ՓՐԿՕՂԱԿԸ ՊԵՏՔ Է ՓՆՏՐԵԼ ԳԻՏԱՏԵԽՆԻԿԱԿԱՆ ԱՌԱՋԸՆԹԱՑԻ ՄԵՋ ԼՅՈՒԴՎԻԳ ԱՆՏՈՆՅԱՆ, Ֆիզիկոս, ք. Աբովյան, Եղբայրության 3/28 Արձագանք ապրիլի 30-ին «Ազգ» օրաթերթում տպագրված Վահան Համազասպյանիՙ ՀՀ վարչապետին ուղղված բաց նամակին: Բարձրագույն կրթությամբ տաքսու վարորդ եմ: Հայաստանի հելիոֆիկացման ծրագրի հեղինակ Վահան Համազասպյանին ծանոթ եմ դեռեւս Մոսկվայում ասպիրանտուրայում ուսանելու տարիներից: Որպես գիտատեխնիկական ուղղվածության բաժնի վարիչներ սերտ համագործակցել ենք Աբովյանի «Պոզիստոր» արտադրական միավորումում, որտեղ մշակում եւ ներդնում էինք արտադրության մեջ էլեկտրոնային տեխնիկայի տարատեսակ տարրեր: Ավա՜ղ. այդ քաղաքաստեղծ հսկա գործարանները այսօր գրեթե չեն գործում: Այնտեղ, որտեղ ինտեգրալ սխեմաներ էինք թողարկում, ներկայումս որակյալ սունկ են աճեցնում: Ես ընտանիքիս հանապազօրյա հացը վաստակում եմ վերը նշված «ինովացիոն» մասնագիտությամբ, իսկ անկոտրում կամք ու եռանդ ունեցող անվանի գիտնական Համազասպյանը 20 տարվա գործազուրկի կարգավիճակով դեռեւս ձգտում է վերականգնել հայ ինժեների եւ գիտնականի վաղեմի կորցրած առաքելությունն ու հեղինակությունը, որոնք խամրել են մեր օրերի կլանային օլիգարխիկ միջավայրի մեջ: Առաջարկվում է արեւային տեխնիկայի եւ տեխնոլոգիաների ուղղության զարգացման ծրագիրը հանրապետությունում, որի հեռանկարային եւ ռազմավարական նշանակությունն ու արդիականությունը անվիճելի են հատկապես մեր օրերում` հանրապետության խոր ճգնաժամի պայմաններում: Համաձայն եմ նամակի հեղինակի հետ` Հայաստանի արդյունաբերության մեջ չեն եղել ու չկան այնպիսի խնդիրներ, որոնք անլուծելի լինեն դեռեւս փախստականներ չդարձած մեր գիտնականների, ինժեներների եւ բարձրակարգ բանվորների համար: Ի՞նչ է մնում. մնում է, որ պետությունը երեսով շրջվի դեպի գիտությունն ու տեխնիկան: Սնկաբուծությամբ, չիր ու չամիչ արտադրելով ու երկրի ընդերքը եւ հայրենիքը դատարկելով պետություն չենք դառնա: Հիշենք միայն մի օրինակ. երկարուձիգ 25 տարիների ընթացքում ԱՄՆ-ը, ստեղծելով ՀԱԲԼ տիեզերական աստղադիտարանը (որը այսօր էլ հաջողությամբ է գործում), շատ լուրջ գիտատեխնիկական մակարդակի արդյունքների հասնելուց ու ֆինանսական միջոցներ ստանալուց բացի ունեցավ շուրջ 400 նոր տեխնոլոգիաներ: Ֆանտաստիկա: Իսկ ո՞ւմ ենք սպասում մենք, պարոնայք վարչապետ, նախարարներ ու պատկան մարմիններ: Նման բազում օրինակներից մենք չպետք է դասեր քաղենք: Կոնկրետ մասսայական արտադրության համար պատրաստ են հայրենական մշակման նոր հելիոհամակարգեր, որոնք կյանքի կոչելու ի զորու չէ անհատը կամ թեկուզ խումբը: Հարգելի իշխանություն, ինչո՞ւ չընդունենք առաջարկը, կամ, ճիշտ է ասվում հոդվածում, Մեծ եղեռնի հարյուրամյակին ընդառաջ ինչո՞ւ չփորձենք աշխարհին ներկայանալ թեկուզ երկու գյուղի հելիոֆիկացմամբ, որից մեկըՙ Ղարաբաղում (շատ խորիմաստ քաղաքական քայլ), չէ՞ որ այսօր աշխարհն է զբաղվում արեւային էներգետիկայով: Համոզված եմ, որ նման փորձնական ծրագրի իրականացումից կունենանք շատ լուրջ տնտեսական արդյունքներ, որոնք հնարավորություն կտան մեր արդյունաբերության թռիչքաձեւ զարգացմանը, ինչպես նշվում է բաց նամակում: Կազմակերպչական տեխնոլոգիաների երկարամյա կիրառումը չի կարող շտկել մեր ծանր կացությունը. Հայաստանի Հանրապետության տնտեսության փրկօղակը պետք է տեսնել գիտատեխնիկական առաջընթացի մեջ: | 
