Ի՞ՆՉՆ Է ԽԱՆԳԱՐՈՒՄ ՀԱՅԱՍՏԱՆՈՒՄ ԲԱՑԵԼ ՀԱՐՎԱՐԴԻ ԿԱՄ ՍՈՐԲՈՆԻ ՀԱՄԱԼՍԱՐԱՆՆԵՐԻ ՄԱՍՆԱՃՅՈՒՂԵՐԸ ԱՐԱ ՄԱՐՏԻՐՈՍՅԱՆ Փոխանակ փնթփնթալու Մոսկվայի Մ. Վ. Լոմոնոսովի անվան համալսարանի մասնաճյուղի բացման կապակցությամբ Երեւանում բացվելու է Մոսկվայի Մ.Վ. Լոմոնոսովի անվան պետական համալսարանի մասնաճյուղը: Նման համաձայնություն արդեն կայացրել են երկու երկրները, որը հաստատվել է Հայաստանի կառավարության կողմից: Թե ի՞նչ նշանակություն ունի վերոնշյալ համալսարանը խորհրդային շրջանում ապրածների համար, երեւի հարկ չկա բացատրելու: Այսօրվա բնորոշումներով, այն խորհրդային երկրի «պաշտամունքային» բուհն էր, Մոսկվայի «էլիտար» միջազգային հարաբերությունների պետական ինստիտուտից հետո իհարկե: Հետխորհրդային տարիներին նույնպես Լոմոնոսովի անվան պետհամալսարանն իր գրավչությունը չի կորցրել: Համենայնդեպս, այն միջազգային բարձր վարկանիշ ունի եւ այստեղ մասնաճյուղ բացելու դեպքում կդառնա Հայաստանում գործող ամենահայտնի բուհերից միակը: Մոսկվայի Մ.Լոմոնոսովի անվան համալսարանը ներառում է 9 գիտահետազոտական ինստիտուտ, 40 ֆակուլտետ, ավելի քան 300 ամբիոն, ունի մի շարք արտասահմանյան մասնաճյուղեր, այստեղ սովորում է 32,5 հազար ուսանող, 4,5 հազար ասպիրանտ, դոկտորանտ, հայցորդ, ավելի քան 10 հազար ունկնդիր, աշխատում է ավելի քան 4 հազար դասախոս, 5 հազար գիտական աշխատակից: Տեղեկացնենք, որ այս պահին Հայաստանում գործում են եւս 3 օտարերկրյա համալսարաններ` Հայաստանի ամերիկյան համալսարանը, Հայաստանում ֆրանսիական համալսարանը եւ Ռուս-հայկական (սլավոնական) համալսարանը: Դրանք բոլորն էլ մասնավոր համալսարաններ են եւ հայտնի միայն մեր երկրում: Հայաստանի ամերիկյան համալսարանը (ՀԱՀ) հիմնվել է 1991-ին Երեւանում: 2013-ից ունի նաեւ բակալավրիատի ծրագիր: Կրթությունը անգլերենով է: Հայաստանում ֆրանսիական համալսարանը 1995-ին, կրթությունը ֆրանսերենով է: Ռուս-հայկական (սլավոնական) համալսարանը հիմնադրվել է 1997-ին, ուսուցումը ռուսերենով է: Վերոնշյալ երեք համալսարանների բացումը Հայաստանում ողջունվեց բոլորի կողմից: Այս բուհերը կայացան եւ գտան իրենց տեղը մեր բուհական համակարգում: Մոսկվայի Մ.Վ. Լոմոնոսովի անվան պետական համալսարանի մասնաճյուղի բացման մասին նորությունը նույնպես Հայաստանի հանրային կարծիքի կողմից դրական ընդունվեց: Ի վերջո, երկիր է մուտք գործելու հանրաճանաչ բուհ` կրթական բարձր չափորոշիչներով, ավանդույթներով եւ ընդգրկվածությամբ: Սակայն, ինչպես հաճախ է պատահում վերջերս, որոշակի նեղ շրջանակներ նեղսրտել են այս հեռանկարից: Նրանց չի հետաքրքրում այս բուհի վարկանիշը կամ կրթական մակարդակը, նրանց հուզում է, որ դա ռուսաստանյան բուհ է: Իսկ քանի որ նրանք Արեւմուտքից դրամաշնորհներ են ստանում միայն նրա համար, որ անառարկելիորեն կատարեն այն, ինչ հրահանգում են իրենց ֆինանսավորողները, ապա նման մոտեցումը զարմանալի համարել չի կարելի: Նույն մարդիկ դժգոհում էին Հայաստանի` Մաքսային միություն ընդունվելու մասին որոշումից եւ միաժամանակ այսպես կոչված գազային պայմանագրից, որի շնորհիվ Հայաստանի համար պահպանվում էր ռուսական գազի ցածր գինը: Մի խոսքով, այս անգամ եւս գործել է «գրանտակերների» տրամաբանությունը, որն է` ամբոխավարություն եւ տրամաբանության բացակայություն, եթե օտարերկրյա «տերերի» շահերը պաշտպանելու մասին է խոսքը: Իսկ թե ինչո՞ւ նույն Արեւմուտքը չի ցանկանում իր հանրահայտ, օրինակ` Հարվարդի կամ Սորբոնի համալսարանների մասնաճյուղերը բացել Հայաստանում, փոխանակ խանգարելու, երբ Ռուսաստանն է դա անում, մնում է միայն ենթադրել: Ամեն դեպքում, միջազգային ճանաչում ունեցող մեկ բուհ կսկսի գործել Հայաստանում, եւ դա միանշանակ դրական իրադարձություն է, հակառակ վերջին ժամանակներում ակտիվացած ջուր պղտորողների մարազմատիկ փնթփնթոցներին: |
