ՍԵՎԱԿ ՇԱՀԻՆԻ ՍՊԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ՉԻ ԳՈՀԱՑՆՈՒՄ ԹՈՒՐՔ ՀՐՈՍԱԿԻՆ Հ. Չ. Սկսել է հալածել Սամաթիայի հայությանը Ապրիլի 24-ին կլրանա ժամկետային զինծառայող Սեւակ Շահինի սպանության 2-րդ տարին: Հիշեցման կարգով նշենք, որ նա ծառայում էր Բաթմանի զորամասում, ծառայությունն ավարտելուց 23 օր առաջ շարքային Քըվանչ Աղաօղլուի արձակած կրակոցով ծանր վիրավորվել, ապա մահացել էր հոսպիտալում: Չնայած փորձագիտական եզրակացությունների եւ ականատեսների վկայությունների առկայությանը, Սեւակ Շահինի սպանությունը ձեւակերպվեց իբրեւ պատահական կրակոցի հետեւանք, եւ դատարանը նույնիսկ հրաժարվեց կալանքը որպես խափանման միջոց կիրառել մարդասպանի նկատմամբ: Օրերս «Թարաֆ» թերթը հարցազրույց է վարել հանգուցյալի մորՙ տիկին Անիի եւ հորՙ պրն Կարապետի հետ, որը հունվարի 22-ի համարում արտատպել է timeturk.com կայքէջը: Որդու սպանությունը ողբերգություն է յուրաքանչյուր ծնողի համար: Դա ավելի քան ծանր բնույթ է ստանում, երբ դիտավորյալ սպանությունը ձեւակերպվում է որպես դժբախտ պատահար, որ մարդասպանը ազատության մեջ վայելի կյանքի հաճույքները: Ելնելով այս հանգամանքիցՙ ավելորդ ենք համարում հարցազրույցի մանրամասներին անդրադառնալը: Պարզապես նշենք «Ինչո՞ւ Սեւակ Շահինին ընտրեցին» հարցին պրն Կարապետի պատասխանը. «Այդ օրը ապրիլի 24-ն էր, նաեւ Սուրբ Զատիկի տոնը: Մի հայ պետք է սպանվեր: Դրանում համոզված եմ: Սպանվեց իմ որդին: Կարող էր սպանության զոհ դառնալ մեկ ուրիշ հայ: Ըստ երեւույթին հետեւյալ հրամանն են արձակել. «Այսօր սպանելու եք մի հայի»: Սեւակն այդ առումով հարմար թիրախ էր»: Երկրորդ հարցը, որն ուզում ենք նշել, հետեւյալն է. «Վերջին շրջանում ակտիվացել են հարձակումները Սամաթիայի հայերի դեմ: Դա ձեզ չի՞ կաշկանդում»: Հարցին տկն Անին պատասխանել է. «Իհարկե կաշկանդում է: Զգում ենք ազգայնամոլության վերակենդանացումը: Մեզ ասում էին. «Կամ սիրիր, կամ էլ լքիր»: Սիրեցինք, բայց սպանվում ենք: Անհանգստացած ենք հատկապես մեր երիտասարդների համար: Ի՞նչ նպատակով են առեւանգել տարեց կնոջը Սամաթիայում կամ առեւանգման փորձ ինչո՞ւ կատարել մի ուրիշի նկատմամբ: Առաջ սպանության, առեւանգման, վնասվածք պատճառելու դեպքեր տեղի չէին ունենում, պարզապես «գյավուր» էին ասում, հետո ասողների հետ մենք ընկերանում էինք»: Այսինքն խնդիրը սոսկ Սեւակ Շահինի հենց ապրիլի 24-ին իրականացված սպանությունը չէ, ոչ էլ մարդասպանի նկատմամբ ցուցաբերված անսահմանափակ հանդուրժողականությունը, այլեւ պոլսահայության պատանդի կարգավիճակն ու համայնքի գլխին կախված թուրքական վտանգը: | 
