ՓԱՐԻԶՅԱՆ ԱՀԱԲԵԿՉՈՒԹՅԱՆ ՀԵՏԵՎԱՆՔՆԵՐԸ Պ. Ք. Փարիզում հունվարի 7-ին «Շառլի էբդո» երգիծական շաբաթաթերթի խմբագրատան վրա իսլամիստների կատարած հարձակումը ֆրանսիացիների մեջ առաջացրեց նույնպիսի ցնցում, ինչպիսին առաջացրել էր 2001 թ. սեպտեմբերի 11-ի գրոհը ամերիկացիների մեջ: Ոճրագործները Ֆրանսիայի քաղաքացիներ էինՙ ալժիրյան ծագումով Կուաշի եղբայրները: Արդյունքըՙ 12 սպանված եւ 20 վիրավոր: Երգիծաթերթի աշխատակիցների սպանությունը հարվածեց հենց «Ֆրանսիայի ոգուն», ավանդույթներին եւ սկզբունքներին: Այդուհանդերձ 5-րդ հանրապետության քաղաքացիները դրսեւորեցին հասարակական պատասխանատվության բարձր աստիճանՙ հասկացնելով, որ ողբերգությունը իրենց չի ստիպի հանցագործ համարել բոլոր մահմեդականներին: Միեւնույն ժամանակ Observo վերլուծական կենտրոնի տնօրեն Առնո Դյուբիենը կարծում է, որ տարեսկզբին Փարիզում եւ այլ քաղաքներում տեղի ունեցած ահաբեկչությունները անսպասելիության եւ հետեւանքների տեսակետից «սեպտեմբերի 11» չեն: Մինչ այդ Ֆրանսիայի տարածքում եղել էր ահաբեկչությունների երեք ալիք, եւ ամենքը հասկանում էին, որ վաղ թե ուշ լինելու է հաջորդ ալիքը: Բացի դրանից, վերջերս իսլամիստական խմբավորումները բազմաթիվ սպառնալիքներ էին հասցեագրել Ֆրանսիային, իսկ Սահարայի հարավում իսլամիստները նույնիսկ մահապատժի էին ենթարկել ֆրանսիացիների: Ի տարբերություն ԱՄՆ-ի, բուն ահաբեկչությունը սպասելի էր: Սակայն ֆրանսիացիների համար անսպասելի էր ահաբեկիչների առաջին թիրախի ընտրությունը. գիլյոտին, հեղափոխություններ եւ հակահեղափոխություններ տեսած Ֆրանսիայի պատմության մեջ երբեք չէր եղել հարձակում թերթի խմբագրատան վրա: «Շառլի էբդոն» հանդես էր գալիս հենց իսլամի եւ մահմեդականների դեմ. 1960-ից ի վեր «Հարակիրին» եւ դրան հաջորդած «Շառլի էբդոն» հրապարակել են ամեն տեսակ քաղաքական երգիծանկարներՙ Շառլ դը Գոլից մինչեւ Հռոմի պապ: «Շառլի էբդոն» Ֆրանսիայի յուրօրինակ ինտելեկտուալ ավանդույթն է Վոլտերից մինչեւ մեր օրերը, ավանդույթ, որը ազատության ուղի է հարթում: Հենց այդ պատճառով ֆրանսիացիները, նույնիսկՙ այդ թերթը չկարդացողները կամ դրա հրապարակումները դատապարտողները, հունվարի 11-ին զանգվածաբար դուրս եկան համերաշխության ցույցի: Փարիզում եւ մի քանի այլ քաղաքներում նրանց թիվը հասավ 4 միլիոնի: Իշխանությունները այդ հանրապետական երթին մասնակցելու հրավեր չէին ուղարկել միայն ծայրահեղ աջ «Ազգային ճակատի» առաջնորդ Մարին Լը Պենին, որը, ի դեպ, իր հորՙ Ժան-Մարի Լը Պենի հետ քանիցս հանդես էր եկել զգոնության եւ ներգաղթի սահմանափակման կոչերով: Նման խոշոր բազմություն հավաքվել էր թերեւս միայն 1944 թ. օգոստոսին, երբ գեներալ դը Գոլը մտավ ազատագրված Փարիզ: Փարիզում համերաշխության կիրակնօրյա ցույցին մասնակցում էին հինգ տասնյակ երկրների ղեկավարներ: Ֆրանսիայի դաշնակից ԱՄՆ-ը ներկայացնում էր պետքարտուղարի տեղակալ Վիկտորիա Նուլանդը: Նախագահ Օբաման բավարարվել էր Վաշինգտոնում Ֆրանսիայի դեսպանատուն այցելելով: Թեեւ բոլոր պայմաններն առկա էին իսլամի եւ ներգաղթյալների հանդեպ ատելության դրսեւորումների համար, բայց նման արարքները զանգվածային բնույթ չստացան: Ընդհակառակը, հասարակությունը համախմբվեց դրական արժեքների շուրջը: «Մենք չենք հանդուրժի հարձակումներ ազատության եւ Հանրապետության արժեքների վրա», հայտարարում էին ցուցարարները: Հատկանշական է, որ Ֆրանսիայում քաղաքացիական շարժումը սկսվեց ներքեւից, իսկ անսկզբունք քաղաքագետների կոչերը ընկալվեցին խիստ բացասաբար: Ինչ վերաբերում է դեպքերի քաղաքական հետեւանքներին, շատերը մինչեւ հունվարի 11-ի ցույցերը կարծում էին, թե ահաբեկչությունները կհարուցեն լոկ այլատյացության եւ ազգայնականության ուժեղացում: Կարծում էին, թե դա վերջին կաթիլն է, եւ երկրում կծավալվի «Ազգային ճակատի» պոպուլիստական գաղափարախոսության ալիքը: Իրականում սպասվում է նախագահ Օլանդի եւ վարչապետ Վալսի վարկանիշների ժամանակավոր բարձրացում, քանզի նրանք դրսեւորեցին սառնասրտություն եւ արժանապատվություն, ճիշտ բառեր գտան հասարակությանը դիմելու համար: Մյուս երկրների արձագանքը ցույց տվեց, որ Ֆրանսիայի իրադարձություններն անտարբեր չեն թողնում մնացյալ աշխարհին: Գլխավորն այն է, որ բոլոր մահմեդականներն ակնհայտորեն չեն համարվի «Ֆրանսիայի թշնամիներ»: Ի դեպ, մահմեդականներից շատերը մասնակցում էին կիրակնօրյա համազգային ցույցերին: Ինչ վերաբերում է հրեական խանութներից մեկի վրա իսլամիստ ծայրահեղականի ձեռնարկած հարձակմանը, խանութի աշխատակիցներից մեկըՙ Մալիում ծնված մի մահմեդական, նկուղում փակելովՙ փրկեց 6 հրեաների: Փարիզում ահաբեկիչների սպանած ոստիկաններից մեկը մահմեդական էր: Այնպես որ, բոլոր մահմեդականներին ահաբեկիչ համարելու փորձերը Ֆրանսիայում դատապարտված են ձախողման: Հունվարի 14-ին համացանցում հայտնվեց «Ալ Ղաիդայի» եմենյան մասնաճյուղի առաջնորդ Նասր ալ Անսիի ելույթի 11 րոպեանոց տեսահոլովակը, որտեղ նա ստանձնում է փարիզյան ահաբեկչության պատասխանատվությունըՙ ասելով, թե դա վրիժառություն է Մուհամմեդ մարգարեի երգիծանկարների համար: Նրա խոսքերով, Ֆրանսիան հարել է «Սատանայի կուսակցությանը», ուստի կլինեն նոր ահաբեկչություններ: | 
