ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԼԱՎԱՇԸ ՀՐԱՇՔ Է ԳՈՐԾՈՒՄ ԱՎՈ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ Վերջերս լավաշն ընդունվեց ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի կողմից որպես հայկական ծագում ունեցող հաց: Նշվեցին ոչ միայն ծագումը, այլեւ բնորոշ այլ հատկանիշներ: Սակայն հարկ է նշել նաեւ, որ հայկական լավաշը կարող է հրաշք գործել: Մինչեւ այսօր պարսիկ ժողովրդի մեջ պահպանվում է հավատը առ այն, որ իրոք հայկական լավաշը հրաշագործ է: Այսպես, երբ իրանցի երեխայի մոտ ուշանում է լեզուն բացվելը, ընտանիքի անդամը մոտենում է ծանոթ կամ անծանոթ հայի եւ խնդրում, որ իրեն տան հայկական լավաշ: Եվ երբ ստանում է լավաշը, մեծ հավատքով հրամցնում է երեխային, եւ վերջինս ճաշակելով համով հացը` ավելին է պահանջում: Արդյունքում, ընդամենը մի քանի օրից, երեխայի լեզուն բացվում է եւ նա սկսում է թոթովել: Նման մի դեպք ինձ հետ էլ պատահեց 1969թ.: Պարսիկ աշխատակիցս խնդրեց, որ իր համար հայկական լավաշ բերեմ: Ես հարցրեցի, թե քանի հատ է պետք, նա ասացՙ մեկ հատը բավական է: Երբ ես հետաքրքրվեցի, թե մեկ հատը ինչի համար է, նա ասաց. «Աղջիկս երեք տարեկան է եւ դեռ լեզուն չի բացվել, իսկ մեր մեջ ընդունված է, երբ երեխայի լեզուն չի բացվում, մենք հայկական լավաշ ենք մատուցում եւ լեզուն բացվում է»: Կատարեցի նրա խնդրանքը եւ Նոր Ջուղայի վանքի փողոցի լավաշ թխող Խաչիկից մի լավաշ գնեցի եւ մյուս օրը տվեցի գործակցիս: Հինգ օր հետո, առավոտյան, գործակիցս եկավ աշխատանքի արտասովոր բարձր տրամադրությամբ` իր հետ բերելով մի մեծ տուփ անուշեղեն, ըստ իրենց սովորության: Հարցրի, թե ինչ առիթով էր, պատասխանեց. «Պրն. Հովհաննիսյան, հրաշք է հայկական լավաշը: Երեխայի լեզուն բացվեց, եւ ես երախտապարտ եմ ձեզ»: Ես հպարտությամբ ասացի. «Ինչու՞ ինձ, երախտապարտ եղիր հայկական լավաշին: Իսկ ես շնորհակալ եմ, որ քո ժողովուրդը պահպանում է հավատը հայկական լավաշի հրաշագործության հանդեպ»: Սիրելի ընթերցող, եկեք չմոռանանք, որ հայի ճարտար լեզուն հայկական լավաշի հրաշալիքներից է: |
