարարի հարցազրույցից: Նրան հարց տվեցին, թե ինչո՞ւ է շինարարության որակը վատ այս նոր կառուցվող շենքերում: Նա խելոք դեմքով թե` «Գիտեք, երկրագունդը անընդհատ պտտվում է, առաջանում են առաձգական ուժեր, որոնք եւ առաջացնում են պատերի ճաքեր»: Ու այսպիսի անմիտ պատասխան տվող նախարարին տանում եք բնապահպանության նախարա՞ր:

Դրանք հեղինակազրկում են պետությունը, իշխանությունը: Դուք պետք է հավաքեք հայրենասեր նվիրյալներին, նոր սերնդից, գիտակներին: Այդպիսիք շատ կան արդեն: Եվ դուք կարող եք այդ դեպքում իրականացնել Ձեր ծրագրերը: Ինչպե՞ս եք պատրաստվում ստեղծել ուժեղ թիմ, որոնց ժողովուրդը կհավատա եւ կհպարտանա, այլ ոչ թե կծիծաղի:

4. Դուք հայտարարեցիք, որ պետք է ստվերը բերվի հարկային դաշտ: Դուք չգիտե՞ք այդ անունները, թե ովքե՞ր են ստվերում եւ նոր պետք է հայտնաբերե՞ք: Մի հայացք գցելով դրանց հաշվապահական հաշվառման վրա` ամեն մի հաշվետար կպարզի ստվերը: Դուք մենա՞կ եք պատրաստվում պայքարել այդ մաֆիայի դեմ, Ձեզ ժողովրդի սատարումը պետք չէ:

5. Վազգեն Սարգսյանը վարչապետության երկրորդ ամսում հավաքեց Հայաստանի բոլոր բանկերի կառավարիչներին, որոնք հպարտանում էին նոր «ֆինանասական գործիքների» (ինչ էլ բառ են հորինել), վարկավորման տեմպերի «աճով», եւ այլն, եւ այլն: Բայց ինչպես այն ժամանակ, այնպես էլ այսօր մեր բոլոր բանկերը 0.5%-ով դրսից գումարներ են բերում եւ 24-36% կաշառքով տալիս ժողովրդին: Վազգեն Սարգսյանը մեկ հարցով դիմեց բոլոր ներկա կառավարիչներին, թե`Ամասիայի շրջանում կա մի թռչնաբուծական ֆերմա, ո՞ր բանկը կարող է ընդամենը 100.000 դրամ վարկ տալ այդ ֆերմային զարգանալու համար: Ոչ մի բանկիր ձայն չհանեց: Վարչապետը այդ ժամանակ շատ զայրացավ, ասելով. «Ես ուրեմն կպարզեմ, թե ո՞ւմ եւ ինչպե՞ս եք վարկ տալիս»: Այս ամենը հեռարձակվեց հանրայինի լուրերով: Այս բանկիրները, ստվերային բիզնեսմենները, օտարերկրյա ԾԻԳ-երը, դրամաշնորհային տարբեր հիմնադրամներն ականներ են մեր պետության հիմքում: Պարոն վարչապետ, ես շատ կցանկանայի, որ Դուք Ձեր ասածը իրականություն դարձնեիք, բայց ոչ միայնակ: Դրանց դեմ միայնակ չեք կարող: Եթե պետք է` մենք էլ Ձեզ կօգնենք:

6. Պարոն վարչապետ, Արցախի հարցը մնում է մեր ազգային խնդիրը: Սակայն Արցախից եկած շատ մեր հայրենակիցներ արատավորում են մեր արցախցիների բարի համբավը: Ինքս լինելով արմատներով Արցախի պատմական Աղվե գավառից` ցավ եմ ապրում այդ «բռդամ»-ներից: Նրանք ոչ միայն արատավորում են արցախցիներին, այլ նաեւ վտանգում են Արցախի հարցի լուծումը: Ինչո՞ւ 88-ին ամենքը հպարտանում էին Արցախական արմատներով, իսկ այսօր արդեն ամաչելու բաներ կան:

Շնորհակալություն:

«Գերագույն խորհուրդ - պատգամավորական ակումբ», Երեւան, 2007-18-09 21:03:59

Association of Former Parliamentarians - NGO

"Գերագույն խորհուրդ - պատգամավորական ակումբ" ՀԿ

Parl1am@yahoo.com; 091-489372

N 0 1361 16.09.07թ.

ՀՀ վարչապետին

Բ Ա Ց Ն Ա Մ Ա Կ

«Ազգ» օրաթերթին տված հարցազրույցի կապակցությամբ

«Բարեգործությունը չպիտի լինի ընտրությունից ընտրություն»

Մեծարգո պարոն վարչապետ,թերեւս, վերը բերված Ձեր եզրահանգումը բավարար էր մտահոգություն հայտնելու հարցազրույցի պատասխաններում տեղ գտած ՀՀ օրենսդրության պահանջներին հակասող մոտեցումների կապակցությամբ, այն պարզ պատճառով, որ օրենքով սահմանված հանցագործությունը` ընտրակաշառքը, անվանում եք բարեգործություն:

Սակայն, քանի որ դա կարող էր հասկանալի չլինել սույն նամակի մյուս հասցեատերերին, կփորձեմ մի փոքր անդրադարձ կատարել:

1. Նախ, «համեստորեն» ընդունում եք «ՀՀ Նախագահի թեկնածու» կարգավիճակը եւ, օգտագործելով պետական լրատվական միջոցը, լայնածավալ եւ ժամանակավրեպ քարոզչություն եք իրականացնում:

Սակայն, տեղյակ եք, որ այդ կարգավիճակը ձեռք է բերվում ԿԸՀ-ում գրանցվելուց հետո, իսկ Դուք կարող է, անգամ, խնդիրներ ունենաք այդ գործընթացում:

Այնպես, որ խորհուրդ տվեք իգիթյաններին, հայրիկյաններին, կարապետյաններին, գասպարիչներին, «Հ1»-ի ղեկավարներին եւ «երկրի ճակատագրով մյուս մտահոգներին», որ հարգեն մեր երկրի օրենքները եւ ձեռնպահ մնան ժողովրդին ժամանակից շուտ ապակողմնորոշելու գործընթացից:

2. Ասում եք, որ հաճախ եք հանդիպում մարդկանց հետ եւ բանավիճում: Չեմ ուզում ժխտել, սակայն, փորձիցս կարող եմ ասել, որ Ձեր շահերի շրջանակներից դուրս էական որեւէ հարց չեք լուծում:

Ճիշտ չէ նաեւ, ՀՀ քաղաքացիներին բաժանել ինչ որ «մտահոգների» կամ «չարախինդների» եւ, այդ որակումներով որոշել նրանց հետ ՀՀ վարչապետի բանավիճելու «արդյունավետությունը»: ՀՀ վարչապետն օրենքից դուրս պետական պաշտոնյա չէ եւ նման իրավունքով էլ օժտված չէ:

Իսկ եթե ՀՀ քաղաքացիներն էլ այդպես վարվեն եւ իրենց ճաշակով տարբերակեն` օրինական եւ ապօրինի պաշտոնյաներին, ինչի առիթն ըստ էության ունեն: Պատկերացնում ե՞ք ինչ կստացվի:

Կարծում եմ, ժամանակն է, որ Ձեր օգնականներն առավել մանրամասն ծանոթանան ՀՀ Սահմանդրության 27.1. կետի պահանջներին:

3. Պատասխաններում, ինչպես ասում են, ամեն երկրորդ բառը «բիզնես» է, որեւէ ձեւով չանդրադառնալով պետության կողմից ՀՀ քաղաքացիների իրավունքների եւ ազատությունների պաշտպանության առաջնահերթ խնդրին:

Տպավորություն Է ստեղծվում, որ ՀՀ վարչապետը դեմ է ՀՀ Սահմանադրությամբ ամրագրված պետականության հիմնարար սզբունքներին եւ իր հիմնական գործունեությունը համարում է ինչ որ մարդկանց բիզնես պաշտպանելը:

Վատ չի լինի մեկ անգամ ընթերցել նաեւ ՀՀ Սահմանադրության 1-ին գլուխը:

4. Պատասխանները վերածվել են, կարծես, Հայաստանի անցուդարձին անծանոթ մարդու կողմից ՀՀ Սահմանադրության դրույթների կիսատ-պռատ /ստիպված եմ այս արտահայտությունն օգտագործել/ լոզունգ-մեկնաբանությունների ներկայացման:

Որեւէ պատասխան չեք տալիս, թե գիտե՞ արդյոք ՀՀ վարչապետը.

- ինչու՞ Է առաջացել եւ ինչպես է վերանալու բնակչության սոցիալական ծայրաստիճան բեւեռացումը,

- ինչու՞ հայաստանցիներն իրենց գիտելիքի համապատասխան աշխատանք չգտնելով` հեռանում են երկրից կամ իր ո՞ր գիտելիքների համար ՀՀ պաշտպանության նախարարը զբաղեցրեց Պետական համալսարանի ամենագիտելիքավոր պաշտոնը,

- ինչու՞ կենսաթոշակառուները չեն կարողանում գոյատեւել, երբ պետական պաշտոնյաները ահռելի կապիտալ են դիզում,

- ինչու՞ Է տնտեսության հիմնական մասը գտնվում ստվերում,

- ինչու՞ բնակության վայրը կամ խնամի-բարեկամ հարաբերությունները առաջին պլան են մղվում պետական պաշտոնների նշանակման հարցերում,

- ինչու՞ մարդիկ պետք է հավատան վարչապետի խոստումներին եւ այլն:

5. Մտահոգություն եք հայտնում Երեւանի էկոլոգիայի եւ ապօրինի շինարարության մասին, պատճառաբանելով, իբր նախկինում են եղել այդ թույլտվությունները:

Եթե ազնիվ եք մոտենում այդ խնդրին, ապա ակնհայտորեն չեք տիրապետում ՀՀ օրենսրության պահանջներին, այն է` «նախկին թույլտվություններով» շինարարություն սկսելն անհնար է:

Այդ «չիմացությունն» է, որ քանդեց մեր գեղեցիկ եւ ազգային նկարագրով քաղաքը` այն դարձնելով որոշ գավառացիների հոշոտման առարկա:

Բերեմ մի օրինակ.

2000թ.-ին «Նուշիկյան» ասոցիացիային նվիրված 20 հաստաբուն ծառերով այգում եւ երեխաների խաղահրապարակում շինարարությունը սկսվեց միայն այս տարի: Օրենսդրական մի շարք պահանջների համաձայն, այդ շինարարությունը չէր կարող իրականացվել, եւ տարածքը պետք է վերադարձվեր պետությանը:

Սակայն, Ձեր «հսկայական թիմի» ներկայացուցիչներ Ե.ԶԱԽԱՐՅԱՆԻ, Վ.ԱՅՎԱԶՅԱՆԻ, Գ.ԲԵԳԼԱՐՅԱՆԻ հակաօրինական գործողությունների /անգործության/ հետեւանքով այն իրականացավ: Այդ եւ շարունավող ապօրինությունների մասին Դուք պարբերաբար տեղեկացվում եւ լռում եք' հավանաբար շպրտելով «թունոտ» նամակների արկղը:

Հարց է ծագում` այս դեպքում ու՞մից եք տրտնջում կամ այդպիսի զինակիցներով ու գործելակերպով ի՞նչ դրական տեղաշարժեր եք մարդկանց քարոզում:

6. Ընտրությունների մասին Ձեր գովասանքներն, ինչպես վերեւում նշեցի, զավեշտի են վերածում հարցազրույցն ընդհանրապես:

Ընտրությունների անցկացումը չգիտես ինչու գնահատում եք ինչ որ սոցիոլոգիական հարցումների արդյունքներով, պատսպարվում եք միջազգային մասնագետների /հավանաբար` Ռուշայլոյի թիմի/ կարծիքներով, սակայն չեք խոսում Եվրոդատարանում կուտակված գանգատների եւ նրանցում բերված ապօրինությունների մասին:

Հավանաբար տեղեկացված չեք նաեւ, Սահմանադրական դատարանում ընթացող գործընթացների մասին, որ արդեն լուրջ խնդիրներ են ծագել դատարանի 10.06.07թ. որոշման առնչությամբ:

Իսկ վերջինիս հետ ծանոթանալիս կհամոզվեք նաեւ, որ դիմող կողմը համաձայն «ՍԴ-ի մասին» օրենքի պահանջների, շահել է այդ գործը եւ Ձեր «հսկայական թիմը», ՀՀ օրենսդրության պահանջների համաձայն, ԱԺ-ում ապօրինի տեղեր է զբաղեցնում:

Մեծարգո պարոն վարչապետ,

սույն նամակի նպատակն է նաեւ հորդորել Ձեզ` առավել համարձակ եւ հանդուրժող լինել քննադատություն լսելու հանդեպ:

Իսկ լսելու բան Դուք շատ ունեք:

Հարգանքով` կազմակերպության նախագահ Ռ.ԹՈՐՈՍՅԱՆ

Սերգեյ, Երեւան, 2007-18-09 20:17:54

Ինչպե՞ս եք պատկերացնում Արցախի հարցի լուիծումը:

«Ազգ» օրաթերթ, 2007-18-09 19:50:08

72-ամյա թոշակառու մի կին զանգահարել էր խմբագրություն ու դժգոհում էր. «Պրն Ավետիքյանը այնքան միամիտ հարց էր տալիս պրն Սերժ Սարգսյանին, թե թոշակները 60 տոկոսով բարձրանալու են, բայց մոռանում էր ասել, որ 30-40 տոկոսով գները բարձրացել են, կարագը 1500-ից դարձել է 2000 դրամ, 1200-ը` 1800 է դարձել: Ինպե՞ս կարելի է, ինչ է, մեզանից դրամները հավաքում են ապրանքների գները թանկացնելով, որ մեզ թոշակ տան, բա դա եղավ, ո՞ւմ են խաբում, ամեն ինչ հասկանում ենք, է:

Արման Առաքելյան Շվեյցարիա, Ցյուրիխ, 2007-18-09 00:54:32

Պարոն Սարգսյան, արդյոք ճիշտ է, որ քաղաքականապես աջակցում եք Գյումրիի քաղաքապետ Վարդան Ղուկասյանին: Ես այս հարցը տալիս եմ, քանի որ քաղաքում «Բեսպրեդելով» զբաղվելու ժամանակ երբ մարդիկ բողոքում են, սպառնում դատարան դիմել` նա հայտարարում է. «Սերժը մեր հետ է»: Արդյո՞ք դա ճիշտ է:Եթե այո` չեք կարծում, որ գյումրեցիների 80 տոկոսը նրան ատում է, եւ այդ թշնամանքը կթարգմանվի ձայների կորուստով Ձեզ համար:Ես ինքս կարծում եմ, որ եթե Դուք նրան թեկուզ եւ ընդհատակյա սատարեք, ուրեմն ամեն ինչ սուտ է, Դուք ոչ թ ձորձում եք երկիր կառուցել, այլ իշխանություն պահել ամեն գնով, քանի որ ինքներս գիտենք այդ մարդու բարոյա եւ այլ հատկանիշները: Մենք, գյումրեցիներս շատ չինովնիկներ ենք տեսել` եւ կոռումպացված, եւ անկիրթ, բայց նման անբարո լկտիություն, որ պարոն Ղուկասյանի օրոք է քաղաքում տարածված, դեռ չենք տեսել: Արդյոք Դուք եք նրա հովանավորը: Կներեք հարցս շատ պարզ եւ ուղիղ տալու համար, պարզապես ուզում եմ իմանալ` արժե՞ մի օր Գյումրի վերադառնալ:

Կանխավ շնորհակալություն պատասխանի համար:

Գյումրեցի Արման

Գուրգեն Գալստյան, Մարսել, Ֆրանսիա 2007-17-09 23:30:19

Պարոն վարչապետ

Ձեր հարցազրույցում նկատելի է դրական նոտա, քաղաքական կամք` երկիրը դեպի դրականը փոխելու եւ քաղաքակիրթ աշխարհի հետ քայլելու համար: Սակայն գաղտնիք չէ, եւ կարող ենք ասել, որ դա հնարավոր է միայն լավագույն կադրերից բաղկացած թիմային աշխատանքի շնորհիվ: Հարցս հետեւյալն է. արդյո՞ք Հայաստանում ունինք կադրերի պակաս: Եթե Երեւանում կրնա պատկերը մի քիչ բարվոք թվալ, արդո՞ք մարզերում վիճակը լուրջ չէ: Արդյո՞ք այդ պակասի արդյունքը չէ, որ շատ հաճախ մարզերում ունենք իշխանավորներ, որոնք մեղմ ասած իրենց տեղում չեն, իսկ ավելի պարզ ասած`տգետ, վայրենի եւ կեղեքիչ գործունեությամբ ստվեր են գցում մեր ողջ իրականության վրա: Ու հեռվից երբ կարդում ենք Հայաստանի մասին` մի կիսագրագետ ապուշի պատճառով տեսնում ենք մեր հայրենիքը տխուր պատկերով: Կարծում եմ` այս ամենի դեմ պայքարը կրնա նպաստիլ մեր երկրի համաչափ զարգացմանը:

Շնորհակալություն:

Արմեն Բագրատյան, Նիդերլանդների թագավորություն, 2007-17-09 21:22:24

Պարոն վարչապետ,

Կարդալով Ձեր հարցազրույցը, մեծ բավականություն ստացա. Ճիշտ է, ես վաղուց Հայրենիքում չեմ բնակվում, բայց ըստ իս` փոփոխությունները դեպի լավը առավել քան առկա են. գործարար հատվածին բերել հարկային դաշտ, դա կնշանակի անել մի բան, որ մինչ այժմ Հայաստանում դեռ ոչ մի առաջնորդի չի հաջողվել.

Իմ հարցը հետեւյալն է.

Կարծես թե ամեն ինչ մեր ժողովուրդի համար գնում է դեպի լավը, բայց եթե նայենք համայն հայության առջեւ ներկա ծառացած խնդիրներին, միանշանակ մեր ժողովրդի գլխին սեւ ամպեր են կուտակվել հարեւան Վրաստանում. Ի նկատի ունեմ այն անօրինականությունները, որ տիրում են Ջավախքում. հայազգի ներկայացուցիչների սպանությունները եւ խոշտանգումները Ջավախքում, որոնք Վրաստան պետությունում այդպես էլ չեն դատապարտում, շարունակելով քայքայել եւ վտանգել Վրաստանի տարածքային ամբողջականությունը. Դուք լսել եւ արձագանքել եք Թիֆլիսի կայացրած որոշմանը, Ջավախքում տեղակայել վրացական 4 հազարանոց հանցագործների մի բանակ, եւ եթե այս ամենին գումարենք այն, որ Ջավախքում հայի սպանելու համար չեն դատապարտվում, պարզորոշ կտեսնենք` ի՞նչ միտումնավոր քայլեր է պաշտոնական Վրաստանը ձեռնարկում Ջավախքը հայաթափելու համար: Այդ երկրում ոտնահարվում են մեր լեզվական եւ կրթական իրավունքները. Վրաստանում պղծվեց Հայկական պանթեոնը. Ի դեպ, այս դեպքը բավականին թարմ է եւ միտում ունի հայերին Հավլաբարից արմատախիլ անելու եւ Վրաստանը առհասարակ հայերից դատարկելու:

Ի՞նչ է անում մեր ղեկավարությունն այս հարցով, որքանով հայ մարդը Հայաստանից դուրս կարող է իրեն ապահով զգալ` թիկունքում իր օրրան Հայաստանի Հանրապետության հովանավորությունը: Եթե հայը ուրիշ պետության քաղաքացի է, դա դեռ չի նշանակում, որ մեզ կարելի է սպանել եւ ոտնահարել մեր մշակույթը, իսկ մենք պետք է լռենք: Չէ՞ որ Օսմանյան կայսրությունում էլ ողջակիզված 2 միլիոն հայերը Հայաստանի քաղաքացիներ չէին, բայց մենք չենք լռում չէ՞: Եւ եթե հաշվի առնենք, որ նույն Օսմանյան կայսրության հայերը ապրում էին իրենց պատմական Հայրենիքում, ինչպես այսօրվա Վրաստանի հայն է ապրում երբեմնի պատմական Հայաստանի տարածքում , առավել քան հասկանում ենք, որ հայերը Վրաստանում վտանգված են այնքանով, որքանով նախորդ դարի դարասկզբին էին վտանգված Օսմանյան կայսրությունում. հայ սպանելը եւ հայի մշակույթը ոչնչացնելը երբեք չի կարող լինել օտար պետության ներքին գործ. երբ որ անպատիժ հայի են սպանում, դա մեր բոլորս գործն է:

Դուք, որպես համայն հայոց վարչապատ, անձ, որին հարգում է Ձեր մի բուռ եւ աշխարհով ցրիվ եկած ժողովրդի բացարձակ մեծամասնությունը, ի՞նչ եք անում մեր եղբայրներին պաշտպանելու համար, մեզ համար ոչ օտար պատմական Հայոց Վիրքում:

Չե՞ք գտնում, որ եթե հիմա միջոցներ ձեռք չառնվեն այս հարցում, Ջավախքը առանց պաշտոնական Երեւանին նայելու, կարող է ընտրել Աբխազիայի եւ Հարավային Օսիայի այլընտրանքային տարբերակը եւ այն ժամանակ արդեն ուշ կլինի զերծ մնալ միջամտելուց Վրաստան պետության ներքին գործերին, որովհետեւ հետեւանքները ավելի լուրջ կլինեն, քան օտար պետության ներքին գործերին միջամտելը:

Կարեն Կիրակոսյան, 2007-17-09 20:37:16

Մեծարգո պարոն վարչապետ

Չե՞ք գտնում, որ եկել է ժամանակը Արցախի հարցով ռազմավարական հայեցակարգ մշակելու համար, ինչը թույլ կտար Հայաստանի հանրապետությանը հստակ եւ նպատակասլաց քաղաքականություն վարել Արցախի հարցի վերջնական եւ արդարացի լուծման համար:

Մանվել Սարդարյան, Հայաստան, Երեւան, 2007-17-09 19:09:15

Նախ ասեմ, որ ի տարբերություն շատերի, այդքան էլ ոգեւորված չեմ վարչապետի հարցազրույցից, չնայած շատ ողջունելի է նման հրապարակայնությունը, ու պետք է շնորհակալ լինել "ԱԶԳ"-ին` նման նախաձեռնության համար:

Բացատրեմ, թե ինչու ոգեւորված չեմ: Նախ նկատվում է, որ հերթական անգամ մեր իրականության մեջ ժողովրդին ընդառաջ գնալը կատարվում է հենց հատկապես նախընտրական շրջանում ու վստահ չեմ, որ նման բան կլինի ընտրություններից հետո:

Բայց դա էլ չէ էականը: Ամբողջ հարցազրույցի ընթացքում առանցքային թեման տնտեսական ընթացիկ զարգացումներն են: Ու խոսք անգամ չկար մարդու իրավունքների, ժողովրդավարության կամ ազգային արժեքների մասին: Այո, կա տնտեսական առաջընթաց` անուրանալի է, բայց ո՞վ ինձ կապացուցի, որ այդ արձանագրված առաջընթացը մեր հնարավորությունների սահմանն է…ես լուրջ հիմքեր ունեմ պնդելու, որ որոշ հարցեր առավել ճիշտ կարգավորելու դեպքում մեր տնտեսական աճը կլիներ մի քանի անգամ ավելի: Արժե հիշեցնել մեր տնտեսության որոշ «մոնոպոլացված» ճյուղերի մասին: Մի՞թե վերջին ընտրությունները անցան արդար ու հաղթեցին արժանավորները: Ես չեմ ասում, որ առաջընթաց չկա, ասում եմ առաջընթացով հանդերձ` ընտրությունները մեզ մոտ արդար չեն անցել: Իսկ մարդու իրավունքների մասին խոսք անգամ չկա…բազմիցս շատ պաշտոնյաներ, այդ թվում` օմբուդսմենը, նշել են, որ այս բնագավառում կա առաջխաղացում: Կներեք, բայց ես այդ տեսակետը չեմ ընդունում` լինում են հղի, կամ` ոչ հղի, մի քիչ հղի չեն լինում…Ինձ պատասխան է պետք` պաշտպանվա՞ծ են մարդու իրավունքները, թե ոչ, ու պարզ է, որ ոչ-ոք չի համարձակվի ասել` այո, պաշտպանված են: Մի սարսափելի երեւույթի էլ պիտի անդրադառնամ, որին ոչ մի տնտեսական աճ չի կարող «կոմպենսացնել»…Գ.Նժդեհի անունը մեր ազգային արժեքներից է, եւ ինձ շատ անհանգստացնում է, որ ՀՀՇ-ական մամուլում հակում կա նրա անունը տալ հեգնանքով ու կապել «ֆաշիզմի» հետ, իսկ ՀՀԿ-ական շրջանակներում վերջերս միտում է նկատվում խուսափել ու շրջանցել նժդեհյան գաղափարները, ասես ամաչելիս լինեն, որ ՀՀԿ-ն ի սկզբանե ստեղծվել է նժդեհականության ոգով…Ու դա էլ չէ ամենացավալին, այսօր շատ են դեպքերը, որ որոշ տհաս շրջանակներ խոսում են Նժդեհի անունից, դրանով իսկ վարկաբեկելով եւ այլասերելով նրա ազգային գաղափարները: Դա չպետք է թույլ տալ: Բերենք մեկ օրինակ. պատկերացրեք մի կիսազարգացած մարդ, որի բարոյական հատկանիշները հանրության մոտ շատ կասկածելի են, անընդհատ խոսի ասենք մեր Տիգրան Մեծից…պարզ է, չէ, որ այդ մարդու արատավոր կողմերը ինքստինքյան, թեկուզ ենթագիտակցաբար, ոմանց մոտ կասոցացվեն հենց Տիգրան Մեծի հետ…դա շատ անթույլատրելի է, այստեղ պետք է պետությունը խիստ լինի, եւ թույլ չտա ամեն մեկին խոսել ամեն ինչից…այո, հասկացանք «դեմոկրատիա», բայց գոնե մարդուց մի հատ «բժշկական սպրավկա» պետք չի՞ պահանջել, որ նրան թույլ տան խոսել կարեւոր բաներից:

Ամփոփեմ. գնահատելով հանդերձ վարչապետի այս հրապարակային հարցազրույցը, ցավում եմ, որ նա չի անդրադարձել մեր ամենացավոտ հարցերին, այլ սահմանափակվել է հիմնականում տնտեսական խնդրականներով:

Ես չգիտեմ, այստեղ հնարավո՞ր է հարցերով դիմել վարչապետին, թե ոչ, բայց եթե այո, մի քանի հարց կուզեի ուղղել նրան.

1. Ինչպե՞ս եք գնահատում այն երեւույթը, որ որոշակի մարդիկ, իշխանափոխություններին զուգահեռ, փոխում են իրենց կուսակցական պատկանելությունը... ու որպես կանոն, այդպիսի մարդիկ միշտ լինում են այսպես կոչված «վերնախավում»:

2. Ինչպե՞ս բացատրել, որ միշտ հաղթած կուսակցությունը նախընտրում է իրեն վերցնել ավելի շուտ ասենք մաքսային կամ նման նախարարությունները, քան ասենք կրթության կամ մշակույթի: Ի վերջո կրթության եւ գիտության նախարարությունն իր կարեւորությամբ 1-ին կամ 2-րդ նախարարություններից է, ինչո՞ւ է հանրապետականը այն զիջել դաշնակցությանը:

3. Ինչո՞ւ է Արա Աբրահամյանը Մոսկվայում ինքնուրույն ստեղծել «Համահայկական Կոնգրես», եւ ինչու այդ գործառույթը պետությունը չի առնում իր հսկողության տակ, այն առավել ամբողջական ու նպատակային իրականացնելու համար: Մի՞թե դա հերթական «կիսատ-պռատության» դրսեւորումը չէ մեր իրականության մեջ:

4. Երբ որեւէ քաղաքացի որեւէ հարց է ուզում լուծել կամ պարզաբանել, նա ո՞ւմ պետք է դիմի: Մասնավորաբար, ասեմ, որ վերջին ամիսներին, այդ հարցում կողմնակի անձ լինելով հանդերձ, համակողմանի ձեւով ուզում եմ պարզաբանել, թե ինչո՞ւ հանրահայտ ազգամշակութային գործիչ Ալեքսանդր Վարպետյանին չեն թողնում մուտք գործել Հայաստան, ու շատ-շատերին եմ դիմել` այդ թվում շատ բարձր պաշտոնյաների…բայց ոչ-ոք չի կարողանում պատասխանել այդ հարցին: Ո՞ւմ դիմեմ:

5. Ինչպիսի՞ն եք տեսնում Հայաստանը 20 տարի հետո:

Արսեն Ղազարյան, Երեւան 2007-17-09 17:15:54

Մեծարգո վարչապետ

Արդյո՞ք Ձեզ հայտնի է ապիրանտուրա ընդունված տղաների սոցիալական ծագումը, եւ թե ինչ սկզբունքով է ԿԳ նախարարությունը այդ տեղերը բաշխում: Քանի՞ պրոֆեսորի կամ պաշտոնյայի տղա է ծառայել բանակում:

Հարգանքով` գիտթեկնածու, բայց օրվա հացը շինարարությամբ վաստակող`

Արսեն Ղազարյան

Ալեքսանդր ՎԱՐՊԵՏՅԱՆ, Մարսել, Ֆրանսիա, 2007-17-09 13:32:42

Մեծարգո պրն վարչապետ

Մեծ ուշադրությամբ մի քանի անգամ կարդացի Ձեր հարցազրույցը տնտեսահասարակական լայնածավալ խնդրականների եւ ակնկալիք փոփոխությունների վերաբերյալ: Սակայն, թող ներվի ինձ նկատել, որ ինչպես խորհրդային ժամանակներում, այնտեղ չէր արծարծվել «միջին քաղաքացուն» վերաբերող մարդու իրավունքների եւ ժողովրդավարական տարրական նորմերի ոտնահարման խնդրականը, ինչին անկասկած նույնպես տեղյակ եք: Որպես օրինակ վստահ եմ տեղյակ եք նաեւ 2002 թվից ի վեր Հայաստան մուտքի իմ արգելման մասին` ըստ Ձեր տեղեկատվական աղբյուների` նախ այնքան արծարծված հայ եւ օտար մամուլում (բազմիցս նաեւ հենց «Ազգ»-ում): Եվ հետո` 07.09.2006 թ. ՀՀ քաղաքացի որդիս դիմել էր Ձեզ այդ խրթին հարցը ի վերջո հանգուցալուծելու խնդրանքով: Սակայն չնայած Ձեր «Հետաքրքրվել եւ պատասխանել» մակագրված հրահանգին եւ իրավասու ենթակաների խոստումներին , մենք այդպես էլ պատասխան չստացանք, ինչի պատասխանատվությունը ինքնաբերաբար ընկնում է վերջիններիս վրա:

Այժմ թույլ տվեք հարցնել` այդ ցավագին ասպարեզում ակնկալվո՞ւմ են արդյոք եթե առայժմ ոչ լայնածավալ, ապա գոնե սկզբունքային փոփոխություններ: Եվ հետո, ինչպե՞ս կարելի Ձեզ դիմել նման հարցերով, շրջանցելու համար «բյուրոկրատական կարուսելը»:

Խնդրում եմ այս տողերի ենթատեքստում չնչին չարամտություն կամ թույնի նշույլ չտեսնել, այլ ճիշտ հակառակը` հուսո ակնկալիք, թեեւ համեմված անմարսելի դառնությամբ:

Կանխավ շնորհակալություն պատասխանի համար:

Եւ ներողամտության հետ` երախտագիտությունս «Ազգ»-ին:

Լեւոն Ամիրյան, 2007-16-09 19:22:02 ,

Հարգելի պարոն վարչապետ

Նանոտեխնոլոգիաների ոլորտում խոստումնալից ապագա ունեցող «Ատոմ» նախկին գիտահետազոտական ինստիտուտը, այժմ` «Նանոամորֆտեխնոլոգիա» միավորումը գտնվում է դժվարագույն վիճակում: Բայց չէ՞ որ նանոտեխնոլոգիայի ոլորտը մեր հանրապետությունում հռչակվել է գերակա ոլորտ: Մտադի՞ր է արդյոք կառավարությունը օգնել այս հիմնարկին զարգացման գործընթացում:

Ալեքսանդր Գեւորգյան, Երեւան, Կոմիտասի 45/է, բն 37, 2007-16-09 15:26:51

Մեծարգո վարչապետ,

Ջերմորեն ողջունում եմ Ձեր այս հանդիպումը: Դա ինչ- որ լավ քայլ է նշանակում, շատ լավ գործի սկիզբ: Սակայն, ինձ հուզող հարցը թողել եք ստվերում: Դա Հայաստանի գիտության ներկա մեռյալ վիճակն է եւ այն անտարբերությունը, որը ցուցաբերում են գիտության եւ կրթության նախարարությունը, նույն անունը կրող ԱԺ հանձնաժողովը, ԱԱ ղեկավարությունը եւ ՀՀ կառավարության ԲՈՀ-ըՙ որոնք «զբաղված են» չեղած առաջընթացը եղածի տեղ անցկացնելու անիմաստ գործով: Ավելինՙ նրանք ամեն ինչ անում են, որ տուժող կողմը գիտնականն ու գիտությունը լինի, իսկ շահողը գիտության դոկտորի կամ ակադեմիկոսի «տեղեկանք» ունեցող (կամ չունեցող) պետական չինովնիկությունը: Դա միայն սովետական տիպի աչքակապություն է, որն ի վերջո կհանգեցնի գիտական եւ ուսումնական գործի բացահայտ ամլացման: Բացառվում է, որ մեկը, ով իր բնագավառի գիտական լիդեր չի, կարողանա իրական լիդերի համար ստեղծագործելու գոնե մինիմալ պայման ստեղծել: Կարծես թե Հայաստանը այդ հանգույցը պահում է (իհարկեՙ մեծ-մեծ փողեր տալով), որ մեր երկրում ամեն կերպ անտեսվեն բնագավառների իրական լիդերների գիտելիքներն ու կարողությունները: Իսկ անտեսվողներն իրոք պայթյունավտանգ մարդիկ են, սակայն ոչ թե երկրի, այլ անորակ չինովնիկության համար: Այդ խավն իրոք անկարող է բանակցել բանիմաց մասնագետների հետ, քանի որ դրա համար գիտելիք է պետք: Շատ մեծ ու բազմակողմանի: Իսկ գիտելիքներըՙ տիտղոս կամ պաշտոն չեն, որ ում պաշտոնատարը ուզենաՙ նրան էլ տա:

Այդպիսի հանգույցների փունջ պահելը երկրի եւ նրա ղեկավարության տակը փորող դանդաղ գործողության ռումբ է, որի պայթելուց հետո ոչ ղեկավար կմնա, ոչ ազգ:

Կներեք սուր խոսելուս համար: Բայց կարեւորը դա չէ, այլ այն, որ սա է ճշմարտությունը, ոչ թե վերեւներ հասնող այդպիսիների «զեկույցները»: Ոնց որ սովետի կարգերին վերջ տված չլինենք:

Ես վստահ եմ, որ ոչ դուք, ոչ Ռ.Քոչարյանը «Ղարաբաղ ծախող» գործիչներ լինել չեք կարող: Բայց ազգային անվտանգության այս (գիտական) հանգույցի վերաբերյալ Ձեր ունեցած անտարբերությունը (թե՞ անհամարձակությունը) ես հասկանալ չեմ կարող: Գոնե գիտությունն ու ուսումը պիտի կառավարվեն գիտական հիմունքներով: Իսկ մեզ մոտՙ ով ասես «գեներալություն է անում», եղանակ ստեղծում եւ աղետներ բերում ազգի գլխին: Ու դեռ կբերեն, եթե այսպես երկար շարունակվի:

Խորին հարգանքներովՙ ՀՀ ԳԱԱ օրգանական քիմիային ինստիտուտի լաբորատորիայի վարիչ, քիմիկական գիտությունների դոկտոր Ալեքսանդր Գեւորգյան, Հայաստան, Երեւան, հեռ. 23-60-82 բն., 24-95-67 աշխ., 16.09.2007 թ.

Ռուբեն, Երեւան, 2007-16-09 12:00:25

Սիրելի պարոն վարչապետ

Շատ եւ շատ գոհ եւ շնորհակալ եմ Ձեր պատասխաններից «Ազգ» օրաթերթին: Ես ստացա սպառիչ պատասխաններ բոլոր արծարծված հարցերին, սակայն կուզեի Ձեր կարծիքն իմանալ մի հարցի շուրջ:

Ադրբեջանը շարունակաբար սպառնում է երկրի երեսից ջնջել Արցախը եւ Հայաստանը, կտրականապես մերժում է Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքը եւ Արցախի ժողովրդի համար չի տեսնում ոչ այլ կարգավիճակ, քան Ադրբեջանի կազմում գտնվելը , չի հրաժարվում բիրտ ուժող Արցախը Ադրբեջանին վերաենթարկելու մտադրությունից, մերժում է Մինսկի խմբի բոլոր նախաձեռնությունները:

Շատ հնարավոր է, որ բանակցությունները մոտ ապագայում կտապալվեն եւ Հայաստանը վճռականորեն պետք է կանգնի Արցախի ժողովրդի կողքին` որպես նրա անկախության, ինքնիշխանության, ազատության եւ անվտանգության բացարձակ երաշխավոր:

Կարո՞ղ է ստեղծվել արդյոք մի իրավիճակ, որ Հայաստանը համաձայնի Լեռնային Ղարաբաղը Ադրբեջանի կազմ վերադարձնելուն: Ասեմ, որ ինձ համար դա լիովին եւ բացարձակապես անընդունելի է:

Ի՞նչ քայլեր կձեռնարկի կառավարությունը բանակցությունների տապալման դեպքում:

Ինչպե՞ս եք գնահատում Մինսկի խմբի առաջարկությունները Արցախի հարցը վերջնականապես արդար լուծելու համար: Բավարարո՞ւմ են նրանք հայ ժողովրդի պահանջները, թե՞ ոչ:

Ինչպե՞ս եք տեսնում Արցախի ապագան` որպես անկախ պետություն, թե՞ Հայաստանի մաս:

Հովհաննես Մարտիրոսյան, Հայաստան Երեւան, 2007-16-09 11:33:02

Ի՞նչ է արվում Հայաստանի գիտության եւ գիտատար արդյունաբերության զարգացման համար եւ որո՞նք են գիտության այն ոլորտները, որոնք կառավարությունը մտադիր է զարգացնել:

Սամվել Սուրենյան, Երեւան, 2007-16-09 11:28:35 ,

Մեծարգո պարոն Սարգսյան

Հայաստանը գտնվում է առնվազն երկու թշնամական երկրների հարեւանությամբ, ուստի մենք պետք է միշտ զգոն լինենք եւ պատրաստ յուարաքանչյուր պահին ապահովելու մեր անվտանգությունը:

Անվտանգության կարեւոր երաշխիքներից է բանակը, որ պետք է մարտունակ լինի եւ ապահովված արդիական զենքով եւ զինամթերքով: Ի՞նչ է արվում մեր հանրապետությունում ռազմաարդյունաբերական համալիրի զարգացման եւ հենց մեր հանպետությունում արդիական եւ ժամանակակակից զինատեսակների արտադրությունը կազմակերպելու համար:

Կարեն Կարապետյան 2007-16-09 11:19:57

Հարգարժան պարոն վարչապետ

Ձեր պատասխանները «Ազգ» օրաթերթին սպառիչ էին եւ իմաստուն: Ես գտնում եմ, որ Դուք եզակի եք այն քաղաքական գործիչներից, որ իր ղեկավարությամբ կապահովի Հայաստանի եւ Արցախի փայլուն ապագա:

Թույլ տվեք խորին հարգանքս հավաստել Ձեր նկատմամբ եւ մի քանի պարզաբանումներ ստանալ անձամբ Ձեզանից:

1. Մտադի՞ր է արդյոք Հայաստանը կառուցել նոր ատոմակայան եւ ի՞նչ ժամկետներում:

2.Մտադի՞ր է արդյոք կառավարությունը գործուն աջակցություն ապահովել Հայաստանում նոր սերնդի արագացուցիչ կառուցելու "CANDLE" նախագծին եւ ինչ քայլեր են ձեռնարկվում այդ ուղղությամբ:

3. Ի՞նչ է լինելու Ռուսաստանի Դաշնությանը փոխանցված 4 ձեռնարկությունների ապագան եւ ե՞րբ նրանք կսկսեն աշխատել:

4. Ի՞նչ միջոցներ է ձեռնարկում կառավարությունը Հայաստանում բարձր տեխնոլոգիաների վրա հիմնված գիտություն եւ արտադրություն զարգացնելու համար:

5. Ինչպիսի՞ն է լինելու «Լազերային տեխնիկա» միավորման, «Բագավան» եւ «Նեյրոն» գործարանների ապագան սեփականաշնորհումից հետո: Կպահպանե՞ն նրանք արդյո՞ք իրենց գործունեության իսկական պրոֆիլը, թե՞ կփոխեն արտադրության ոլորտը:

Հարգանքներով` Կարեն Հարությունյան

Միքայել, Էջմիածին, 2007-15-09 10:54:54

Պարոն վարչապետ, մեր էս սիրելի Հայաստանը դարձել է ապրելու համար անապահով մի տեղ: Ե՞րբ է վերանալու այս համատարած «բեսպրեդելը», անարխիան, ե՞րբ է երկրում գործելու օրենքը: Օրը ցերեկով կարող են ինչ-որ հաբռգածներ քաղաքի կենտրոնում վիրավորել, ծեծել չարած բաների համար ու մնալ անպատիժ, ինչ է թե որեւէ օլիգարխի հորեղբոր տղայի բաջանաղի չորրորդ սիրուհու եղբոր տղաներն են: Չեմ ասում, որ ազգովի գնում ենք համատարած աղքատության, անգրագիտության, այլասերվածության, եւ պետությունը ոչինչ չի անում, որ դա կանխի... Բայց գոնե մեզ ֆիզիկապես պաշտպանված զգանք ամեն կարգի զոռբաներից ու հաբռգածներից:

Կարեն, ԱՄՆ, 2007-15-09 00:53:05

Պարոն վարչապետ, մենք մի խումբ երիտասարդներ ենք Ամերիկայից, ունենք հաջողակ բիզնեսներ, եւ մեծ ցանկություն ունենք դրանք բերել եւ տեղադրել Հայաստանում, եւ օտար երկրում հարկեր վճարելու փոխարեն` ծաղկեցնել եւ հարստացնել մեր երկիրը: Բայց չունենք ոչ մի հավատ, զոռբայությունն է տիրում ամեն տեղ, օրենքը չի աշխատում, ոչ մեկի իրավունքը չի պահպանվում, նույնիսկ մեծերին եւ ուժեղներին են սպառնում եւ իրավունքը վերցնում: Ճիշտ երեկ էր «Ազգը» գրել, թե ինչպես են մեր երկրի «փառապանծ» գեներալները ոտնատակ են անում չքավոր ռամիկներին: Դուք կարո՞ղ եք արդյոք ծանրաքարշ քայլեր ձեռնարկել, որպեսզի մեզպեսները հեռվից տեսնեն ու ասեն` հայրենիքում արդեն աշխատում է օրենքը, նրանք պաշտպանված են , եւ մենք էլ ուրեմն պաշտպանված կլինենք: Խնդրում եմ այնպես պատասխանեք, որ համոզիչ լինի: Մի հոգու մեղքը չի, կարծես թե ամբողջ ազգով զոռբա ենք դարձել...

Շնորհակալություն: