ԹՈՒՐՔԻԱՅՈՒՄ ՀԱՆՐԱՔՎԵՆ ՄԵԾ ՌԻՍԿԻ ՏԱԿ Է Թարգմ. Հ. ԾՈՒԼԻԿՅԱՆԸ Ստորեւ թարգամանաբար Յարոսլավ Տրոֆիմովի հոդվածը ամերիկյան «Ուոլ Սթրիթ Ջոռնըլ-ից»: Ապրիլի 16-ի հանրաքվեի քարոզարշավին մասնակցող միայն մեկ կուսակցություն կարող է հուսալ նոր լիազորություններով օժտել նախագահ Էրդողանին: Շենքերի մեծությամբ ցուցատախտակներին Էրդողանի նմանությամբ հսկայական դեմքն է, որ ժողովրդին հորդորում է «այո» քվեարկել: Հեռուստատեսային ալիքներով կառավարության պաշտոնյաները «ահաբեկիչներին աջակցողներ» կամ «դավաճաններ» են հորջորջում բոլոր նրանց, ովքեր դեմ են ավելի մեծ իշխանություն տալ նախագահին: «Ոչ» ասողների արշավ գրեթե չկա: Բայց արտաքին ցուցանիշները կարող են խաբուսիկ լինել: Իրականում, նման լարված մթնոլորտում, Էրդողանի հաղթանակը անհստակ է: Հարցումները ցույց են տալիս, որ ժողովուրդը մասնատված է: Նույնիսկ իշխող AKP կուսակցության անդամների նշանակալի մի հատվածը չի ցանկանում հրաժարվել ավանդական խորհրդարանական ժողովրդավարությունից: «Սա լուրջ խնդիր է նրանց համար: Կարծում էին, թե հեշտությամբ ձեռք կբերեն քվեների 60 տոկոսը: Եթե ընտրության արդյունքում անակնկալ տեղի ունենա, դա ի նպաստ «ոչ-ի» է լինելու: Կառավարությունը «այո» քվեների մթնոլորտ է ստեղծել, բայց մարդկանց մեծ մասը վախենում է խոստովանել, որ «ոչ» է քվեարկելու: Նրանք պարզապես ճշմարտությունը չեն ասում հարցախույզներին», նշում է AKP կուսակցության առաջնորդներից, նախկին վարչապետ Ահմետ Դավութօղլուի խորհրդական Էթիեն Մահջուբյանը : Նույնիսկ այն փաստը, որ հանրաքվեն անցկացվելու է արտակարգ իրադրության պայմաններում, բացահայտ քվեների լցոնումներ կատարելը դժվար է լինելու: Էրդողանի ճամբարը, իհարկե, կարող է հաղթել: «Մենք վստահ ենք, որ մեծամասնություն կկազմենք: Ընդդիմությունը վստահություն չի ներշնչում: Նրանց միակ փաստարկը այն է, որ մենք միանձնյա վարչակարգ կամ բռնատիրություն ենք ցանկանում երեւան բերել, ինչը ճիշտ չէ», նշում է AKP-ի փոխնախագահ Յասին Աքթայը : Բայց, իրականում, փաստն այն է, որ հանրաքվեի արդյունքի կասկածելի լինելը նոր կորով ու եռանդ է պարգեւել ընդդիմությանը: Եթե Էրդողանը պարտվի, դա լինելու է նրա ամենաողբերգական պարտությունը 2003-ին իշխանության ղեկը ստանձնելու օրվանից ի վեր: Դա բերելու է աշխարհաքաղաքական իրադրության լուրջ փոփոխութուն Մերձավոր Արեւելքում Ամերիկայի եւ ՆԱՏՕ-ի ամենակարեւոր գործընկերներից մեկի նկատմամբ եւ դա հենց այն ժամանակ, երբ Էրդողանն ինքը թուլացնում է Թուրքիայի ավանդական կապերը Արեւմուտքի հետ: «Եթե «ոչը» հաղթանակիՙ անշրջելի կացություն է ստեղծվելու AKP-ի համար: Նրանք դրան նայում են որպես կյանքի ու մահվան խնդիր: Եթե դա տեղի ունենա, AKP-ն նույնը չի լինելու, ոչ էլ Թուրքիան: Քաղաքացիները, որոնք այժմ հուսահատված են, նոր հույս ու վստահություն են ձեռք բերելու», նշում է ժողովրդահանրապետական միջանկյալ ընդդիմադիր կուսակցության օրենսդիր Սեզգին Թանրիկոլուն : Պարտությունը, եթե դա տեղի ունենա, չի ստիպելու, որ Էրդողանը հրաժարական տա իր պաշտոնից: Նրա լիազորությունները դեռ ուժի մեջ են մնալու մինչեւ 2019 թվականը: Բայց, ինչ խոսք, հանրաքվեի «ոչ» արդյունքը նոր քաղաքական անկայունություն է բերելու երկրին: Էրդողանի մարտավարությունը մինչ այժմ եղել էՙ մարտահրավերների պարագայում ճգնաժամեր առաջացնել կամ եղած ճգնաժամերը խորացնել: Դրանից են շատերը Թուրքիայում եւ արեւմտյան երկրներում վախենում այժմ: 2015-ի ամռանը, երբ AKP-ին չհաջողվեց մեծամասնություն ձեռք բերել ընտրություններում, Էրդողանը պատերազմ սանձազերծեց քրդերի դեմ եւ պահանջեց անցկացնել նոր ընտրություններ: AKP-ն վերակազմեց մեծամասնություն: Վերջին շաբաթներում էլ, պաշտպանելու համար իր ազգայնամոլական քվեն (եւ անձնական շահերը), նա դիվանագիտական ընդհարում ունեցավ Գերմանիայի եւ Նիդերլանդների հետ: Նման պաշտպանության Էրդողանը անկասկած կարիք ունի իր ազգայնամոլական (նացիոնալիստական) էլեկտորատի կողմից, որը ավանդաբար հետեւում է MHP (Ազգայնամոլական շարժում) կուսակցության հորդորներին: MHP-ն խորհրդարանում ներկայացված չորս կուսակցություններից մեկն է: Էրդողանը նրա ղեկավարության հետ դաշնակցելուց հետո է, որ կարողացավ խորհրդարանում անցկացնել հանրաքվեի մասին օրենսդրությունը: Այդ խորհրդարանական պաշտպանությունը պետք է դեռ փոխանցվի MHP-ի իրական ընտրազանգվածին, զգուշացնում է նախկին օրենսդիր Սինան Օգանը , ով անձամբ դեմ է առաջարկված փոփոխություններին: MHP-ն անցյալ նոյեմբերի ընտրություններում կարողացավ ապահովել քվեների 11.9 տոկոսը: Օգանի գնահատմամբ «բանալին այժմ գտնվում է այդ կուսակցության ձեռքում: MHP-ի ղեկավարները ասում են «այո», հասարակ մարդիկ ասում են «ոչ»: | 
