ՍՈՒՆԿ ՀԱՎԱՔԵՔ ԿԱՄ BIENVENUE, MONSIEUR VISCONTE Հ. ԱՖՅԱՆ Քանի որ Մինսկի խմբի համանախագահ եռյակիՙ Իգոր Պոպովի (Ռուսաստան), Ջեյմս Ուորլիքի (ԱՄՆ) եւ Պիեր Անդրիոյի (Ֆրանսիա) հերթական տարածաշրջանային այցի ընթացքում որեւէ նոր, լուրջ, անակնկալ բան տեղի չունեցավ եւ համանախագահներըՙ Բաքվում Ալիեւի հետ կարծիքներ փոխանակեցին, Ստեփանակերտումՙ Բակո Սահակյանի հետ հանդիպեցին, ապաՙ Երեւանում Սերժ Սարգսյանի հետ քննարկեցին ԼՂ հակամարտության խաղաղ կարգավորման հնարավորությունները, եկեք Ստեֆան Վիսկոնտիից խոսենք: Նա 54-ամյա տղամարդ է: Եթե իհարկե հետաքրքրական է, համաստեղությամբ կշեռք է: Ծնվել է հոկտեմբերի 4-ին, ինչպես երեւի արդեն հաշվեցիքՙ 1962 թվականի, Փարիզում: Չնայած նրա նախնիները Լիմուզեն եւ Էլզաս-Լոթարինգիա շրջաններից են: Մըսյե Վիսկոնտին հիշում է, որ երբ ինքն ու իր երեք եղբայրները փոքր էին, նրանց հայրը ստիպում էր, որ անպայման գերմաներեն եւ ռուսերեն սովորեն, որպեսզիՙ «ձեր առջեւ բացվի ամբողջ աշխարհը»: Այնպես որ Վիսկոնտին այժմ գերմաներեն ու ռուսերեն գիտի, ավելին, հիանում է ռուսաց լեզվով, սիրում է Պուշկինին եւ անձամբ ծանոթացել է ռուս իշխանուհի Նարիշկինայի հետ, երբ վերջինս արդեն 94 տարեկան էր, իսկ ինքըՙ 14: Ստեֆան Վիսկոնտին ավարտել է Գործարար վարչարարության ֆրանսիական բարձրագույն դպրոցը եւ դարձել արտաքին գործերի առաջին կարգի խորհրդական: Իր առաջին նշանակմամբՙ Վիսկոնտին դարձել է Վանկուվերում (Կանադա) ֆրանսիական հյուպատոսարանի տնտեսական խորհրդական: Ապա աշխատել է որպեսՙ կրկին տնտեսական խորհրդական որոշ ամերիկյան ընկերություններում: 1994-ից աշխատանքի է անցել Ֆրանսիայի ԱԳՆ-ում, իսկ 1998-ին նշանակվել է Ֆրանսիայի վարչապետ Լիոնել Ժոսպենիՙ դիվանագիտական հարցերով խորհրդական: 2002-ին Վիսկոնտին նշանակվում է Պետերբուրգում Ֆրանսիայի գլխավոր հյուպատոս: Իսկ 2015-ի մարտի 12-ին Լատվիայում Ֆրանսիայի արտակարգ եւ լիազոր դեսպանն էր: Բացի ռուսերենից, գերմաներենից եւ իհարկե ֆրանսերենից, մըսյե Վիսկոնտին տիրապետում է նաեւ անգլերենին եւ իտալերենին: Անցյալ շաբաթ նա նշանակվել է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբում ֆրանսիական կողմի համանախագահ, փոխարինելովՙ Պիեր Անդրիոյին, որն անցնող շաբաթ հրաժեշտ էր տալիս տարածաշրջանին եւ ԼՂ հակամարտությանը: Թուլություններ Ստեփան Վիսկոնտին ունի: Բացի ռուսաց լեզվից, Պուշկինից եւ Ռիգայից, որի ճարտարապետությունը հատկապես ցնցել էր Լատվիայում Ֆրանսիայիՙ արդեն նախկին դեսպանին, Վիսկոնտին սիրում է խոհանոց, մանավանդ երբ ինքն է այնտեղ տնօրինում իրավիճակը: «Մենքՙ ֆրանսիացիներս, ավելի շուտ սովորում ենք ինչ-որ ուտեստ պատրաստել, քան խոսել», ասել է Վիսկոնտեն, ինչը նշանակում է, որ նա ոչ միայն պատրաստել գիտի, այլեւ հումոր ունի: Լավ է: Երկար կդիմանա մեր կողմերում: Այլ հարց է, թե կոնկրետ ո՞ր կողմի «ճարտարապետությունը» նրան ավելի շատ կցնցի: Այս առումով մի վատ նորություն ունեմ. Ռիգայում դեսպան աշխատելու ժամանակ, Վիսկոնտին հաճախ է գնացել Ռիգայի Կենտրոնական շուկա եւ այնտեղից պարտադիր գնել է սաղմոն ձկան խավիար, պաշտում է խավիարը: Բայց այդուհանդերձ, Վիսկոնտիի մասին դեռ չենք կարող խոսել որպես խավիարային դիվանագետի: Այսքանը, թերեւս: Ամեն դեպքում հույս ունեմ, որ մըսյե Վիսկոնտիին Մինսկի խմբում աշխատելը նույնքան հետաքրքրական կլինի, որքան Արցախում լինելը, նրա ճարտարապետությանը ծանոթանալը եւ տեղի ուտեստները համտեսելը: Մի հուշում մերոնց. երբ Ստեֆան Վիսկոնտին գա Արցախ, իսկ մենք հույս ունենք, որ նա հաճախ կայցելի Արցախ, նրան սունկ տվեք, նախ խավիար ուրիշներն արդեն տված կլինեն, բացի այդ սունկ մըսյե Վիսկոնտին ավելի շատ է սիրում, քան խավիար, ինչպես ինքն է խոստովանելՙ գժվում է (հենց այդպես էլ ասել է): Այնքան շատ, որ երբ իմացել է, որ Լատվիայում առատ սունկ կա, ավելինՙ լատվերենում հատուկ առանձին բայ կա, որը բառացի նշանակում է սունկ հավաքել (seennot), հասկացել է, որ Լատվիան իր երկիրն է: Այնպես որ, սունկ հավաքեք, հենց հասկացավ, որ Արցախն իր երկիրն է, այն էլ ոչ մեկին չի տա: Bienvenue, monsieur Visconte. |
