«ԸՆՏՐԱՊԻԵՍ»ՙ ՄԵԿ ԳՈՐԾՈՂՈՒԹՅԱՄԲ ԱՐԾՐՈւՆ ԿՈՍՏԱՆԴՅԱՆ Գրեթե գարուն: Կեսօր: Գյուղամեջ: «Սուպերմարկետ» կոչվող կրպակաչափ խանութի առջեւ, ըստ անձնագրիՙ դեռ երիտասարդ, ըստ արտաքինիՙ ծեր ու ատամնաթափ մի քանի տղամարդիկ ծխում էին ու ծույլ-ծույլ զրուցում եղանակից, սերմացուից, վառելիքի գներից, վարկերից, անցնող ձմեռվանից, աշխարհից: Հանկարծ հեռվից շարժիչների ձայն լսվեց, իսկ քիչ անց գյուղամեջիՙ ասֆալտի ստեղծման օրվանից ի վեր ասֆալտի երես չտեսած ճանապարհին 7 շքեղ, մի քիչ փոշոտ-ցեխոտ, բայց այնուամենայնիվ շլացուցիչ ավտոմեքենաներ հայտնվեցին ու կանգ առաջ խանութի առջեւ: «2 Ռենջռովեր, 1 Մերսեդես, 3 Ֆորդ ու 1 Տոյոտա»,- հետագայում չականատեսներին կպատմեն ականատեսները: Մի քանի րոպեից գյուղամեջի անդորրը խախտվեց 20-25 ժամանածների մի քիչ գրգռված, մի քիչ խռպոտված, մի քիչ հոգնած ձայներից: Բայց գերակշռողն, իհարկե, խոսափողի ձայնն էր: Գյուղամեջի տղամարդիկ հետագայում այդ ամբողջ աղմուկ-աղաղակից կհիշեն «Ես, ես», «Մենք, մենք», «Ձայն, ձայն տվեք» ու «Հայաստան» բառերը եւ պաստառ-դրոշակիկների առատությունը: Հա, մեկ էլ այն, որ ասում էինՙ ժողովուրդ, հարցեր չունե՞ք, հարցեր տվեք, ու առանց հարցը լսելու պատասխանում էինՙ դուք մեզ ընտրեք, ամեն ինչ լավ կլինի: Դեռ գյուղամեջը չդատարկվածՙ հեռվից կրկին շարժիչների ձայն լսվեց... Ինչ իմանային գյուղացիները, որ դեռ մեկ ամիս նոր մեքենաներ, նոր դեմքեր են տեսնելու եւ հին ու կրկնվող բաներ են լսելու: Ապա այդ ամենը ու ամենքը կորչելու են առնվազն 5 տարով, ասես իսկի չէին եղել: Մայրամուտ: Էէէէէ, ինչ մայրամուտՙ ՎԱՐԱԳՈՒՅՐ: |
