ՄԱՅՐԵՆԻ ԼԵԶՈՒՆՙ «ՕՏԱՐ ԼԵԶՈՒ». ԸՍՏ ԿԱՌԱՎԱՐՈՒԹՅԱՆ ՀԱՍՏԱՏԱԾ ՀԱՆՐԱԿՐԹՈՒԹՅԱՆ ՊԵՏԱԿԱՆ ՉԱՓՈՐՈՇՉԻ ԳԵՂԱՄ ՄԿՐՏՉՅԱՆ, Գյումրի ՀՀ կառավարությունն իր այս տարվա փետրվարի 4-ի որոշմամբ հաստատել է hանրակրթության պետական չափորոշչի փոփոխված տարբերակը, որի նախագիծը, «Բարձրագույն կրթության եւ գիտության մասին» նոր օրինագծի հետ մեկտեղ, հասարակական մեծ անհանգստության ու դժգոհության ալիք էր առաջացրել: Հաստատված չափորոշիչը, ինչպես նրա առաջին նախադասությունում նշված է, ելնում է «կարողունակությունների» վրա հիմնված մոտեցումից եւ սահմանում է շրջանավարտներին ներկայացվող որակական պահանջներըՙ ըստ կրթական աստիճանների եւ այլն: Այս «կարողունակություններ» արհեստական կազմությունը, որն ակնհայտորեն հեղինակներից կամ պատասխանատուներից մեկին հանգիստ չտված «կոմպետենցիա» օտար բառի անհաջող եւ, կարծում ենք, անընդունելի թարգմանությունն է, փաստաթղթի տեքստում ըստ անհրաժեշտության անընդհատ կրկնվելովՙ ականջ է սղոցում: Բայց սա դեռ ի՞նչ է... Միջնակարգ կրթության շրջանավարտի ակնկալվող «կարողունակությունների» բաժնի լեզվական գրագիտության ենթակետում սեւով սպիտակի վրա գրված է (ուշադրություն). «սովորողները տիապետում են հայոց լեզվին, գրավոր եւ բանավոր կերպով գրագետ հաղորդակցվում են մայրենի լեզվով եւ այլ օտար լեզուներով...»: Անկախ այն բանիցՙ մեր մայրենի լեզուն մեր դպրոցականի համար օտար լեզու դարձնող այս սահմանումը որեւէ մեկի կողմից գիտակցաբա՞ր (դավադրաբար), թե՞ հանցագործ անփութության պատճառով է սպրդել Հայոց դպրոցի հիմնարար փաստաթղթի մեջ եւ կառավարության կողմից հաստատվել որպես նորմատիվ իրավական ակտ, սա դատապարտելի արտառոց քայլ է, որն անհապաղ պետք է ուղղվի: Չէ՞ որ այս չափորոշչում արտահայտված նորմերն ու դրույթները, հիմնական պահանջները պարտադիր են լինելու երկրի հանրակրթական բոլոր, այդ թվում առարկայական ծրագրերի, ուսումնական պլանների, դասագրքերի եւ ուսումնական գործընթացի բովանդակությանն առնչվող այլ ուսումնական նյութերի համար: Որեւէ մեկը կարող է ասելՙ մինչ որոշման կայացումը, նախագծի քննարկման փուլում ասեիք, որ ուղղվեր: Ասել ենք, «Ազգ»ը վերը նշված երկու նախագծերի վերաբերյալ բազմաթիվ հրապարակումների թվում նույնիսկ երկու անգամ, մեկը հենց վերնագրում անդրադարձել է այս կոպտագույն սխալին, այն լավատեսորեն համարելով ցավալի վրիպման հետեւանք եւ հրավիրել հեղինակների ուշադրությունը: Հավանաբար դա նկատած ու նշած կլինեն քննարկման նաեւ այլ մասնակիցներ: Բայց սխալը սխալ էլ մնացել է... Ինչպես ըստ երեւույթին նաեւ անընդունելի համարված մի շարք այլ սկզբունքային նորմեր ու դրույթներ: Նույն ինքըՙ լեզուն, որն ազգի գլխավոր հատկանիշը, նրա արժեքային համակարգի սնուցող արմատն ու հիմքն է, այստեղ կիրառելի է համարվում ընդամենը որպես ուսումնառության եւ հասարակական կյանքին մասնակցության համապիտանի գործիք: Ավա՜ղ, դրան անգամ որպես գործիքի բավարար գրագիտությամբ չեն տիրապետել տեղ-տեղ կարծես այստեղից-այնտեղից անփույթ թարգմանված ու չխմբագրված այս կարեւոր փաստաթղթի հեղինակները: Այս առումով ժամանակին հնչած դիտողություններն էլ ինչպես երեւում էՙ հաշվի չեն առնվել, իսկ հիմա դրանց մասին խոսելն արդեն իմաստ չունի: |
