Նախորդ համարներում Դերսիմի կոտորածի առնչությամբ պետության անունից վարչապետ Էրդողանի խնդրած ներողությանն անդրադառնալիս նշել էինք, որ դրա արձագանքները Թուրքիայում միանշանակ չեն: Թերեւս այդ առումով կարեւոր է դերսիմցիների մոտեցումը: Նրանք, ինչպես դեկտեմբերի 10-ին նշել էր «Ռադիկալը», դեռեւս 1935-ին Թունջելի վերանվանված Դերսիմում քաղաքապետարանի, շրջանային քաղաքապետարանների, քաղաքացիական հասարակության կազմակերպությունների մասնակցությամբ հրավիրված հանրահավաքում կոտորածները բնութագրել են որպես ցեղասպանություն, մերժել են վարչապետ Էրդողանի ներողությունը, ապա եւ հրապարակել Դերսիմի բնակչության անունից 6 դրույթներից բաղկացած հռչակագիրը:
Ըստ հռչակագրի, դերսիմցիները պահանջում են մանրամասն ուսումնասիրել Դերսիմի կոտորածներն ու քաղաքական գնահատական տալ, բացահայտել կոտորածի համար պատասխանատվություն կրող պետական գործիչներին, հրապարակել տեղահանության ենթարկված ընտանիքների եւ այն աղջիկ-երեխաների ցուցակները, որոնք հանձնվել էին թուրք ընտանիքների խնամակալությանը, պատմաբանների եւ քաղաքացիական հասարակության կազմակերպույթունների ներկայացուցիչների մասնակցությամբ ստեղծել «Իրողության ուսումնասիրման» հանձնաժողով, բացել պետական բոլոր արխիվները, ընդունել, որ Դերսիմում մարդկության դեմ հանցագործություն է կատարվել եւ պետության անունից ներողություն խնդրել Թուրքիայի ազգային մեծ ժողովում եւ պաշտոնապես վերականգնել Թունջելիի Դերսիմ անունը:
Հ. Չ.