ԲԱՐԵԿԱՄՈՒԹՅԱՆ ԴԻՄԱՑ ԹՇՆԱՄԱՆՔՈՎ ՉԵՆ ՎՃԱՐԻ Վ. Ա. Երեկ Բաքվում էին Վրաստանի ԱԳ եւ պաշտպանության նախարարները: Մայա Փանջիկիձեն եւ Գեորգի Ալասանիան իրենց ներկայությամբ պատվել եւ միջազգային կարգավիճակ են տվել Իլհամ Ալիեւի բեմադրած ներկայացմանը, որի անունը «Հակաահաբեկչական պայքարի հեռանկարները» խորհրդաժողով էր: Վրաստանի ԱԳ նախարարը ելույթ է ունեցել եւ խոսել տարածքների մասին, «որոնք դառնում են միջազգային հանցագործների խարսխակայան»: Ակնարկն, ինչպես տեսնում ենք, թափանցիկ է: Միայն թե ի՞նչ ասես ԱՄՆ պետդեպին, որ իր տարեկան զեկույցում Ադրբեջանն է համարել թմրանյութերի տարանցման ճանապարհ: Ի՞նչ ասես Իսրայելի կառավարությանը, որ քաղաքացիներին հորդորում է չայցելել Ադրբեջան, իսկ այնտեղ գտնվողներին` անհապաղ վերադառնալ: Հայտնի է դարձել, որ կայացել է Ալասանիա-Աբիեւ հանդիպումը: Իսկ նույն օրն ադրբեջանական մամուլին պատվել է նախկին պետնախարար Գեորգի Խաինդրավան, որը Միխեիլ Սաակաշվիլիի առաջին ժամկետով պաշտոնավարման տարիներին կառավարությունում զբաղվել է վրաց-աբխազական եւ վրաց-հարավօսական հակամարտությունների կարգավորման հարցերով, սակայն` առանց որեւէ առաջընթացի: Խաինդրավան պաշտոնից հեռացել է 2006-ին, եղել է ընդդիմության առաջատար դեմքերից մեկը: Այսօր, ըստ երեւույթին, նա Վրաստանի նոր կառավարության ջատագովներից մեկն է: Իհարկե` Բիձինա Իվանիշվիլիից չպահանջված: Բայց դա ի՞նչ նշանակություն ունի: Բատոնո Գեորգին կարող է բավարարվել «հասարակական հիմունքներով» Բաքվում Վրաստանի շահերի պաշտպանությամբ: Անշուշտ, Վրաստանը լիովին ազատ է որոշումներ ընդունելու հարցում: Բայց ինչո՞ւ տպավորություն թողնել, որ դա ոչ այնքան կամավոր, որքան հարկադիր քայլ է: vesti.az-ի թղթակիցը Գեորգի Խաինդրավային անընդհատ հիշեցնում է ինչ-որ բաներ, եւ վրացի նախկին պետական պաշտոնյան, արվեստագետը խոսում է մեղավորի ոգով: Նա ասում է, որ «աբխազական երկաթուղու գործարկումը կապված է բարդությունների հետ», ադրբեջանցի լրագրողը սառնասրտորեն ճշգրտում է` «մանավանդ որ դրանից Թուրքիան եւ Ադրբեջանը խանդավառված չեն, քանի որ դրանով Հայաստանը դուրս կգա շրջափակումից», Խաինդրավան հաստատում է, որ ինքը հենց այդ «բարդությունն էլ նկատի ուներ»: Թղթակիցը հարցնում է, թե ինչ կարծիքի է բատոնո Գեորգին ջավախահայության` հայերենին ռեգիոնալ լեզվի կարգավիճակ տալու պահանջի մասին, Խաինդրավան իսկույն հիշում է, որ «Վրաստանում հայերից շատ ադրբեջանցիներ են ապրում, եւ ադրբեջաներենն էլ ոչնչով հայերենից վատը չէ» եւ այլն: Մի խոսքով, Խաինդրավան ամեն ինչ արել է, որպեսզի «շահի ադրբեջանցիների սիրտը»: Իր խնդիրն է: Բայց ինչո՞ւ է դա անում հայերիս, հայերենի, ԼՂ հարցի հաշվին` պնդելով, թե «պետք է վերականգնվի ե՛ւ Ադրբեջանի, ե՛ւ Վրաստանի տարածքային ամբողջականությունը»: Մեկ անգամ բատոնո Գեորգին Վրաստանի տարածքային ամբողջականության վերականգնման գործը հասցրել է աղետի: Եվ նրա կարիքը Բաքվում հաստատ չեն զգում` որպես հակամարտությունների կարգավորման գծով մասնագետի: Իսկ հայերի դեմ ինչ-որ բան ասելու առթիվ էլ, կարծում ենք, Գեորգի Խաինդրավային պիտի նկատել տալ, որ պատշաճ չէ, երբ ադրբեջանական կողմի բարեկամության դիմաց փորձում է վարձահատույց լինել հայերի դեմ ատելության խոսքերով: |
