«ԻՍՐԱՅԵԼԸ ՆԵՐՈՂՈՒԹՅՈՒՆ ՉԻ ԽՆԴՐԵԼ, ԱՅԼ 2015-ԻՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻՑ ՆԵՐՈՂՈՒԹՅՈՒՆ ԽՆԴՐԵԼՈՒ ՃԱՆԱՊԱՐՀ Է ՀԱՐԹԵԼ ԹՈՒՐՔԻԱՅԻ ՀԱՄԱՐ» Հ. Չ. Մարտի 22-ին Թուրքիայի վարչապետ Էրդողանի հետ հեռախոսազրույցի ժամանակ Իսրայելի վարչապետ Նաթանյահուի ներողությունը թուրք ժողովրդից տարբեր մեկնաբանությունների տեղիք է տալիս, որոնք երբեմն զավեշտի են հասնում: Զավեշտի պարագայում խոսքը թուրք պահպանողականների, այսինքնՙ ազգայնամոլների խոսափող, բանաստեղծ Իսմեթ Օզելին է վերաբերում: Նա «Դյուրագրգռություն, քեմալիզմ, իսլամական դատ» վերնագրով հոդվածում, ինչպես ապրիլի 2-ին նշել էր «Ինտերնետհաբերը», անդրադարձել է «Մավի Մարմարայի» միջադեպի առնչությամբ Իսրայելի խնդրած ներողությանը: Օզելի համոզմամբՙ «ներողությունը» ամերիկյան Կենտրոնական հետախուզական վարչության ձեռնարկումն է եւ 2015-ի համար նախատեսվող ծրագրի բաղադրամասը: Ահա թե ինչ գրել. «Թող ոչ ոք չփորձի ինձ համոզել, որ Իսրայել պետությունը Թուրքիայից ներողություն չի խնդրել ԱՄՆ-ի պարտադրանքով եւ այդ ներողությունը ԿՀՎ-ի ձեռնարկը չէ: Որքան էլ հնարավոր լինի տխմարների, անհոգների եւ դավաճանների աչքից թաքցնել PKK-ի գրոհայիններին անձնատուր լինելու Հայաստանի PKK-ով պայմանավորված շահերը կրկնապատկելու իրողությունը, պատասխանատվության տեր մարդկանց աչքից չի վրիպում PKK-ի հաղթանակի եւ Հայաստանի հարաճուն պահանջների պատճառած անճարակության հետեւանքով տանջվողների մտահոգությունը ապագայի նկատմամբ: Վերջին 20 տարիներին մենքՙ Թուրքիայի բնակիչներս, զինադադարի մթնոլորտում շնչելու համար ստիպված ջանք ենք գործադրում: Թուրքական դրոշի ներքո մեր կյանքի եւ գույքի անվտանգության ապահովվածության բացակայության ժամանակահատվածում ենք: Դեռ վատից ավելի վատթարը ամբարտավանությամբ մեր դուռն է թակում: 2013-ին իրավիճակը ավելի չարաբաստիկ է, քան մեր ազգին նսեմացնող զինադադարի (նկատի ունի PKK-ի հետ) նախօրյակին էր: Եթե խնդիրն իսկապես ներողություն խնդրելն է, ապա Իսրայելը ի՞նչ առումով է ներողություն խնդրում: Առհասարակ Իսրայելը ոչ մեկին չի աղերսել, որ ներենք իրեն: Նա այդ ներողությամբ պարզապես ճանապարհ է հարթում Թուրքիայի համար, որ կարողանա 2015-ին ներողություն խնդրել Հայաստանից: Փոխհատուցման պահանջը (Իսրայելին ներկայացված) ահավոր զարգացումների սկիզբն է լինելու: ԱՄՆ-ի այս պարտադրանքը Իսրայելին հիշեցնում է «մեկ դիր, հինգ շահիր» ֆորմուլան»: | 
