ԱՐՑԱԽ Լիբանանցի արաբ բանաստեղծ եւ հրատարակիչ Նաժի Նաամանը հայ ժողովրդի վաղեմի բարեկամներից է: Երկու անգամ այցելել է ՀՀ եւ Արցախՙ նպատակ ունենալով ուղեգրությունների գիրք հրատարակել մեր երկրի ու մշակույթի մասին: Առաջին այցելությունից հետո նրա «Ես հայ եմ» բանաստեղծությունը տողերիս հեղինակի թարգմանությամբ տպագրվել է «Ազգ» թերթում: «Արցախ» բանաստեղծությունը, որով Նաամանը հաստատում է իր անափ սերն ու համակրանքը հայ ժողովրդի հանդեպ, ծնունդ է առել արցախյան երրորդ պատերազմի դաժան ու արյունալի օրերին: ՆԱԺԻ ՆԱԱՄԱՆ, Լիբանան Ո՜վ Արցախ աշխարհ, Կրկնապատկի՛ր սերս քո հանդեպ: . Երբ իմ աչքերում դաջվեցին մեկեն Հանդերդ զմրուխտ, ջրերդ վարար, Հավատա՛, իրո՛ք, ես մկրտվեցի՛, Դարձա նվիրյալ մի արցախահայ... Ու երբ հպվեցին ոտքերս մի օր Հողիդ հոգնատանջ, Որ հեծկլտում է արյան գետերից, Դարձա ընդվզող ու ընդդիմադիր Անիրավության այս մղձավանջում, Դարձա մտահոգ: . Օ՜, հող Արցախի, տառապում եմ ես, Երբ նավթի, գազի բույրը շահավետ Ու գայթակղիչ Թանկ է ավելի ու դառնում է փողՙ Ձեռքին տգետի ու մարդասպանի... Հարյուր տարի անց Նորից է հառնում յաթաղանը կեռ, Որ համալրի խավարն օսմանյան: Նախկինում հզոր ցարը հարձակվող Լքում է ռազմի դաշտը ու չքվում Հաջորդ իսկ օրը... . Չարանե՜նգ աշխարհ... Արարատ սարից, Հայոց սրբազան քաղաքներից զատ Մեր որդիներից խլում են նաեւ Արցախը ազատ: . Ո՜վ դու չարանենգ անարդար աշխարհ... Արցախահայը Մայր հողից իրեն զատելուց առաջ Վանք ու մատուռից Սուրբ մասունքներն է պոկում խենթացած, Հրկիզում տունն իր, Եվ աճյունները հանում պապերի Ու տանում իր հետ, Որ էլ չեղծի թուրքը սրբապիղծ... Եվ տարագրության ճանապարհներն են Ուղեկցում, ավա՜ղ, արցախցուն հպարտ... . Անարդար աշխարհ, այսպիսի՛ն ես դու, Որում տեղ չունեն Հայրենիքները փոքրիկ ու խրոխտ, Որոնց չեն օգնում մարդիկ սառնասիրտ, Բիրտ ու անողոք... . Ողբում եմ ցավդ, բարձրաբերձ Արցախ, Քեզ սիրողի պես ու նվիրյալի... Նաեւ Բարձրյալը պիտի արտասվի Քո ցավի համար: Նախանձում եմ ես Ճերմակագլուխ այն արծիվներին, Որոնք ճախրում են Ամենափրկչից մինչեւ Դադիվանք... Ավա՜ղ, էլ երբեք չեմ կարողանա Դաջել աչքիս մեջ Վեհ գմբեթները այն բարձրաթռիչք, Ու Տերը անգամ էլ չի գտնելու Զորավոր խաչը նվիրյալ Որդու, Խաչը այն սիրո, Որով նա մարդկանց կապում է իրար... Ո՜վ Արցախ աշխարհ, Կրկնապատկի՛ր սերս քո հանդեպ, Թո՛ղ որ տառապեմ այս անափ ցավից... Ես պարուրված եմ քո տաքուկ սիրով, Ապրում եմ նաեւ հուշերով անմեռ Ու այդ սիրով էլՙ կմեռնեմ մի օր: Թարգմանությունըՙ Բաբկեն ՍԻՄՈՆՅԱՆԻ Տողացիներըՙ Գեւորգ Յազիչյանի | 
