RSS | FACEBOOK | NLA
ԳԼԽԱՎՈՐ | ՄՇԱԿՈՒՅԹ | ԸՆՏՐԱՆԻ | ՈՐՈՆՈՒՄ | ԱՐԽԻՎ | ԹԵՄԱ | ՀԵՂԻՆԱԿՆԵՐ
#005, 2016-02-12 > #006, 2016-02-19 > #007, 2016-02-26 > #008, 2016-03-04 > #009, 2016-03-11

«ԱԶԳ» ՕՐԱԹԵՐԹ #7, 26-02-2016



Տեղադրվել է` 2016-02-27 19:00:44 (GMT +04:00)


Ընթերցված է` 1604, Տպվել է` 21, Ուղարկվել է էլ.փոստով` 25

ՊԱՏԳԱՄԱՎՈՐԻ ԲՆԱԿԱՆՆ Է ԼԱՎ

ՆԱԻՐ ՅԱՆ

Փետրվարի քսաներեքին մի խումբ լրագրողներ ԱԺ-ի դարպասների մոտ բողոքի ակցիա էին կազմակերպել. պահանջում էին պատասխանատվության ենթարկել պատգամավոր Մհեր Սեդրակյանին (նույն ինքըՙ Թոխմախի Մհեր) լրագրողների հանդեպ անհարգալից վերաբերմունք դրսեւորելու, վիրավորելու եւ հայհոյելու համար: Ակցիայից մի քանի օր առաջ լրատվամիջոցները տեսագրություն էին տարածել, վերնագիրըՙ «Էս ի՞նչ նախիր ա. Մհեր Սեդրակյանըՙ լրագրողներին»: Տեսագրության մեջ «էս ի՞նչ նախիր ա» արտահայտությունը չի լսվում, սակայն լրագրող Փայլակ Ֆահրադյանին ուղղված հայհոյանքը ոչ թե Մհեր Սեդրակյանի շարժվող շուրթերից կարելի է հասկանալ, այլ ուղղակի անզեն ականջով լսել:

Լրագրողներն այնպես են իրար անցել, կարծես մինչեւ հիմա Մհեր Սեդրակյանը բարեկրթության օրինակ է եղելՙ բերանից էլ վարդ-մանուշակ է թափվել, տված հարցազրույցներն էլ քաղաքագիտական կամ մշակութաբանական խորախորհուրդ վերլուծությունների բազմերանգ շերտեր են պարունակել: Մհեր Սեդրակյանը մի ժամանակ լրագրող Մհեր Արշակյանի ծնոտն էր ջարդում, չէ՞: Իսկ եթե չէր էլ ջարդում, համենայն դեպս, միշտ էլ գողական կեցվածքով, ծաղրանքի ու հեգնանքի արտահայտություններ է շպրտել լրագրողների վրա: Ու առհասարակ, ԱԺ-ում պատգամորական մի կատեգորիա կա, որից ավելին սպասել չի էլ կարելի: Մհեր Սեդրակյան, Սամվել Ալեքսանյան, Առաքել Մովսիսյան, Սեդրակ Սարոյան, Մանվել Գրիգորյան. լրագրողներս այդքան ավանգարդ երեւակայությո՞ւն ունենք, որ թաքուն հույս փայփայենք, թե նրանք մի հոդաբաշխ նախադասություն, մեսրոպյան հայերենով մի իմաստալից բառակապակցությո՞ւն կասեն մի օր, թեկուզեւ տասներորդ անգամ մանդատ ստանան: Կներեք, միթե՞ մենք այդքան ունայն ենք: Հասկանալի է, որ պարզ տրամաբանության կանոններով ենք առաջնորդվում. նրանք ընտրված պատգամավորներ են, ուրեմն եւ պետք է գոնե ներքաղաքական պարզագույն փոփոխությունների ու խմորումների մասին տեսակետ ունենան եւ հայտնեն: Բայց եթե անգամ այն աստիճանի ավանգարդ ու զարգացած երեւակայություն ունենանք, որ մի պահ պատկերացնենք, թե այդ տեսակետը նրանք ունեն, լավ, ինչպե՞ս արտահայտեն: Բա մեր պատգամավորները մեր մեղքը չե՞ն գալիս: Ի՞նչ են լսել ամբողջ կյանքում, ի՞նչ միջավայրում են եղել, բառապաշարի ո՞ր շերտն են յուրացրել, բառամթերքի ո՞ր խմբաքանակն են իրենց արյան մեջ մտցրել, ի՞նչ արժեհամակարգի հետ են հաղորդակցվել. հաշվի չե՞նք առնում:

Լրագրողները ստորագրահավաք են կազմակերպել, որին մասնակցել է հարյուր յոթանասուն մարդՙ այդ թվում պատգամավորներ Զարուհի Փոստանջյանը, Նիկոլ Փաշինյանը, Թեւան Պողոսյանը, Էդմոն Մարուքյանը, Վահե Էնֆիաջյանը, Նաիրա Զոհրաբյանը, Տիգրան Ուրիխանյանը: ԱԺ-ի դարպասների առջեւ հավաքվածՙ լրագրողներն իրենց գործընկերներին ու քաղաքացիներին բարձրախոսով կոչ էին անում միանալ իրենց, ստորագրել Մհեր Սեդրակյանի պահվածքը դատապարտող կոչի տակ: Ակցիային համահունչ պաստառներ էին պատրաստել «Մի՛ վարկաբեկեք ԱԺ-ը», «Պատժե՛լ», «Պատգամավո՞ր, թե գողական», «Ով լրագրողի ծառը, մենք նրա անտառը» եւ այլ խորագրերով: Լրագրողները մտադիր են դիմել էթիկայի հանձնաժողովին, նաեւ դատարան:

Պարզվեց, որ հենց ակցիայի օրը ՀՀԿ խմբակցության ղեկավար Վահրամ Բաղդասարյանը հանդիպել է նույն խմբակցության շարքային պատգամավոր Մհեր Սեդրակյանի հետ, որն էլ իրեն ասել է, թե «Էս ինչ նախիր ա» արտահայտությունն ինքն արել է, բայց դա լրագրողներին չի հասցեագրված, ուղղակի անեկդոտ է պատմելիս եղել ու հենց այն է ավարտելիս է եղել, անեկդոտի «էս ինչ նախիր ա» վերջաբանը լրագրող Փայլակ Ֆահրադյանը լսել է ու անեկդոտապատկան արտահայտությունը վերագրել լրագրողներին: Իսկ ահա ԱԺ փոխխոսնակ Էդուարդ Շարմազանովը հայտարարեց, թե Սեդրակյան-լրագրողներ միջադեպի տեսագրությունը չի տեսել: Մարդը չի տեսել, հո ստիպելո՞վ չի: Դե եթե չի տեսել, ուրեմն չի կարող հավաստիանալ, որ Մհեր Սեդրակյանը հայհոյել է լրագրողին: Իսկ եթե չի հավաստիացել, ուրեմն չի կարող նրան մեղադրել:

Լրագրողները վրդովվել են, որ միջադեպի ժամանակ հայհոյելուց բացի, Մհեր Սեդրակյանը Փայլակ Ֆահրադյանին կանչել է իր սենյակՙ առանձին խոսելու: Արտառոց, վիրավորական, անթույլատրելի, էթիկային հակասող ի՞նչ տարր կա այստեղ: Ձեզ ո՞վ է ասում, որ Մհեր Սեդրակյանին իր միջավայրից ու էությունից, իր թաղից կտրելով ու Երեւանի կենտրոնումՙ հանրապետության օրենսդիր իշխանական կառույցի պատերից ներս դնելով գնահատեք նրա պահվածքը: Հապա մի նրան իր բուն, հարազատ միջավայրում, այսպես ասածՙ իր ափսեի մեջ դիտարկեք: Օրինակՙ Թոխմախի ինտերիերի ու էքստերիերի սահմաններում. հիմա տեսա՞ք, որ գողական «ռազբիրատի» կանչելը ձեր աչքին էլ նորմալ երեւույթ դարձավ:

Ամենակարեւորն այն է, որ մարդն իր տեսակին հավատարիմ մնա, չկեղծի, չխաղա, սուտ ինտելեկտուալ, բազմակողմանի զարգացած մարդ չձեւանա: Նրանք հենց այդպիսինն են: Չարժե՞ գնահատել նրանց այդ հատկանիշը: Ինչ կան, դա էլ ցույց են տալիս. չեն թաքցնում կամ հերքում, որ գողական են կամ մինչեւ հիմա թաղային արժեհամակարգի, բառապաշարի, հարաբերությունների կրողն ու պահապանն են:

Մարդիկ անթաքույց իրենց բնական վիճակում ենՙ ինչպես կան ի ծնե ու ի բնե. եւ սա չարյաց փոքրագույնն է:

 
 

«ԱԶԳ» ՕՐԱԹԵՐԹ #7, 26-02-2016

Հայկական էկեկտրոնային գրքերի և աուդիոգրքերի ամենամեծ թվային գրադարան

ԱԶԳ-Ը ԱՌԱՋԱՐԿՈՒՄ Է ԳՐԱՀՐԱՏԱՐԱԿՉԱԿԱՆ ԾԱՌԱՅՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

ԱԶԴԱԳԻՐ