ԵՎՐՈՏԵՍԻԼՅԱՆ ԱՆՏԵՍՈՒՄՆԵՐ ՍԱՌԱ ԳԱՍՊԱՐՅԱՆ, Նյու Յորք Շվեդիայում վերջես ավարտված «Եվրոտեսիլ» 13-ը թերեւս ամենասկանդալայինն էր երգի այս հեղինակավոր մրցույթի ավել քան հիսունամյա պատմության մեջ: Այս մրցահանդեսը, ցավոք, տարեցտարի կորցնում է իր երբեմնի փառքն ու հեղինակությունը: Որքան էլ խնամքով քողարկվի, այդուհանդերձ նկատելի են հեռուստամրցույթի կազմակերպիչների խոհանոցային գործարքներից բխող նախապատվությունները այս կամ այն երկրի օգտին: Քննադատության չի դիմանում նամանավանդ ձայների հաշվարկման մեխանիզմը: Ապացույցըՙ Բաքվից հնչած սենսացիոն հայտարարությունն էր Ռուսաստանի օգտին տված ձայների կորստյան մասին: Ակներեւ է որ «Եվրոտեսիլի» կազմակերպման եւ անցկացման սկզբունքները կարիք ունեն խիստ վերանայման: Սակայն վերն ասվածը ամենեւին չի արդարացնում մեր խմբի թույլ ելույթը «Եվրոտեսիլում»: Ինչպիսի ինտրիգներ էլ լինեն, իրոք բարձր մակարդակի երգ-ներկայացումն անպայման իրեն նկատել կտա: Գրված էր արդիական, համամարդկային ցավ, պրոբլեմ արծարծող մի երգ: Ընտրված էր լավ վոկալիստ ի դեմս երգիչ Գոռ Սուջյանի: Սակայն ռոք-բենդի ձեւաչափով հանդես գալը եղավ տանուլային տարբերակ: Կապը հանդիսատեսի հետ տեղի չունեցավ: Հանդիսատեսին պետք էր նվաճել Lonely Planet երգի բեմականացմամբ, ուր եգիչը սոսկ կատարող չէ, այլՙ դերասան, արտիստ: Արդեն կրքերը հանդարտվել են եւ ոչ մի փորձ չի արվում քննարկելու «Եվրոտեսիլում» հայկական պատվիրակության անհաջող ելույթների պատճառը: Ինչո՞ւ է տիրում ստեղծագործական չբերության մթնոլորտ: Ամեն տարի գրեթե ոչինչ չանել եւ հույսը դնել սփյուռքահայերի քվեարկությանըՙ աններելի է: Պետք է ի զորու լինել նվաճելու եվրոպական լսարանը, եւ դա միանգամայն իրականանալի խնդիր է: Պարզապես դրան պետք է տրվի լուրջ պետական մոտեցում: Նախապատրաստվելը պետք է լինի հանրապետության լավագույն բեմադրիչների պատվի գործը: Ադրբեջանում տարիներ ի վեր այս մրցելույթին տրվում է Ղարաբաղյան խնդրից ոչ պակաս լրջություն, այն գտնվում է անմիջապես ալիեւյան կլանի վերահսկողության ներքո: Եվ ներդրված ջանքեն արդյունք են տալիս: Հայերս կարող ենք թույլ գտնվել սպորտային միջազգային մրցումներում, սակայն թույլ լինել մշակութային բնույթի մրցելույթներումՙ աններելի է: Սա հարիր չէ բարձր մշակույթ ունեցող ազգին: | 
