Տեղադրվել է` 2013-06-29 00:57:45 (GMT +04:00)

Ընթերցված է` 740, Տպվել է` 14, Ուղարկվել է էլ.փոստով` 18

ԱԲՐԱՀԱՄ ԱԼԻՔԵԱՆ

ԳՐԻԳՈՐ ՊԸԼՏԵԱՆ

Աբրահամ Ալիքեան ապրեցաւ աքսորը իր բոլոր ձեւերուն մէջ, քանի կատարեց անհաւանական վերադարձի փորձը երկիր: Եւ ճանչցաւ իր տեսակին մէջ իւրայատուկ ողբերգութիւնը: Հաստատեց որ «ա՛լ հայրենիք է միակ Աքսորն այսօր, ու վաղը, ու միշտ, ամէնո՛ւր»: Հարցումը մնաց անպատասխան. «Իրա՜ւ, ո՞ւր փախչիլ...»

Քիչեր զինք կարդացին:

Ծղրիթը լսելու համար... ականջ պէտք էր:

Կամայ, ակամայ իրագործեց «անիծեալ ստուերի» ճակատագիր մը:

Եթէ ամէն վաւերական բանաստեղծի հետ լեզուն ինքզինք կը յօրինէ, ամէն իսկական բանաստեղծի մահով կը կորսցնէ շերտ մը ինքն իրմէ:

Ա. Ալիքեանի անհետացումը այս սուգն է որ կը նորոգէ մեզի:

Փարիզ