ՄԱՀԸ ԹՈՂ ՉԱՅՑԵԼԷ... ԹՈՐՈՍ ԹՈՐԱՆԵԱՆ, Հալէպ Ալօ՜, Հայոց մայր եկեղեցիի թաղամա՞սն է... - Այո՜, հրամմեցէք, Ս. Քառասնից Մանկանց եկեղեցւոյ թաղամասն է: - Աւետեաններու հետ խօսիլ կ՛ուզէի... - Այո՛, ես տիկին Աւետեանն եմ: - Ինչպէ՞ս էք տիկին Աւետեան, ի՞նչ վիճակի մէջ էք: - Ի՞նչ վիճակի մէջ պիտի ըլլանք, բժիշկ. գիշեր ու զօր կրակներու մէջ ենք: Այժմ մեր թաղամասը երկու տուն բնակչութիւն ունի: Առաջին տունը Հայոց առաջնորդարանն է, ուր մինակը կը բնակի մեր բարեշնորհ առաջնորդըՙ Շահան եպիսկոպոս Սարգիսեան, եւ երկրորդ տունը մերն է, ուր կը նստիմ ես իմ երկու դուստրերուս հետ: Վախով կը նստինք, մեզմէ մի քանի մեթր անդին կռուադաշտ է, չեն բաւեր կապարներու սուլոցները, ռումբի բեկորներ եւս կ՛իյնան մեր դրկիցներու տանիքներուն վրայ, կը կարծենք որ կարգը մեզի, մեր տուներուն եւս կը հասնի: - Բայց նման պարագաներու ինչպէ՞ս կ՛անցընէք ձեր օրը: - Տան մէջ փակուելով, տխուր երգեր երգելով, աղօթքով, մաղթելով որ մահը չայցելէ մեզ, չայցելէ ոչ մէկ հայ կամ արաբ տուն, չքանդուի որեւէ տուն, այդ տունը ո՛ր ազգին ալ պատկանի: Խաղաղ օրերուն ամէն օր եկեղեցի կ"երթայի, որ մատ մը անդին էր մեր տունէն, հիմա, ահա քանի շաբաթէ ի վեր զրկուած եմ մեր Մայր տաճարէնՙ բազմահարիւրամեայ Մայր տաճարէն... նոյնիսկ, նոյնիսկ չեմ արժանանար տարին նոր բոլորած թոռնիկիս տեսութեան, որ բռնեմ, համբուրեմ, համբուրեմ, մեր ընտանիքին ապագան: - Տիկին Աւետեան, քանի նորամանուկ թոռնիկ ունիս, կեանքը կը շարունակուի, այդպէս չէ՞... - Այո՛, փառք Աստուծոյ, կանք, պիտի մնանք, նաեւ շատանանք, ըսած է հայ բանաստեղծը... - Գիշեր բարի, տիկին Աւետեան, սիրեցի ձեր լաւատեսութիւնը: -Բարի գիշեր, բժիշկ, շնորհակալ եմ... |
