ԱՐԳԵՆՏԻՆԱՀԱՅ ԳՐՈՂԻ ԳԻՐՔԸ ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԻՆՔՆՈՒԹՅԱՆ ՄԱՍԻՆ Ա. Բ. Հայազգի արգենտինյան գրող Դիեգո Թաթյանն իր վերջինՙ «Երեխաների երկիրը» գրքում ուսումնասիրում է ընտանեկան ժառանգությունը: Թոռը հայտնաբերել է պապիՙ Ցեղասպանությունից վերապրած Գրիգոր Թաթյանի օրագիրը, որը նա սկսել է գրել Բուենոս Այրեսի նավահանգիստ հասնելուց հինգ տարի առաջ, 1927-ի նոյեմբերին: Թաթյանի համար մարտահրավեր է եղել ընտանեկան արխիվի այդ անընթեռնելի մասունքին ծանոթանալը, քանի որ նա չի տիրապետում հայերենին: Գրող Անա Արզումանյանի նախաբանով գրքում ներառված են ընտանեկան լուսանկարներ, որոնց մեջ եւՙ պապի արդուկն ու մկրատը: Գրիգորը դերձակի արհեստ է ձեռք բերել Անթիլիասի որբանոցում, իսկ մինչ այդ եղել է հովիվ: Նա հազիվ է փրկվել սովամահությունից եղբայրների եւ մոր հետ, Սիրիայի Հոմս քաղաքում գտնվող հայ փախստականների ճամբարում: Արտագաղթելով Արգենտինաՙ նա հաստատվել է Կորդոբա քաղաքում, ընտանիք կազմել: Մինչեւ կյանքի վերջը եղել է համայնավար: Թաթյանը նաեւ գրքում օգտագործել է մեծ մորՙ Ազնիվ Օհաննեսյանի հուշերը, որն ամուսնացել է 14 տարեկանում: Գրող, խոհագիր, փիլիսոփայության դոկտոր եւ ուսուցիչ Դիեգո Թաթյանը հեղինակ է նաեւ «Պատմություն առանց թռչունների» (1998), «Վայրենու զգուշությունը. կրքերն ու քաղաքականությունը Սպինոզայի երկերում» (2001), «Դռների ետեւը» (2003), «Սպինոզան եւ աշխարհի սերը» (2004), «Վերջին քնողը» (2007) «Մեռելների փխրուն հիշողությունը» (2010), «Արդարների դավադրությունը: Բորխեսը եւ տղամարդկանց քաղաքը» (2010), «Անպատշաճը» (2013) «Արարածներ եւ իրեր» (2014), «Այլախոհ Սպինոզան» (2019) գրքերի: Երկու անգամ ընտրվել է Կորդոբայի համալսարանի փիլիսոփայության ֆակուլտետի դեկան (2011-2017) եւ ունի երկու դոկտորական աստիճան (Արգենտինա եւ Իտալիա): |
